Uzun bir countryhumans kitabı yazmadan önce oneshot yazarak öğrenmek ve kendinizi geliştirmek lazım. O yüzden bu kitabın eğlencesine olduğu, hiç bir kuruma ve varoluşa karşın hakaret icermedigi, yazarın ırkçı bir söylem amaçlamadigini daha çok sakal...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
°~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~°
•Bir çiçek bahçesindeydi.. kış ayında karla kaplı olan bu çiçek bahçesi onu huzura erdiriyordu. Politika siyaset ve buna benzer şeyler onun hafif ve zayıf bedeni için ağır olan şeylerdi, gücünü alabilmesi, bu ağır şeyleri taşıyabilmesi için huzura ihtiyacı vardı.
Huzuru buydu..karla kapli kokusunu yitirmiş çiçekler. Sadistik bir düşünceydi belki, ama sadistik düşünceden nasıl mahrum olabilirdi ki? O geçmişin en büyük pişmanliginin kızıydı.
Genç kız karla kaplanmış ve ölü olan küçük papatyayi sıcacık elleri arasına alaraktan burnuna yaklaştırdı, belki çiçek halen kokuyordur umuduyla. Umudu boşaydı, ölü çiçekler kokmazdı. Başını eğdi.."Ah, tabiat çok acımasız."
~°................°~
1
9 yaşlarındaki bembeyaz saçlı oğlan soğuğun verdiği üşümeyle kollarını kendine sardı. Bunu fark eden ablası hafif buruk bir gülümsemeyle üstündeki paltoyu çıkartıp kardeşinin omuzlarına bıraktı. "Üşüyor musun?" Oğlan gülümsedi "Evet, garip."
Ablası bu cevaba gülmeden edemedi. "Niye o? Ruslar üşüyemez mi?" Kardeşi omzunu silkti "babam usumuyor." "Onun bağışıklığı var.."
İki kardeş ve amcaları küçük kardeşi bekliyordu. süslenmeye ve güzelliğe çok büyük bir önem veren genç oğlan sonunda evden cikabilince amcaları bitkin bir nefes veriverdi. "Hadisene Ukrayna, tüm herkes seni bekliyor, havanın soğukluğunun farkında değil misin?" Sarı Saçlı oğlan mahçubiyetle başını eğdi "Özür dilerim Kazakistan abi..sadece çok çirkinim."
Kazakistan duraksadı..aniden 15 yaşlarındaki genci kendine çekip sarıldı. "Hayır..sen çok güzelsin, hepiniz çok güzelsiniz. Neden böyle düşünüyorsun?" "...bilmiyorum, çok rahatsız edici buluyorum kendimi." "..hm.. anladım." Onun başını okşadı. "Uçmak ister misin?" "Ha?" Gözleri parildsdi genç oğlanın "ama hava çok kötü, ya sana bir şey olursa?"
Kazakistan buruk bir gülümsemeyle onun başına bir öpücük kondurdu. "Bana bir şey olmaz.." hızla onu tuttu ve kaldırdı. Kucağına alıp kanatlarını açtı...altın sarısı kanatları, arkasındaki Belarus ve küçük Rusya'yı fazlasıyla etkilemişti.
Kazakistan hafifçe havalanmaya başladı, kollarını birbirine bağdaştirmis Ukrayna ise heyecanla etrafa ve Kazakistana bakıyordu. Kazakistan daha sıkı bir biçimde Ukraynayi tuttuktan sonra iyicene uçmaya başladı. "Bak..tabiat çok güzel..aynı senin gibi çok güzel. Şu çiçekler..aynı senin gibiler, şu kar taneleri aynı sen gibi essizler. Kendini çirkin hissedebilirsin, ama değilsin Ukrayna. Hiç kimse çirkin değildir..herkes eşsiz ve özeldir." Bu sözleri duyan genç.. gülümsemeye başladı. "Bir çiçek miyim ben?" "Evet bir çiçeksin sen."
