"Acı dolu geçmişinde takılı kalıp, asla bırakamıyanlar size sesleniyorum... Artık bende kaybedenler kulübündeyim."
Efsun Ateş, sevdiği adamın ihanetini unutmak için yaşadığı şehri terk edip hiç bilmediği Ankara'nın sokaklarına adım attı. Kendine yen...
"Lapa lapa yağan karı düşledim Pencerenin önünde bütün yaz Baktım ki, kan içindeyim"
"BÖLÜM ŞARKISI: SERTAP ERENER - İYİLEŞİYORUM"
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
EFSUN ATEŞ
03.30
Çaresiz miyim? yoksa yalnız mı? bende bilmiyorum, gecenin karanlığında pencerenin pervazına oturmuş gökyüzüyle beraber ağlıyordum. Sessiz çığlıklarıma yukarda kopan kıyamet ses oluyordu. Huzursuzluğumu bastıramadan kafamı cama yasladım. Cama vuran yağmur taneleri, bana atılmak istenen mermi gibi bir yerlerime isabet etmek istiyordu.
Uyuyamıyordum evim de yeni hayatım için buraya adım attığımdan beri uyuyamıyordum. Günlerdir evin içinde camın pervazına oturmuş dışarıya bakıyordum. İçimdeki boşluk hissini dolduramıyordum. Acıyan canım hiç dinmiyor, kalbime batan bıçak elimi her oraya attıkça daha çok sızlıyordu.
Kafamı kaldırıp saate baktığımda sabahın 4'ne geldiğini görünce elimle yüzümü sıvazladım. Evimin içinde şarkı söyleyen sessiz gecede, yorgun adımlarımla kahve yapmak için mutfağın yolunu tuttum. Mutfağa vardığımda su ısıtıcının düğmesine basıp tezgâhın önüne çömelince kendimi daha rahat hissetmek için kafamı dizlerimin üstüne koyup gözlerimi yumdum.
Ev karanlık, dışarı karanlık, içim karanlık ışığımı kaybetmişimde kör gözlerle yönümü bulmaya çalışıyorum. Elimi duvar olarak yasladığım her yer dikenli sarmaşık olarak bileklerimi sarıyordu... Ayın ışığıyla aydınlattığı mutfağımda Isıtıcının sesiyle kafamı kaldırıp ayağa kalktım.
Ayaklarımı sürükleyerekkahvemle birlikte mutfaktan çıkıp salona geçtim. Günlerdir, Alazla songörüştüğümden beri cama doğru çevirdiğim sallanan sandalyeme oturdum.Ayaklarımı sandalyenin küçük pufuna uzatırken kahvemi yudumlayarak içindekifırtınayı bitiremeyen geceyi izliyordum. Kafamı geriye doğru yaslayıp"Nereye kadar böyle devam edeceksin Efsun, günlerdir kaçtın.! onun soluduğu havayı solumamak istedin, ama 2 saat sonra elbet göreceksin." Dedim fısıldayarak,
"Toparlan artık...!"
1 saat kadar o pozisyonda soğumuş, dalgınlığım yüzünden hiçbir zaman bitiremediğim kahvemle birlikte benim yerime de ağlayan yağmurları izliyordum. Ayın yerini devir almış, kızıllarıyla ortaya çıkan Güneşi görünce "Yeni güne merhaba...!" dedim kısık sesimle.
Ayağa kalktığımda seri adımlarla mutfağa gidip kupamı lavabonun içine koydum. Oradan çıkınca, banyoya geçip sıcak duş aldım.
Odama geçtiğimde tek kişilik yatağımın yanında duran çekmeceden iç çamaşırlarımı alıp giydim. Saçıma sardığım havluyu alırken telefonumdan bildirim gelince elime alıp gelen mesaja baktım.
