Ağlayan Güzel ( HugolaxReader )

Bölüm 1:Sessiz Güzellik

"Bırakın Saçımı!!"
Bağırışlarımın birine ulaşmasını umdum.
"Ezik daha fazla bağırma yoksa olacakları görürsün"
"YARDIM EDİNN"
"Bunu sen istedin."
Elinden bir bıçak çıkardığında bana ne yapıcağını anlamıştım
"O güzel cildini çizdiğimde erkekler bakalım bu sefer seni beğenicekler mi?
"LÜTFEN DURUN YALVARIRIM."
"Çok geç bunun için hello kitty."
"Ahahaha Merve bu çok iyi bir lakap "hello kitty" ağzı yokmuş gibi hiç konuşmuyordu sınıfta ama biraz korkuttuğunda hemen ağzını açmaya başladı AHAHAHAHA"
Gözlerimi yumdum ve içimden dua etmeye başladım.
Birden kolumda hissettiğim ü metal ve kanama hissiyle bağırdım.
"NEDEN BUNU BANA YAPIYORSUNUZ!"
Merve'nin yanındaki kız,Ebrar konuşmaya başladı
"Hello Kitty?Ne demiştin duyamıyorum?Heralde saçlarının uzunluğu dikkatimi dağıtıyor.Merve!Ne yapıcağını biliyorsun."
"Hehe zevkle",dedi Merve.
Saçımın ucundan tutup uzun,güzel saçlarımı kesti.

Flashback
Anne saçların çok güzel!İlerde bende seninki gibi uzatmak istiyorum!
"Benimkinden daha güzel olucak eminimki."

"Tamam Ebrar yeter bu kadar biri geliyor."

Merve denen kızın bu sesini duyduğumda mutluluk ve üzüntü arasındaydım.Yaşananlara ve bana yaptıkları bu eziyete ağlamalı mıydım yoksa sona erdiği için sevinmeli miydim,bilmiyordum ancak çömeldiğim yerden kalkmadan dilediğimce ağlamak daha akla yatkındı.

Ellerimi ağlamaktan mahvolmuş yüzümden çektiğimde yanımdaki kızlar benden uzaklaşmış,kapının önünde bana doğru yaklaşmakta olan tanımadığım uzun boylu çocuğa bakıyorlardı.

Çocuk kollarıyla kızları iki yana doğru ittirdi ve bana yaklaştı.Yanıma geldiğinde o da yere çömeldi,arkasına döndü ve kızlara yüksek değil ancak net bir ses tonuyla şunları söyledi;

"Dışarı çıkın,bir daha sizi onun yanında görmek istemiyorum."

Kızlar korkmuş bir yüz ifadesiyle hızlı adımlarla dışarı çıktılar.

Tekrardan kafasını bana çevirdi.Elleriyle kesilmekten yıpranmış saçlarımı kulaklarımın arkasına götürdü.Ardından cebinden bir peçete çıkardı ve yüzümdeki yaşları silmeye başladı.

Ben ise hala yaşananların etkisindeydim,şoka girmiştim.Beni neden zorbaladıklarını az çok tahmin edebiliyordum ancak bu çocuğun bana neden yardım ettiğini,o kızların ondan neden korktuklarını anlayamıyordum.

Yüzümdeki ıslaklık sona erdiğinde gözlerinin içine bakarak;

"T-teşekkürler, gerçekten,sen olmasan kim bilir şuan ne haldeydim."dedim.

Bana doğru bakarak gülümsedi.Ardından yüzü sorgular bir hal aldı ve;

"Rica ederim,keşke biraz daha önceden farketseydim de bu kadar şeye maruz kalmasaydın.Bi dee bişey sormak istiyorum.O kızlar, sence neden seni bu hale getirdi?"dedi.

Bu soru sebepsizce beni utandırmıştı,gözlerimi yere çevirerek şunu söyledim:

"Imm,şey, büyük ihtimalle egolarını tatmin edecek birilerine ihtiyaçları vardı vee bunun için en basit kişiyi seçtiler,yani beni."

Bunu dememin üstüne gülümsedi ve;

"Ah,bence güzelliğini kıskandıkları da bir gerçek."dedi.

Utandığım için yanaklarım kızarmıştı.
Daha sonra çocuk çömeldiği yerden kalktı ve odadaki dolaplardan birinde bulunan med kit'i aldı ve kızların açtığı yaraları kapattı.Canım hala yanıyordu ancak yine de hafiflemişti.

Çömeldiğim yerden doğruldum ve aynada kendime baktım.Ahh s-saçlarım...Çocukluktan beri uzattığım,belki de en değer verdiğim şeylerden biri,saçlarım..Artık çok daha kısaydı.Aslındaa yakışmıyor değildi.Ayrı bir hava katmıştı ama saçlarımın eski uzunluğu bana huzur veriyordu ama yapıcak birşey yoktu.