Katillerin Düellosu (TAMAMLANDI)

Bölüm 2.5: ÇEMBER

   Percy uyumak için yatağına uzanmıştı ki telefonu çaldı. Bıkkın bir ifadeyle komodininde duran telefonuna baktı. Arayan Sonaper'di.

"Ne var evlat?"

"Cultro."

"Ne olmuş Cultro'ya?"

"Bana geldi."

"Ne?!"

   Percy şaşkın bir ifadeyle yatağında doğruldu.

"Sen ne saçmalıyorsun?"

"Eve geldim. Mutfağa girip buzdolabını açtığımda arkamda silahının emniyetini kapattı. Arkama dönersem beni öldüreceğini söyledi. Soruşturma ile ilgili bir şeyler sordu. Elimizde ne olduğundan, katilden bahsetmemi istedi."

"Sen ne yaptın?"

"Her şeyi anlattım."

   Percy anlam veremiyordu.

"Neden... Neden şimdi? Sesi nasıldı?"

"Fısıltı şeklindeydi. Kulağa çok da yaşlı gelmiyordu... Katili öldüreceğini söyledi."

"Ama neden? Onu neden ilgilendiriyor ki?"

"Belki de katil onun bir yakınına zarar vermiştir. Belki de katil çoktan görüştüğümüz birisidir."

"Ah, lütfen Sonaper! Yine mi aynı konu?"

"Bir şeyler oluyor Percy. Kör gibi davranamazsın. Gözlerini aç. Çünkü belli ki ortalık kan gölüne dönecek."

   Sonaper telefonu kapattıktan sonra Percy başını yastığına geri koydu. Sonaper haklıydı. Bir şeyler olmak üzereydi. Bunca zaman sonra Cultro'nun geri dönmesi hiç hayra alamet olamazdı.

✘✘✘

   Andy her gün yaptığı gibi annesini görmek için huzurevine gitti. Danışmadaki görevli kız artık kendisini tanıyordu. Andy'i gördüğü gibi üzgün bir ifadeyle konuştu.

"Merhaba Bay Tennoll... Biz de tam sizi aramak üzereydik... Bir şey oldu."

   Andy elinde çiçekle camın ardından annesini izliyordu. Yanı başında doktor açıklama yaparken gözleri annesinden hiç ayrılmıyordu.

"...Hemşire Raine annenizi banyoya taşırken... Düşmüş. Kalçası kırılmış. Onun yaşında ve durumunda kalça kırığının ne kadar ölümcül olduğunu siz de bilirsiniz..."

   Doktorun sesi Andy'e çok uzaktan geliyordu. Kulağında bir çınlama vardı. Bu bir kaza olmuş olsa da hemşire Raine gözetiminde olmuştu. Yine ruhunda o kaşıntıyı hissetti. Gözlerini kapayıp derin bir nefes aldı.

"Bay Tennoll, iyi misiniz?"

   Bir anda ruhu bedenine geri gönderilmiş gibi gözlerini açıp doktora döndü. Buruk bir gülümseme eşliğinde başıyla onayladı. Doktor yanından ayrıldıktan sonra annesine biraz daha baktı. Sonrasında da çiçekleri çöpe atıp revirden ayrıldı.

✘✘✘

"Nasıl yani?"

   Alice şaşkınlıkla Sonaper'in yüzüne bakıyordu.

"Adam Cultro Alice. Ne yapmamı beklemiştin ki? Arkamı döndüğüm an beynim buzdolabına dağılırdı."

"Neden müdahale ediyor ki? Bu durumu... Rekorunun kırılmasını kişisel bir mesele haline mi getiriyor?"

"Her şey rekor mu sence? Ya bundan daha kişiselse? Ya Cultro'nun yakınlarından biri kurbanlardan biriyse?"

"O halde bu durum... Kurbanların yakınlarıyla görüştünüz, ne yani... Cultro'yla mı görüştünüz?"