20. BÖLÜM

2.6K 159 24
                                    

Arkadaşlar hepinize selam çok kısa bir süre zarfında bir çok kişiye kitabımı ulaştırdım. Ve emin olun hepsi sizin sayenizde.

Bana yazar diye hitap edilmeye başlandı bu tarif edilemez bir duygu.

Hepinize çookk teşekkür ediyorum.

Yorumlarınızı ve oylarınızı esirgemeyin şimdilik görüşmek üzere.

————

Sabah gözlerimi açtığımda Milan abimi hâlâ mışıl mışıl uyurken gördüm. Ve bir anda düşüncelere daldım.

Milan abim gerçekten iyi birisiydi.

Hatta o kadar iyiydi ki Ecrinden hoşlandığı halde kendisinden çok küçük diye aralarındaki yaş farkı çok diye kendini geride tutmak istemiş ve sevgisini kalbine gömmeye çalışmıştı.

Dün Milan abime Ecrinin de kendisine karşı boş olmadığını söylemiştim. Bence Ecrin hareketlerinden Milan abimden az çok hoşlandığını ve ya etkilendiğini belli ediyordu. Eğer ki böyle bir şeyi düşünmesem Milan abime Ecrinin kendisine karşı boş olmadığını söylemezdim.Çünkü insanın duygularıyla oynamak bana göre çok köyü bir şeydi.

Özellikle de olmayan bize söylenen bir yalan yüzünden boş boş hayallere kapılmak işte bu acı verirdi insana.

Milan abim Ecrini seviyordu aşk değildi bu belki ama seviyordu. Aşk bana göre bir günde ortaya çıkacak bir kaç günde ise filizlenecek bir duygu değildi. 

Keşke dedim keşke beni de Milan abim gibi birisi sevse, aşık olsa bende ona aşık olsam diye geçirdim içimden.

Milan abimi yalnız bırakarak odadan çıktım. Odama gidip elimi yüzümü yıkadım ardındansa kıyafetlerimi giydim. Ve adımlarımı mutfağa yönelttim.

Mutfakta çalışan kadınlar vardı beni görünce şaşırdılar içlerinden en büyük duran teyze bana sordu

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Mutfakta çalışan kadınlar vardı beni görünce şaşırdılar içlerinden en büyük duran teyze bana sordu. "Bir şey mi oldu Begüm Hanım?" 

-Begüm Hanım?

Düşüncelerimi dilime döktüm "Begüm hanım?" Dedim sorarcasına.

"Saygıdan dolayı Begüm Hanım." Dedi içlerinden birisi.

Gülümsedim "Hayır bana hanım demenize gerek yok hem yaşça büyüksünüz benden ismimle seslenebilirsiniz."

"Ama öyle olmaz-"

"Hayır, hanım diye seslenilmek istemiyorum hem ona be yaşlı gibi hissediyorum." Dedim gülerek.  Güldüler.

"Peki Begüm ha- yani Begüm."

Gülümsedim "Sizin isimleriniz ne acaba?"

İşlerinden en büyüğü konuştu "Benim adım Melek kızım." Eliyle içlerinde orta yaşlı bir kadını gösterdi "Sevde benim kızım olur." Bu sefer eliyle başka birini gösterdi "Torunum Ezgi." 

NE AŞİRET AİLE MİWhere stories live. Discover now