Sinek Valesi | Texting ✓

2.4

Yorummmm^^

Tiktok; themeeryy ❤️

***
Her şeye hazırlıklı olun...

Duyduklarıma inanmamak için kendimle saatlerdir savaşa girmiştim. Okuldan çıktığımda ardımdan Nilay ne açıklama yapmıştı bilmiyordum.

Yüzüm nasıl görünüyordu? Bilmiyordum. Aç mıydım? Bilmiyordum. Üşüyor muydum? Kalbim üşüyordu.

Tek bildiğim Poyraz'ın iki saattir ameliyatta oluşuydu.

Hastane koltuklarında oturmuş, hâlâ üzerimden atamadığım şok yüzünden tepkisizce önüme bakıyordum. Annesi Nesrin ablanın ağlama seslerini duyuyordum. Annem yanındaydı. Annem yıllar sonra Nesrin ablayı görünce duygulanmıştı.

Poyraz için uygun kanı abim vermişti. O kadar çok korkuyordum ki, onu kaybetme düşüncesi canımı yakıyordu.

Koridorun ucundan koşarak bana yaklaşan Nilay ve Zeynep'e tepkisizce bakmaya devam ettim. Gökhan, Can'ın ailesi olarak buradaydı. Ve Nilay. Nilay göz yaşlarını silip, "Zeynep su getirir misin?" diye sordu.

Zeynep gözden kaybolduğunda, "Nasıl olmuş?" diye sordum Gökhan'a. Can'la kuzenlerdi ve Poyraz'la da çok yakındı. Eminim bu olayı da biliyordu.

Elini ensesine atıp sıvazlarken, "Araba hızını alamamış, girmiş bunların motorda arabaya," diye geçiştirir gibi konuşmasına başka bir zamanda olsak bağırır çağırırdım ama şimdi ağzıma kilit vurulmuştu sanki.

Nesrin abla Poyraz'ın futbol hayallerinden bahsederken tutamadım kendimi. Göz yaşlarım sicimle akarken, "Maçına gideceğim ben onun," dedim ağlayarak.

"Tribünlerden izleyeceğim onu. Tezahüratlar yapacağım. Ona, onu çok sevdiğimden durmadan bahsedeceğim. Beraber antrenmanda yapacağız." Gökhan yüzüme çaresizlikle bakarken Nilay gözlerimin altını sildi.

Başımı duvara yaslayıp sessizce ağladım. Yanıma abim geldiğinde başımı omzuna yaslayıp, acıyan gözlerle karşımda ki duvara baktım. Kendimi berbat hissediyordum. Öyle büyük bir korku vardı ki içimde nasıl bu kadar sakin olduğumu bilmiyordum.

"Sevgili misiniz?" Abimin kısık bir şekilde sorduğu soruya cevap vermedim. O anlamıştı zaten anlayacağını.

"Abi," dedim korktuğum soruyu sormam lazımdı.

"Söyle."

"Poyraz futbola devam eder değil mi? Bu kaza ona engel olmaz değil mi?" Abimin yüzüne öyle büyük bir beklentiyle baktım ki tek bir olumsuz cevapta ne hale geleceğimi ben de bilmiyordum.

Yanağımı okşayıp cevap vereceği zaman ameliyathane kapısı açıldı. Abimle beraber ayağa kalktığımızda Nesrin abla ve koluna girmiş annem de yanımıza geldi. Babası neredeydi?

"Oğlum nasıl?" Nesrin abla tek bir olumsuz cevapta hastaneyi birbirine katacakmış gibi baktı dokorun yüzüne.

Doktor maskesini indirip, "Gayet iyi. Ameliyat oldukça başarılı geçti ve delikanlı çok güçlüymüş. Hiç pes etmedi," dediğinde mutluluktan gülmeye başladım. Abimle sarılırken, "Bırakmadı beni," diye tekrarlayıp duruyordum içimden.

Nesrin abla yaşlı gözlerle yüzüme bakıp, "Kuzum," dediğinde onun gibi ağlamaya başladım.

Tüm gözyaşlarım karşılığında bana sayısız öpücük vermek zorundaydı Poyraz Efe Akkaya.

**
Poyraz normal odaya alındıktan sonra doktor görebileceğimizi söylemişti. Annem Poyraz'ı gördükten sonra eve gidecekti. Gitmek istemesem de zorundaydım.