Şu ana kadar bildiğiniz tüm aşk hikâyelerini unutun. Çünkü bu aşk tahmin edemeyeceğiniz kadar hayatın içinde ve GERÇEK BİR HİKÂYE.
Savaşın ortasında , bambaşka bir ülkede Karşılaşan iki acılı ruh ...
Hiç beklenmeyen bir zamanda kendi tabiriyle ; En...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
**Bugün bir Eylül ayının sonlarındayız,
Bugün diğer günlerin aksine hüzün yok ,
maziyi tekerrür etmek yok.
Bugün her zaman ki sonbahar bile kendisi değil artık.
Bugün bir sonbahar günü ,
Çünkü bugün sanılanın aksine "Benim Hayatımın En Mutlu Günü"
Hayatımda ki en anlamlı itiraf günü bugün ...
•••
Tam karşıma gelmişti , öylece yüzüme baktı sadece . Benim bu şaşkın bakışlarımın aksine onun ki oldukça durgundu.
Hani demiştim ya bu kadında beni ona çeken bir şeyler var.
İşte biri de bu bakışları ... Aynısını tren istasyonunda da görmüştüm , bu bakışların.
Gitme, kal der gibiydi ...
Sırf bu yüzden buralara kadar bırakmamıştım onu . Hani derler ya ;
" Gözlerin söylediğine mi yoksa dilin dediğine mi inanmalı insan ?"
O bana böyle bakarken , beni böyle her defasında kalbimden hançerlerken ...
Ben her an ona daha çok aşık oluyordum . Ve biraz daha ölüyordum...
Sonra biraz daha yaklaştı bana doğru çantasını yere koydu , gelip tam yanıma oturdu.
"Beni tanıdın mı ?" Diye sordu . Hayatımda hiç o kadar heyecanlandığımı hatırlamıyorum
" Evet , nasıl unutabilirimki ... Sormayacak mısın bana ?" Diye sordum
" Neyi ? "
" Seni nasıl bulduğumu ?" Alay edercesine gülümsedi o an .
" Sen mi beni yoksa ben mi seni buldum acaba ?"
" Ne demek o ? " Diye sordum.
" Ben seni ilk gördüğüm o an, sahnede ... Aramızda yaşanacakları sanki zaten biliyormuş gibi seni deli gibi düşündüm. Bana bakışların , diğerleri gibi değildi ... Sen , diğerleri gibi değildin..."
Öyle şeyler söylemişti ki ben bile donup kalmıştım.
Meğer bütün bunları planlamış , onu karşıma kader çıkardı demiştim. Hatta bu kadar tesadüfe ben bile inanmamıştım.
Meğer o istiyormuş. Benim onu istediğim kadar o da beni istemiş . Meğer tek uğraşan ben değilmişim . O da en az benim kadar çırpınmış... Ama bunu nasıl itiraf ederdim ?
Hele ki şu an zaten duyduklarım beni kaskatı kesmişti . Şimdi şu an burdan bir milim ileri gidecek kadar bile takatim yoktu.
Duyduklarımınmutluluğu altında eziliyordum.
"Bizim yaşayacağımız yarım kalan bir şeyler var gibi hissediyorum. Evet , belki şu an söylediklerim sana mânasız şeyler gibi gelebilir. Ama ben
Her şeyi bile bile seni istiyorum. Biliyorum hiçbir acı sonsuza kadar sürmeyeceği gibi , hiçbir mutluluk da sonsuza kadar sürmeyecek...
Ama sen buna değersin , sen yarım kalmanın acısını çekecek kadar her şeye değersin.."
"Bu ... Bu ne demek yani se -"
" Evet , tahmin ettiğin şey . Kusura bakma ben hiç bir konuşmayı direkt ve sade olarak yapamıyorum . Belki biraz kafan karıştı ama karışmasın. Ayrıca ilk görüşte aşka inanır mısın ? Ben inanırım da ..."
Şimdi bunu gözlerimle söylemiyorum. Bütün cesaretimi toplayıp yüzüne söyleyeceğim."
Tuttu o an ellerimi , soğuktan buz gibi olan ellerimin ellerine değmesi bile içimi ısıtmaya yetmişti .
Gözleri bu seferkinin aksine daha da bir hüzünlüydü...
O yemyeşil , mahur gözlerinden teker teker akan yaşlara baktım , ağlıyordu...
Ellerimi sımsıkı tutmuş , ağlıyordu...
Ve hayatımı alt üst etmeye yetecek onu yıllarca beklememe sebep olan o sözleri sarf etti :
"Gitme kal ne olursun... "
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm sonu •••
** Ezel Merve İnce "Sonbahar da Bir Gün" şiiri 🥀
💫Yazarken en keyif aldığım bölüm olabilir canlar ...
