NUDEM (bxb) mpreg

8

"Alkan gel kahvaltı yap hadi"

Babasının sesini duyduğunda zaten odadan çıkmakta olduğu için telefondan saatine bakıp mutfağa doğru ilerledi. Geç kalmak istemiyordu. Neyse ki daha vakti vardı. Bir kaç gündür sürekli aldığı oğlanın kendisini beklediğini bildiğinden yine aynı heyecanla kavrulmaya başladı. Yüzündeki gülümseme ile mutfağa girdiğinde uzun zamandır yapmadığı şeyi yapıp enerjik sesiyle "günaydın" dedi. Babası oturduğu masada elindeki bardakla bakışlarını kendisine çevirdiğinde şaşkın şaşkın bakan gözleri eşliğinde karşısına oturdu.

"Günaydın. Hayırdır pek bir enerjiksin bugün?"

Babası yine üzerine giydiği takım elbise ile ışık saçarken Alkan önünde duran çay bardağına uzandı. Aslında bu adamdan saklamak gibi bir derdi yoktu ve belki de söyleyebilirdi.

"Yani olabilir. Bugün yine Nudem gelecek haberin olsun. Bu defa matematik çalışacağız. Sorun yok değil mi?"

Çayını karıştırırken Babası kıstığı gözleri ile başını sağa sola salladı. Zaten zeki bir adamdı ve olayı hemen anlayacağını biliyordu.

"Sebebi o çocuk mu. Yani bu neşenin?"

Alkan tam da beklediği soruyu duyduğunda hafifçe gülümsedi. Daha önce hiç böyle bir konuşma yapmamışlardı. Ne Babası sorardı ne de kendisi sevgili yapardı. Alkan çayından bir yudum alıp yavaşça başını salladı.

"Sana anlatmak istiyorum çünkü benim de ilk defa başıma geliyor. Yani Nudem benim için önemli. Gerçi o daha bunu bilmiyor ama ben onun yanında kalbime engel olamıyorum. Ve evet sebebi o. Kendimi daha iyi hissediyorum. Mutluyum onun yanında olmaktan"

İçindekiler diline döküldüğünde sanki omuzları hafiflemiş gibi hissetti. Bu adamın kabul etmediğini biliyordu ama en azından itiraz da etmiyordu. Söylerken bile kalbi hızlanırken Babası bir kaç saniye sessizce yüzünü izledi. Aklından ne geçtiğini bilmiyordu.

"Bir erkekle olmak istediğine emin misin gerçekten Alkan. Seni yargılamıyorum sadece ne düşünüyorsun bilmek istiyorum" Babasının sözleri ile derince soludu. Anlamıyordu bir türlü.

"Baba.. Bu benim elimde değil. Ve inan annemin ölümüyle de alakası yok. Kızlarla olmak istemiyorum gerçekten. Sen nasıl ki bir erkekle yapamazsan ben de yapamam. Kabul etsen olmaz mı. Eğer seçme şansım olsa bu durumda olmayı seçmezdim. Çünkü gizli saklı yaşamak zorundayım ve zaten zor benim için. Ama sen beni anla en azından"

Alkan istemsizce düşen suratı ile önündeki tabağa bakarken Babasının derin bir nefes aldığını duydu. Sonra elindeki bardağı masaya bıraktı ve "Alkan" dedi. Alkan onun yüzüne baktığında gördüğü hafif tebessüm ile biraz olsun rahatladığını hissetti.

"Anlıyorum merak etme. Sadece sen üzülme istiyorum. Ben de neyin ne olduğunu biliyorum zaten. O zaman bir gün benimle tanıştır görmek isterim onu. Seni böylesine etkileyen kimmiş bileyim"

Alkan babasından aldığı onayla sanki kuş gibi hafifledi. Bu adamın kendisine karşı çıkmasını asla istemiyordu. Annesinden sonra ikisi arasında çok fazla diyalog geçmese de babasını çok seviyordu. Çünkü onu hiç rencide etmemiş ve her zaman destek olmuştu.

"Olur. Ben konuşurum onunla. Ailesi biraz sıkı olduğu için kalamıyor akşama kadar ama konuşup gün belirleriz. Zaten haftada 3 gün geliyor biliyorsun. Kabul ettiğin için sağol baba" dedi. Nudem henüz bilmese de Alkan duygularından emindi.

"O bilmiyor mu senin hislerini. Ya da eşcinsel olduğunu?"

"Hayır söyleyemedim daha. Bana alışsın diye bekliyorum. Yani hakkımda kötü düşünsün istemiyorum"