KEREM SAYAR
Ben kerem 28 yaşındayım askerim aynı babam gibi babam gibi vatan aşkıyla yanıp tutuşan biriyim ,
Annemi babamı ve ablamı bir saldırı da kaybettim o zaman daha 9 yaşıdaydım babam albay dı
ALBAY KENAN SAYAR o gün hep birlikte giderken peşimizden de babamın korumaları geliyor du benim lavabom geldiği için durmak zorunda kaldık babam beni götürdü her yer kayalık tı işim bitince geri döndük ama aniden silah sesleri geldi ve bizim arabaya doğru sıkılıyordu kurşunlar birden
"anneee"
diye bağıdım onlara koşacak iken babam üstüme kapandı beni korumak için bana "korkma"dedi korumalar onlara karşılık veriyor du ve sonra amcamlar geldi ve bize saldıranlar geri çekildi babamı dürtüm kalkması için ama cevap vermedi sonra "baba amcamlar geldi "dedim ama cevap vermedi sonra amacamın sesini duydum "kerem" bana sesleniyordu sonra babamla beni gördü yanımıza geldi askerler babamı üzerimden çekince amcam kucağına aldı beni amcam Babama bakınca daha çok sarıldı bana anlamıştım babam ın öldüğünü amca ma öldü mü demiştim o da bana ölmedi "şehit oldu"demişti beni alıp zırhlı arabaların yanına götürdü bense arkada kalan babamın cansız bedenine bakıyor dum asker ler onu getiriyor du sonra aklıma annem ve ablam geldi inmek onlara bakmak istedim ama amcam izin vermemişti onlar da mı ölmüştü hayır amcamın dediği gibi "şehit olmuşlardı işte o gün hem öksüz hem yetim kalmıştım o küçük aklımla babama anneme ablama mezarlarının başında söz verdim büyüyünce asker olup intikamlarını alacaktım yaptımda yengem ağlayarak beni kaldırdı ve eve gideceğimizi anladım son kez arkamı dönüp baktım mezarlarına sırayla yatıyorlardı
"albay kenan sayar ,Nermin sayar, ve oya sayar "
elbet bende gelicektim yanlarına ama zamanı vardı amcam gelip elimi tuttu ve
"bundan sonra sen de benim evladımsın "dedi babamın mezarına bakıp "senin oğlun benim oğlum abi siz rahat uyuyun "demişti ve sonra da eve gitmiştik Babannem fenalaştığı için gidemedi mezarlığa dedem de onu yalnız bırakmamak için gelmemişti Babannem beni görünce yine ağlamaya başladı amcam kucağına alıp beni eve girdi ve oturma odasına getirdi o an tek şey çıktı ağzımdan ağlamaklı sesimle"babam annem ve ablam benim yüzümden mi öldü"dedim amcam bana sıkıca sarıldı ve yine konuştum "ben inmek istemeseydim annem babam ve ablam şimdi burda olucaktı"amcam yüzüme bakarak"o nasıl söz oğlum bir daha duymayayım kader bu demek ki böyle olması gerekmiş ama şunu bil hiç bişey senin yüzünden değil"sonra sarılmıştı aradan 8 yıl sonra amcamlar dan habersiz askeri sınavlara girdim ve kazandım ama gel gör ki bunu yengeme anlat söylediğim de çok ağladı vaz geç dedi ama sonra kabullendi ölmemden korkuyor du emanet sin derdi bana sana bişey oursa ben annenin yüzüne nasıl bakarım derdi çok sever beni kendi evladın dan ayırmaz dı bende onu annem bildim korktukları oldu da kaç defa yaralandım kaç defa esir edildim ama her defasında sağ salim ayaktayım 5 sene dır Hakkaride ydim tahinim Tunceli ye çıkınca en çok yengem sevindi
O gün beni alan Ali idi eski dostum askeri ye ye girdiğimiz de Ali park etmek için dönerken ani bir fren le durduk önüme baktığımda bir kız kucağın da köpek le donmuş bize bakıyor du Ali hemen arabadan indi arkasından bende indim kız korkmuş Ali konuşturmaya çalışıyor du sadece Ali abi dedi ve tam kucağıma bayıldı gözler i kapanırken gördüğüm o yeşil gözler o kadar güzeldi ki hiç öyle güzel göz rengi görmemiştim sonra revire götürdük kızın ismi aslıymış Orhan albayın kızıymış
Kafama yastık gelmesiyle irkildim fırlatan Ali imiş
ALİ:lan bir saattir kime diyorum nerelere daldın
KEREM:hiç öyle bizim kileri düşünüyorum sen ne diyordun
ALİ:amcanı sordum nasıl dedim
KEREM:ha iyi nasıl olsun emekli oldu ya keyif sürüyor
ALİ;iyi iyi ama Esma Sultan kapı önüne koyar yakında
