Sonbaharda yere düşen yaprak gibiydim,
Ne kalkmasını bilen,
Nede uçmasını.
Belkide kış rüzgarını bekliyordu...Beklemek... beklemek ne aciz şeydir ki,
Birini beklemek, birşeyleri beklemek...İşte o yaprak gibiydi yaşamak...
İnsanların acımasızca üstüne basıp ilerlemesi.
Sonrada toz duman olması.Kış rüzgarının geçkalmışlığıyla uçması ama... paramparça uçması.
YOU ARE READING
ŞAİRİM SENSİN
PoetryNot: Çalışmalarım tamamen bana özgüdür. Benden izinsiz alınmasına müsaade göstermem... *** Şiir hayatta bağlayan tek tutkum Aslında hepimizin altında bir şair yattar... İstesekte istemesekete hepimizin hayattı mutlaka bir y...