AŞK NEFRET VE SEN /g×g

AŞK NEFRET VE ÖFKE

Feris az önce yaşadığı şoku atlatıp kendine kızarak Selen'in arkasından koşuyor ona sesleniyordu ama Selen'in durmaya niyeti yoktu. Koridorlardaki gözler önde ağlayarak koşan ve arkasında ona defalarca kez seslenen bu iki kadına merakla bakıyorlardı.

Nihayet hastaneden çıkıp soğuk hava yüzlerine çarptığında ikisi de hastanenin otoparkındaydılar. Feris etrafta daha az insan olduğunu fark edince daha rahattı. Hemen Selen'in kolunu tutup kendisine çevirdi. Gözleri ağlamaktan kızarmıştı.

"Selen beni dinle." Dediğinde Selen öfkeyle bağırıyordu.

"Yeni yalanlar söyle diye mi?" Çatallanan sesi ile bağırmıştı.

"Aylar önce tek gecelik bişeydi konuştuk affettin beni, yemin ederim." Yalvarırcasına bağırıyordu.

"Aldatman kızdığım son şey bile değil bunu anlamıyorsun." Kolunu hızla Feris'in elinden kurtardı.

"Bana dokunma." Demeyi de ihmal etmedi. "Kandırıyorsun beni. Sana güvenmemi istiyorsun ama bana yalanlar söylüyorsun."

"Selen sakinleş gel ne olur konuşalım." Feris sakin bir sesle konuşmuştu.

"Asla yalan söylemeyeceğini söylemiştin..." Selen hayal kırıklığıyla bakıyordu. Öfkeliydi.

"Seni kaybetmekten korktuğum için saçmalayıp duruyorum neden anlamıyorsun?"

"Asıl böyle kaybediyorsun. Bunlar anlık şeyler değil ikiniz oturup plan yapıyorsunuz." Ablası da aklına geldiğinde daha da sinirlenmişti. "Birlikte yaptık dediğin bebek beni aldattığın adamın bebeğiymiş.." Selen bu farkındalığı yüksek sesle söylediğinde daha da canı yandı.

"Seni seviyorum Selen.. çok seviyorum. Ne olur anla beni." Gözyaşları süzülen kişi artık Feris'ti.

"Ama ben senden nefret ediyorum.. Tüm bu süreçte bana ya yalan söyledin ya da kandırdın beni." Eleriyle saçlarını karıştırdı. "

"Nefret falan etmiyorsun. Sadece bir kriz yaşıyoruz. Çözeceğiz." Diyerek Selen'e sarıldı. 

Selen Feris'i omuzlarından tutup itmeye çalışırken etrafta kendilerine bakan insanları fark etmişti.

"Feris bırak beni.. Herkes bize bakıyor." Feris Selen'e daha sıkı sarıldı. Bir elini başının arkasından saçlarını okşayarak indirdi.Selen ona sarılmıyordu ama itmiyordu da.

"Baksınlar.." Selen'in kokusunu içine çekti ilk kez bu kadar yakınlardı.

"Korktum Selen.. Artık yalan yok söz veriyorum.. Seni kaybetmekten, sensizlikten korktuğum için yaptım." Selen'in kulaklarına adeta fısıldamıştı sözlerini. Selen Feris'in kolları arasındayken derin bir nefes verdi.

"Tamam.. bırak lütfen." Dediğinde Feris yavaşça ayrıldı.

"Nedeni ne olursa olsun yalan söyleyen birisin hala." Feris'in yeşil gözlerine bakarak söylemişti. "Şimdi anlıyorum boşanmak istememin nedeni, önce beni aldattın sonra çözmeye çalıştık bebeği de kaybedince iyice gerildik ve boşanmak istedim değil mi?"  Selen aklına gelen bu senaryoyu Feris'e söylediğinde Feris başını hayır anlamında salladı ve hemen konuştu.

"Asla böyle değil yemin ederim.. Anlık bir şeydi kıskançlıktı geçti bile o. Boşanma falan yok Selen." panik halindeydi. Sadece aklına gelenleri hızla söylüyordu.

"Sana asla inanamıyorum." Selen Feris'e  hayal kırıklığı ile bakıyordu.

Feris yutkundu. "Anlamıyorsun.. Bir gün benim yaşadıklarımı yaşasan acaba sen ne yapardın?" Sakince konuşmuştu. Selen yarım ağız güldü.