/tamamlandı/
motosiklet yarışçısı Wang Yibo & tasarımcı Xiao Zhan
Müşteri ince ve uzundu. Giydiği deri dolgulu motosiklet ceketi üst gövdesine yapay bir hacim katmıştı ve bu da motosikletin her iki yanında yere sabitlediği ince bacaklarına keskin b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*
Xiao Zhan ertesi sabah geldiğinde ev boştu, zili ikinci ve üçüncü kez çaldığında bile kimse yanıt vermemişti. Günlerdir ilk kez içeri girmek için anahtarını kullanmak zorunda kaldı.
Kahve demliğinin dibinde birkaç santim ılık kahve kalmıştı ve kahve makinesine dayalı bir not vardı, ancak makinenin bir süredir kapalı olduğu belliydi.
Piste gidiyorum. Sonra dönerim. - Yibo
Xiao Zhan hayal kırıklığına uğramamaya çalışıyordu, bunun yerine duvarlara asıl rengin ilk katını sürmeye odaklandı. Tuğlalardan bazılarının rengiyle uyumlu yoğun bir krem rengiyle başladı. Ardından vurgulu duvarları siyaha yakın koyu bir gri renge boyamaya geçti. Bu renk ahşap döşemenin rengiyle eşleştiğinden mekanın samimi ve davetkar görünmesini sağlayacaktı.
Yibo'nun yemeklerle ya da muzipliklerle dikkatini başka yöne çekmemesi ve son iki haftadır aynı alanı onunla paylaşan inşaat ustalarının olmaması nedeniyle Xiao Zhan zaman algısını tamamen kaybetmişti. O daha öğle yemeğine kadar çalıştığının farkına varamadan akşamın erken saatleri oluverdi. Duvarlardaki ilk kat boya kuruyana kadar yapabileceği başka bir şey kalmamıştı ve kesinlikle açlıktan ölüyordu. Boyama ekipmanlarını yıkadı ve ayrılmaya hazırlandı.
Yibo'nun ona bıraktığı notu çevirerek hızlıca yazdı: Bugün denk gelemediğimiz için üzgünüm. Islak boyaya dikkat!
Notun sonuna ismini de ekledi ve kendini garip bir şekilde donuk ve moralsiz hissederek dışarı çıktı. Sorun ev değildi. İşler harika gidiyordu ve ev sonunda Xiao Zhan'ın kafasındaki hale gelmeye başlamıştı. Bunun yerine, sadece-
Peki.
Sadece birkaç gün içinde Yibo'nun etrafta olmasına alışmıştı.
Bütün gün ondan bir iz görmeden gidiyor olmak, ondan bir mesaj bile alamamak, Xiao Zhan'ı akşamın geri kalanında bunalım içinde bıraktı.
*
Xiao Zhan, ertesi gün boğazının arkasında iyiye işaret olmayan bir kaşınma hissi ile uyandığında daha da kötü bir ruh halindeydi. Başı ağrıyordu ama yataktan kalkmayı başardı, birkaç ağrı kesici içti ve kapıdan her zamankinden biraz daha yavaş çıktı.
Yibo'nun evine vardığında evi yine boş buldu. İçeri girdi, kahve makinesinin üzerinde yine bir not vardı.
Güzel olmuş. -Yibo
Bu pek de bir mesaj değildi; Yibo'nun nereye gittiğine ve ne zaman döneceğine dair fikir vermiyordu. Açıkçası Xiao Zhan, müşterisinin nereye gittiğinin ve ne zaman döneceğinin onu hiç ama hiç ilgilendirmediğini biliyordu. Ancak şimdiye kadar Yibo kendisi hakkında bilgi vermekten hiç çekinmemişti ve bu aralarında bir nebze olsun dostluk gelişiyormuş gibi hissettiren bir düzine şeyden sadece biriydi. Bugünkü notun soğuk tonuna bakılacak olursa Yibo kasıtlı olarak aralarına mesafe koyuyordu.
