CİNAYET

10.Bölüm;Dayan!

Ateş konuşmaya başlamıştı, zarzor hatırlıyordum ve dinliyordum,

"Bak Alev, beni dinle şuan gözlerini kapatmamalısın, sakın uyuma, dayan Alev DAYAN!" Dedi öyle duymuştum, ama benden çok zor birsey istemişti

"Ateş, üşüyorum" dedigim an kısık gözlerimle Ateş'in kendi ceketini çıkarıp benim üzerimi örttüğünü hissettim, ve vücuduma Ateş'in sıcaklığı geçmişti, ambulansla konuşmasını bitiren Demir yanımıza geldi

"ALEV!, BAK SAKIN UYUMA, HEMŞİRE OPERÖTÜRYLE KONUŞTUM SAKIN UYUMASIN DİYORDU, LÜTFEN DAYAN UYUMA!" Dedi ama benim gözlerim kapanıp kapanıp duruyordu

"Alev bak hemşireyle konuşmuş Demir, sakın uyuma nolursun, sana bunu tekrar söylüyorum sen güçlü bir kızsın bunada dayan!" Dedi ve ellerim titriyordu, çok fazla kan kaybediyordum

"Nasıl dayanacagim bana yardım edin" dedim kısık sesimle kapanmak üzere olan gözlerimle Ateş hemen Demir'e döndü

"Memurdan bir parça el bezi iste çabuk, çok kan kaybediyor!" Dedi ve bir anda Demir havaya sıçrayarak polislere doğru ilerledi, ben ise öylece Ateş'in dizinin üzerinde can çekişiyordum, yaralı bir ceylan gibi.. ve öksürmeye başladım.

"Ateş..."

"Söyle Alev, konuş benimle uyuma!"

"Nefes alamıyorum" dedim kısık sesimle, onun sinirden anlındaki damarı çatlayacaktı ve bağırmaya başladı

"ALLAH KAHRETSİN ,NERDE KALDI BU AMBULANS" dedi ve düşünür gibi bana baktı ve konustu

"Alev ,bunların hepsi benim yüzümden oldu ve senin ölmene izin vermeyeceğim, şimdi yapacağım şey seni kurtarmak için hatamı düzeltmek için..!" Dedi ve bana yaklaştı, çok fazla yaklaştı ve bir anda bana suni tenefüs yapti ,hem şoktaydim hemde kalbimin atışının hızlandığını hissettim ,sanırım bu bana nefesini vermesinden kaynaklıydı ve o an Demir geldi yanımıza, bir şey söylemeden elindeki bez ile karnıma doğru yaklaştı ve karnıma o bezi tuttu, biraz bastırdı ve konuştu

"Napıyosun abi, Suni tenefüsmü?!" Dedi, Ateş bana nefesini vermeye devam etti, onun nefesiyle hayata tutundum diyebilirim ,ama uykum çok fazla geliyordu, ve sonunda ambulans sesleri duyuldu, Demir orda telefonla bisey yaparken görmüştüm ama gözlerim açılıp açılıp kapandığı için ne yaptığını anlayamamıştım ,bir anda Ateş çekildi ve sağlık görevlileri sedyeyi getirdi beni yatırdılar, ambulansa koydular, Demir ile Ateş de benim bulunduğum ambulanstaydı sayiklamaya basladim

"Uykum...uykum var.. uyumak istiyorum"dedim kısık sesimle, gözlerim sürekli açılıp açılıp kapaniyordu ve ambulans görevlisi konuşmaya başladı

"Sakın uyuma, tamam mı ne olursa olsun uyumaman lazım!" Dedi ve Ateş de seslendi

"Alev, az kaldı dayan uyumamaya çalış!" Dedi, uyumamak için mücadele vermeye devam ediyordum, ve bana serum taktılar yaramdaki kanı durdurmaya çalıştılar ve konuştular

"Nefes alabilmesi mucize!"

