Zamknięta kolejka i być może już do tego nie wrócę.
Zaczęłam tworzyć recenzje, ale szczerze sama popełniam błędy. Staram się uczyć i poszerzać wiedzę, rozwijać swój warsztat, by było coraz lepiej. A wiedzę chce wykorzystać, aby pomóc innym. Wszystki...
Stan: w trakcie, rozdziałów 14 plus prolog, zwiastun i wstęp o bohaterach.
Okładka jest przepiękna, a najbardziej hipnotyzują oczy hinduski, są śliczne. Co do opisu ciekawy i intrygujący, a gdy zagłębimy się w historię możemy odkryć kim jest wysłanniczka wysłana przez króla albo o co chodzi z królestwami.
Co do błędów takich zwykłych (ortografia, interpunkcja) nie zwracałam na to uwagi, ale także wiele nie zauważyłam, jestem tutaj, by bardziej skupić się na innych elementach.
Więc skupie się na kilku aspektach, ale wpierw kilka słów o czym jest dzieło.
Akcja dzieje się w Indiach, dawno, dawno temu istniała cudowna kraina zwana ,,Cesarstwem Amrapajów''. Kiedy jednak wielki Król Devdas zmarł, jego imperium nie zostało oddane jego dzieciom, zaś podzielone na cztery królestwa, czemu tak? Cóż odkrycie tego na pewno wszystkim kobietom podniesie ciśnienie na te wzmiankę, ale jest i przewidujące, w końcu to mężczyźni byli panami kiedyś. Więc, wiadome jest, że szczęście nigdy nie trwa wiecznie, a ktoś znów będzie chciał posiadać cały świat.
W historii możemy się dowiedzieć wielu ciekawostek, które nie raz nas zaskoczą, jak np. są traktowane kobiety, a mężczyźni, jakie panują zasady, czy prawdziwa miłość wygra, a może ślub z przymusu. Czym kierują się postacie, jaką przeszłość mają i co przeżyli.
Na początku czytania myślałam, że to nie mój klimat, ale gdy odkrywałam coraz więcej, rozbudowane postacie o różnych charakterach, mające osobowość, a nie puste kukły. Zagłębiałam się coraz więcej i coraz bardzie zaczęłam lubić to historię, pomimo długich rozdziałów, a u mnie to rzadkość, by jakaś książka mnie zachwyciła, nie każdy twórca zaskarbi moją uwagę. Nawet książki papierowe, wydane znanych autorów nieraz są dla mnie nudne i bez bezsensu, jednak nie o tym tutaj, więc wracajmy do kontynuacji.
• Opisy
Podobały mi się, dzięki opisom mogłam z łatwością wyobrazić sobie historię, były pełne takiej iskry, kolorów. Autorka świetnie sobie poradziła z tym, by słowami przekazać nam cudowne elementy, ubioru, zachowań postaci itp.
W pewnych momentach nieraz wciągnęłam się w historię i odkryłam, że szybko doszłam do końcówki rozdziału. Więc czytanie było płynne, choć pewien element mnie trochę irytował.
Ogólnie autorka świetnie sobie poradziła w pisaniu emocjonalnym, w przekazaniu emocji, pokazaniu ich dzięki kreatywnym opisom.
Np.
,,Kilku strażników, w zbroi tak ciężkiej i mosiężnej, niczym słowa samego władcy, odprowadzili ją pod sam tron.''
,,Blask odbijał się od dużych srebrnych kolczyków dziewczyny i od niesamowicie długiej sukni, której niewygoda towarzyszyła jej na każdym zakręcie. ''
• Dialogi, wypowiedzi.
Bardzo emocjonalnie napisane i fajne są zastosowane znaki interpunkcji, które podkreślają sytuację. Jak dla mnie są świetne, luźne i podkreślające też np. powagę sytuacji, lecz dialogi zapisujemy od myślnika. Także jeden element mi bardzo przeszkadzał. Pozwólcie, że wam pokażę:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Nie podobają mi się takie zapisy, jeśli on mówi, to jak dla mnie powinno być zapisane w jednej wypowiedzi, a nie w dwóch, bo to może mylić i nie wygląda estetycznie.
