!Bu kitap sadece eğlencesine yazılmıştır!
Hugola sonunda üniversiteye gidebilmişti.Bu üniversite aile izni gerektirmiyordu ve Türkiye'nin en iyi üniversitelerinden biriydi.Üniversiteye okumak için gitsede orda Y/n ile tanışıcağını nasıl bilebilirdi...
5 gündür odamdan çıkmamıştım ve kimsenin aramalarına cevap vermiyordum.
Odamda oturup zırlaya zırlaya Notflix(no marka) izliyordumki Cips Paketi'nın bittiğini görüp sonunda odamdan çıktım. Dolaptan cips ararken bittiğini gördüm.Sanırım son paketi yemiştim. Abimle görüşmek ve evden çıkmak istemiyordum bu yüzden odama geçiyordum ki,tuvaletim geldi.İşimi bitirdikten sonra tam elimi yıkıyordum ki aynadaki yüzüme baktım.
TANRIM YÜZÜM BERBATTI. Cips ve Çikolatalar yüzündeb sivilcelerle dolan yüzüm, ağlamaktan şişmiş göz altlarım.Bi anlık şokla bağırdım. "Y/n,İyi misin?" Abim tam banyoya geliyordu ki hemen odama koşup kapıyı kilitledim.Bu yüzle kimsenin karşısına çıkamazdım.Bundan sonra odamda yaşıycağımı tam kabullenmiştimki ne taraftan olduğunu bilmediğim akrabaların,akraba grubuna beni görmeye geliceklerini yazdığını gördüm. Bu yüzle karşılarına çıkamazdım. Yüz ürünü almam gerekiyordu çünkü benimkiler eski evimde kalmıştı. Üstüme bir kırmızı kapüşon geçirip altıma bir eşofman giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üstümü giydikten sonra abime haber vermeden evden çıktım ve hemen grotiş'e gittim.Yüzümü eğip dolaşıyordum ki birden birine çarptım.Kim olduğunu görmek için yüzüne baktığımda Hürkan'ı gördüm. "HAY SİKT-" Hemen kaçmaya çalıştım ama Hürkan beni tuttu. "Y/n!Kaç gündür aramalarıma cevap vermiyorsun.Yeter artık!Çok üzüldüğünü biliyorum ama ölenle ölünmez!" "Haklısın belkide..Ama o benim ailemden kalan son kişiydi." "Bende senin ailen değil miyim!"
"Haklısın...Üzgünüm..BUNU DAHA SONRA KONUŞURUZ BAY BAYYY" Diyip hemen baska bir grotiş(no telif) şubesine koştum. Bir sürü şeyle uğraşmam gerekiyordu ve duygular şuanlık önceliğim değildi.Acil yüz bakımı yapmam gerekiyordu.Kimsenin bana acımasına gerek yoktu. Hemen gidip haritadan bir şube daha buldum ve oraya koşa koşa gittim çünkü arkadan Hürkan kovalıyordu. "Ne yaşıyoruz lan biz!" Bi an gelen kafamdaki acıyla durdum. "Hay!İlaç içmeyi unuttum!" Kafam zonklaya zonklaya Grotiş'e girdim. Bir sürü ürün aldım. Grotişteki kadın:"Hanımefendi!Bu ürünümüz tam sizlik!" "Yok almıyım teşekkürler." "Yok,yok alın bi daha bulamazsınız."
*Yarım saatlik bir konuşmanın ardından*
Y/n:"Peki alıyorum.Çok ısrar ettiniz madem."
En sonunda o slk ürünü de mecburen aldım.
Bi an gelen mide bulantısıyla hemen yakındaki Avm'nin tuvaletine koştum.
"..."
K#n kusmuştum.O ilacı niye almamıştım ki!Görünüşe şizofrenimi bastırmak dışında şeylerede yarıyormuş. Sonra tuvaletin kapağına oturup sakinleşmeye başladım.
......
"Y/n kaç gündür aramalarıma cevap vermiyorsun!Yeter artık!!Çok üzüldüğünü biliyorum ama ölenle ölünmez!"
Bekle ne..Ben bu sahneyi daha önce yaşamamış mıydım zaten.Şuan Avm'nin tuvaletinde değil miydim?Ne oluyordu!
"Hürkan..Sen gerçek değilsin.Şuan ben Avm'nin tuvaletimde oturuyorum ve bu sadece şizofrenim yüzünden."
"Ha ne saçmalıyorsun?Bekle..Şizofren misin?"
"Evet,ve ilacımı almadım."
Tanrım ben bunları niye şuan yanımda olmayan birine anlatıyordum ki?! ..... Teyze:"Y/n bugünden sonra bizimle yaşıycaksın."
Ne...Yoksa bunca şey...Teyzemin ölmesi,Hürkan,arkadaşlıklarım...Bir yalan mıydı? Aslında hala çocuk muydum?
...... Birden aynı Avm'nin çatı katına çıkmıştım. "Acaba buradan atlasam teyzemle buluşur muydum? Eh,deneyip görmek lazım."
Tam atlıycaktım ki Hürkan beni tuttu.
"Y/n uyan!" .....
Bir an uyandım.Hürkanla beraber bir hastanedeydik. "Grotiş'in önünde ilacını almamanla alakalı şeyler söyleyip durdun.Bende seni direk buraya getirdim."
"Ne yani..Grotişde kavga ettiğim o kadın sadece hayal miydi.."
Doktor:"Merak etmene gerek yok.Sanırım sadece dejavu yaşamışsın.Birde bundan sonra şizofreni ilaçlarını almaya gayret et."
Hürkan:"Tanrım!Senin için ne kadar korktum haberin var mı!"
"Üzgünüm...Teyzemin ölümü beni derin etkiledi...O beni gerçekten önemseyen sayılı kişilerdendi."
Bi an kapıdan biri girdi.
"Tanrım!Y/n!Seni ne kadar merak ettim haberin var mı!Evden benden habersiz çıkıyorsun,ve sonra Hürkan arayıp senin hastane de olduğunu söylüyor!"
"Üzgünüm...Böyle olsun istemezdim."
"Bundan sonra odana uyumak ve giyinmek dışında girmiyorsun!"
"Peki..."
TANRIM TEYZEMİN ÖLÜMÜNÜ UMURSUYAN Bİ BEN MİYDİM?HALA YAS TUTAN BİR BEN MİYDİM!
"Ve de-"
"Doğukan yeter artık!Teyzemin ölümüne de yas tutamayacak mıyım artık!Sadece 1 hafta yas tutmak istedim.Şu slk akrabalarda tam zamanında geliyorlar doğrusu!Yok yas tutan biri var falan diye hiç düşünmüyorlar!Ama YETTİ!Onlar hiç bir zaman bana yardım etmek istemediler,şimdi mi istiyorlarmış?Onlar o eve gelirse ben giderim!Net söylüyorum.Bu hastanede olmamda onların suçu zaten!Onlar benim yüzümü görüp slk slk yorumlar yapmasınlar diye Grotiş'e gitmiştim!"
Doğukan kızgınlığımı görünce geri adım atıp "Peki.." Dedi.
"Haydi seni eve götürelim,ve Hürkan.. Teşekkür ederiz."
"Teşekkür etmene gerek yok sonuçta o benim sevgilim."
Umarım bölümü beğenmişsinizdir!Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın lütfen.Görüşürüz!