"Ama bu imkansız Nefes alacak gücü yokken nasıl Nefes alabilmişti?" Dediler bunları Ateş ile Demir de duymuştu, ve Ateş konuştu

"Bana Nefes alamadığını söyledi, bende... suni tenefüs yapmak zorunda kaldıgimi hissetim"dedi sanki bir tık utaniyo gibiydi ,sağlık çalışanlarından biri konustu

"Harikasın, senin sayende bu kız yaşayacak, ölmeyecek!" Dedi, o an saçmalama ya başladığımı hissettim

"Bu kışın ortasında ne kuşu bu, kim çarşamba yı yaktı, tenefüs zili caldımı? Geldik mi?" Dedim ama neden dedigimi hatirlamiyordum

"Merak etmeyin, uyumaması için özel serum verdik biraz saçmalaya bilir" dedi sağlık çalışanlarından biri
Demir konustu

"Alev, çarşamba yanmadı duruyor cumartesi yandı"dedi ,benim yaptığımı yapıyordu sanki

"Kim yaktıı!?, Ateşler içerisinde yanıyorum neden beni yakıyorsun Ateş?!" Dedim salakça ama bilinçsizdim

"Aaa çok ayıp, bunlar burada konuşulacak şeymi gidin başka bir odada konuşun kardeşim!" Dedi Demir gülerek

"Ben seninle şimdi bir odada konuşcam bekle, şu durumdan bir kurtulalım bende senle bir odada konuşcam!" Dedi sert bir şekilde Ateş

"Ya neden ,benim mideme elliyorsunuz lan!" Dedim ve hemsirelerden birine vurdum salak gibi

"Alev, onlar senin hayatını kurtarmaya çalışıyorlar napiyosun sen?!" Dedi Ateş, ben ise sesimi çıkarmadım

"Nabzı düşüyor, Alev uyumaman lazım hadi!" Dediğini duyar gibi oldum ve Ateşin sesi ni duyar gibi oldum

"Alev bana söz verdin bana vicdan azabı cektirmemeye söz verdin, uyan hadi!" Dediğini duyar gibi oldum ama uyanmak istemiyordum

"Kalbi, kalbinin atışları yavaşladı!" Dediğini de biraz duydum ve Demir'in sinirli sesini duydum

"ABİ TUT ŞU KIZIN ELİNİ, YAŞAT ŞU KIZI HADİ!" dediginide duydum ve elimde bir sıcaklık hissettim, ve uyanmak istedim

"EVET, EVET KALBİ NORMALE DÖNMEYE BAŞLADI, BIRAKMA ELİNİ!" dedi hemsirelerden biri Ateş'e, Ateş ise elimi hafiften sıkmıştı ve bana seslendi

"Uyan Alev!" Dedi inat etmiştim sanki ,uyanmadım

"NABZI DÜSÜYOR, ALEV KIZIM İNAT ETME UYANMAK ZORUNDASIN!" dedi sağlık çalışanlarından biri

"Neden hep böylesin ,inat etme Alev!" Diyerek elimi sıktığını hissettim ama uyumak uzeredeydim ki beni hayata bağlayan o konuşma, beni uyandırdı

"Alev!, Yağız onu düşün, Nefes onu düşün, onların ikiside ablasız mi büyüsün bunu mu istiyorsun! Annen üzüntüden Nefes'i emziremesinmi istiyorsun! Baban kahrından Yağız la oynayamasınmı bunu mu istiyorsun! UYAN!" dedi Demir ,işte o an gözlerimden yaşlar gele gele uyandım

"NABZI DÜZELİYOR, KALP ATIŞI HIZLANDI HASTANIN, ATEŞ BEY ELİNİ BIRAKIN" dedi ve elimde bir boşluk hissettim o an gözlerimi açtım
Ağlayarak konuştum

"Beni... beni yaşatın, onlar... onlar daha çok küçük bu yükü kaldıramazlar..." Dedim acı içinde ve onlar konuştu

"Merak etme Alev, yaşatacağız seni inan bize!" Dedi sağlık çalışanları ,ben ağzımdaki nefes pompasiyla uyanık kalmaya çalışıyordum ve hastaneye gelmiştik nihayet ,hızlıca beni ameliyathaneye götürdüler, ve bende konustum

"Yeter artık uyumak istiyorum!" Dedim, gözlerim kısık bir haldeyken

"Uyu hadi" sözünü duyar duymaz gözlerim kapandı