Wild Writer [COMPLETE]

Chapter 9.Storm

Wild Pov.

It's almost a day since I haven't seen akari.Even I want to go,but I can't cause I have a priority in the company.The company of dad got problem,kaya he insisted na ako naraw gagawa.

While working some papers diko maiwasang mabahala kay akari.Did she already eat? Have she take care of herself? Maraming tumatanong sa isip ko but all I can do is stare at her picture.

"I miss you already"I whisper while looking at her picture at my phone.

After finishing some overloaded papers ay pagod akong umuwi sa bahay para tapusin ang missing assignments and activities ko.Architect is such a huge assignment to deal with.Dapat mo talagang pag-aralang mabuti yun,if you want to be a Architect.

It's almost 7pm when I finish it all.Medyo nagugutom narin ako kaya bumaba ako para kumuha ng pagkain.While heading downstairs I saw mom watching news in the TV.

I didn't mind her at kumuha ng kanin at ulam sa kitchen.I suddenly hear mom calling me kaya taka ko naman siyang nilapitan.

"Wild? Ito ba yung island na dinala mo si akari?"kinakabahan nitong ani.

"Yes mom,why?"

"May storm raw"dahilan para mabilis pa sa alas kwarto akong umakyat sa taas at kinuha ang susi ko sa taas.

"Wild wait!"pigil nito sakin.Pero wala na akong pakialam.Gusto kona siyang makita.

While heading to the island ramdam ko ang nagdidilim na kalangitan at kulog na kidlat.

"Akari,wait for me baby"bulong ko at pinaharorot kopa ang kotse.

Pagbaba at pagbaba ko ay bumungad sakin ang malakas na hampas ng hangin at karagatan.Diko napansin na nakasunod pala ang sasakyan ni mom sakin.

"Akari baby!"sigaw ko at lulusong na sana pero pinigilan ako ng mga rescuer.

"Sir bawal po,delikado napo pumunta don"ani nito.

"Wala akong pakialam gusto ko lang siyang makita at protektahan!"sigaw ko at pilit kumakalas sa mga kamay nila.

"Akari!"hikbi ko while the burst of the rain tear drops in my body.

"My akari,baby"piyok ko at napayuko.

"Sir bumalik napo Tayo, delikado napo rito"paalala nito.

Lumapit si mom sakin at agaran akong niyakap."Anak please"umiiyak nitong ani.

"Mom si akari"hikbi kong ani..

"I know,pero masyadong ng delikado anak.Hindi na pwedeng lumaot don"I just cry because of frustration.

Kinaumagahan after the storm,maaga akong sumakay ng yacht to go to that island.Bumungad sakin ang magulong area ng island,agad naman ako napaluha ng bumagsag ang cottage.Patakbo kong tinungo ang bahay but I thought akari is here but I was wrong,ni isang anino niya wala akong natakpoan.Only her one paired slippers and her phone.Pagbukas ko ng phone niya ay bumungad sakin ang drafts niyang messages.

[Wildy natatakot na ako]
[Please kunin mona ako pls]

Yan lang ang nababasa kung drafts messages niya dahilan para mapaluha ako.

"Baby"hikbi ko at napaluhod sa semento.Diko namalayan na nandito na pala ang mga rescuer at nag-search area sila.

"Sir,tahan napo"ani nito.Diko sila pinansin at humagolhol ng iyak.

Akari Pov.

Nagising nalang ako na nasa isang kubo nako.Napadaing nalang ako ng Biglang sumakit ang ulo ko.

"Wag ka monang bumangon iha"ani ng isang matanda.

"Sino ho kayo?"

"Wala kang naalala iha?"umiling ako dahilan para malungkot ako nitong tinignan.

"Nakita ka lang namin na palutaw-lutaw sa dagat na may bahid na dugo sa ulo,kaya siguro wala kang maalala.Ako pala si nanay Henna"pagpapakila nito.

"Ako pala si-"diko natapos ang sasabihin ko ng biglang kumirot ang ulo ko.

"Wag mong pilitin ang sarili mo iha,tatawagin nalang kitang isabelle"

Di nalang ako sumagot at hinayaan ang sarili kong magpahinga.

Simula nung napadpad ako dito sa san bernardo ay kinilala na nila akong bilang isabelle.Isa itong malaking isla na napapaligiran ng mga mababait na tao.Simple lang ang buhay rito,at sa totoo lang napamahal narin ako rito.Magdadalawang taon na simula nung nawalan ako ng alaala.Nahihirapan padin akong aalahain ang lahat.

"Isabelle"ani ni Ryle isa sa mga nanliligaw ko.

"Ryle?"sambit ko nalang.

"Para sayo"sabay abot sakin ng bulaklak at isda.

"Ryle wag na,diba sabi ko sayo na-"

"I know isabelle,kaya nga ako nandito para magpaalam sayo."lito ko naman siyang tinignan.

"Sorry isabelle kung pinagsamantalahan Kita,pinagsamantalahan ko ang sitwasyon mo sorry"he sincerely said.

Imbis na magalit ay nginitian ko lang siya."Makakahanap karin Ryle na isang   babae na mamahalin ka hanggang sa dulo"ani ko.

Kasalukuyan akong naghahanap ngayon ng isda ng Biglang may nag-flashback sakin na isang senaryo na naghahanap ako ng isda at may isang lalaki na ngiti akong tinignan.At animoy manghang² sa ginagawa ko.I didn't know his face pero aaminin ko masaya ako sa tuwing nakikita ko siya,masaya ako sa tuwing kasama ko siya.At ramdam kong Mahal ko siya,siguro dahil sa naging parte siya ng buhay ko.Kaya hanggang ngayon diko parin kayang magmahal ng iba,Kasi alam kong dadating ang araw na maalala ko ang lahat at makilala ko siya.

Biglang tumulo ang luha ko ng maalala yun.Parang gusto kong yakapin siya ng sobrang higpit at sabihin sa kanya na miss na miss ko siya.

"Akari!"sigaw ng kung sino dahilan para mapadilat ako at bumungad sakin ang isang lalaki na patungo sa dalampasigan.

Diko namalayan na meron palang malakas na ulan ang nagbabadya.

"Isabelle! Ano pang ginagawa mo diyan! Halikana nagbabadya na yung panahon"ani ni aling sita.

"A-ah opo"aalis na sana ako ng muli kong lingonin ang estranghero kanina pero wala na ito.Bigla naman akong kinabahan ng makita ko itong palutang lutang nasa dagat.

Bumuhos ang malakas na ulan at kasabay nito ang nag-aalon na karagatan.Walang kung ano ano ay mabilis kong iniwan ang tsinelas ko at lumusong sa tubig.Agad kong hinawakan ang kamay ng lalaki at mabilis siyang ginuyot sa dalampasigan.Pansin kong dina ito humihinga kaya without hesitation I give him a CPR.After I give him CPR ay nanghihina itong bumulwak ng tubig dagat.

"Okay napo ba kayo?"sambit ko nalang.Nang tignan ko ito sa mata parang nakita kona siya noon,pero saan?

"Akari is that you?"naiiyak nitong ani.Sabay yakap sakin.

I didn't know what's happening to me at napayakap narin sa kanya.A tears escape from my eyes sa di malamang dahilan.I know in my mind na diko siya kilala but my heart knows who he is.

"Damn baby I miss you so much"puno ng pananabik nitong ani at naluluha akong tinignan.I just cried also.

A/N:🌸