Za to jednak przypadły mi do gustu bardzo wypowiedzi, tak poetycką napisane:
,,- Jak mam Cię opisać mój panie? Jako morską bryzę, czy pożądanie? To dla Ciebie bije moje serce. To twój zapach ciągle mnie otacza - mówiła Chandramukhi. "
Także autorka pisze przecudowne wiersze, które ukazują się w książce wypowiadane przez bohaterów, muszę dać tutaj jeden, bo są wręcz doskonałe.
,,Kiedy umrę, postawcie mi niewielki grób,
Pozostanę w nim z tysiącem na ustach słów.
Będę nocą, odzianą w czarny, smutny płaszcz.
Będę nocą, którą nie okiełznał strach.
Będę słońcem budzącym się o poranku,
Samotną dziewczynką, stojąca na przystanku.
Będę pieszym przechodzącym przez drogę,
I liściem, który przypadkową spadł ci na nogę.
Tajemniczym białym obłokiem na niebie,
I uśmiechem skierowanym do ciebie.
Będę tym wszystkim dookoła.
Tym smutnym światem, który ciągle woła - szepnęła Monohari . . . ''
• Bohaterowie
Tutaj postacie są wręcz bajkowe, ale też można wybrać sobie osobę, z którą możemy się utożsamiać, każdy ma coś wyjątkowego i każdy ma inny charakter, taki który polubimy, ale i taki, który może znienawidzimy.
Jak dla mnie narazie najgorszą postacią jest Kali Babu, arogancki, bezlitosny i bez uczuć, jak narazie. Nie chodzi mi o tą, że autorka źle o nim opisała, po prostu miała taki zamysł, przecież bez czarnych charakterów nie ma zabawy.
Manohari to księżniczka, ale bardzo miła i pomocna, raczej jest tutaj tą dobrą, lecz kto wie, może się zmieni.
Mastani muzułmanka, która ma ciekawą i straszną przeszłość, jak i przyszłe plany, które nie jednego zdziwią.
Ogólnie bohaterowie mają barwne charaktery, relacje pomiędzy nimi są tak realistyczne, a sposób wypowiedzi, jak wiersze, wręcz urzekają moje serce.
• Drobiazgi
Aczkolwiek mam kilka drobnych uwag.
Np. ,,Szukał on w stercie śmieci chociaż malutkiego kawałka chleba.''
To ta scena, gdzie Manohari widzi małego chłopca, ale skąd ona może wiedzieć, czego ten chłopak szuka w tej stercie. Może jakiejś rzeczy albo coś zgubił. Na sto procent pewności nie ma, że to może być chleb.
Po drugie, często widziałam, jak aktorka kontynuowała wypowiedź bohatera, gdzie często powtarzało się jedno słowo ,,dodał'' ,,dodała''
,,- Nie do końca jasne jest kogo wypatrują twe strapione, brązowe oczy, ale zauważ, że nie są one bezczynne - dodała kobieta''
W pewnym momencie zwróciło to moją uwagę, bo miałam wrażenie, że te słowa zbyt często się powtarza.
Po trzecie pewne wtrącenia dotyczące wyjaśnień rzeczy mogły lepiej być zastosowane na końcu rozdziału lub na początku, w trakcie rozdziału nie wygląda to estetycznej. Na przykład: Sytuacja, gdy dziewczyna naciąga na siebie pallu i w nawiasie jest wytłumaczone co to jest, wydaje mi się to nie potrzebne i przerywa opis. Najlepiej wyjaśnić niektóre słowa na końcu rozdziału lub na początku, wtedy na spokojnie czytelnik nie będzie przerywać wątku, a wyjaśnienie znajdzie na końcu rozdziału.
Więcej uwag nie mam, książkę serdecznie polecam wszystkim zainteresowanym. Budzi zachwyt i jest warta uwagi, jak już pisałam bohaterowie są różni, opisy bajkowe, a tajemnice i zagrywki osób, czasami nieczyste przyciągają uwagę. Do tego książka opisuje trudne przeżycia kobiet i to co muszą poświęcić.
