YILLAR SONRA [KADIN ASKER]

-1. bölüm-

Hayatım hep hızlıydı
3 yaşında ailem ölmüş
18 yaşında bana kalan mirasla piskoloji okumuş
21 yaşında bekaretimi kaybetmiş
26 yaşında iki çocuk annesiydim

Karşımdaki adam ustalıkla çocukları kendine bağladığını sanıyordu.  Sareyi kucağına oturtmuş Sarp a ise futbol anlatıyordu.

Çocuklar zekiydi hemde fazlaca birine kolayca bağlanmazlar sadece o an ilgilerini çeken konuyu dinler farklı şeylere yönelirlerdi.

"Sarp ve Sare yukarı çıkar mısınız? Lütfen"

Sözümü dinleyerek merdivenlere yürdüler arada ben ve oa dama bakıp yürümeye devam ediyorlardı.

Gidiklerinde emin olunca "neden..... Neden geldin?" Diye sordum

"Onları benden sakliyacağını mı düşündün" sinir bozucu biriydi. Onu azda olsa biliyordum ama bunu bilmesine gerek yoktu.

"Saklamadım. Sadece seni yarım yamalak hatırladığım icin bulamazdım ama senin imkanın daha fazla gibi sen niye saklandın" haklı bulmuş olacak ki sustu

"Velayet da-" sözümü keserek "hayır onları senden almıyacağım"  arkasına yaslanmış sinir bozucu ifadesini takınmıştı.

"Ozaman neden geldin" arkasına yaslandı ve "onları alamayacağım çünkü sizi hepinizi alacağım"

"Ordan oraya savrulacak bi bebeğemi benziyorum? Hem bizden malınmış gibi bahsetmeyi kes. Sen bir sürü kadınla yatmış gibisin-"  tekrar sözümü keserek"seni ilk gördüğümde sende adamların altında yatmış gibiydin ama bekaretin bende"

Hem haklı hemde sinir bozucu bir insandı.

Saatime bakıp "çocukların kreş saati yaklaşıyor gitmem gerek" diyerek kalktım oda benimle birlikte kalktı bir bakış atarak merdiveni çıktım.

Çocukların sesi geliyordu "Sare yeden özel güçlerimiz yok" dedi Sare ise "ne bileyim ben seni ben mi yarattım anneme sor"bıkınlıkla cevap vermişti

Gülerek içeri geçtim" hadi bakalım okul bizi bekliyor"

İkiside ayaklanıp aşağı indiler

Önde ikizler arkada ben benim arkamda o vardı

Arabasına yürüyerek "konum atıcam kreşten sonra oraya gel" cevabımı beklemden iki  adamıyla gitti

Oflayarak arabama bindim ve kreşe doğru sürmeye başladım.

Çocukları kreşe bırakmıs . Konuma gidiyordum

Bir dakika ben neden sorgusuz sualsiz oraya gidiyorum!!!!

Herneyse bunu sonra düşünürüm

Ama BU ADAMIN İSMİ NE!!!

kafamdaki düşünceleri unutup kafeye baktım. En sonda kahvesini yudumlayan onu gördüm.

Ona doğru yürümeye başladım ve sandaliyeyi cekip oturdum bana samimi bir gülüşle bakıp. Garsona işaret verdi. Anında önüme gelen latteye baktım . En sevdigim icecekti .

Bu benim sevdiğim içecegi nerden biliyordu????

"Şimdi dedigine göre mantık evliliği yapıcaz ve çocuklar mutlu bir şekilde yaşıyacak doğru mu?" Sorarak ona baktım

"Evet tamda öyle yapıcaz " benim açımdan bir sorun yoktu ama o magazinlerden düşmeyen biriydi. Sahi ben bunun adına neden bakmadım.

" Adın ne daha adını bile bilmiyorum" diyerk homurdandım.
"Adım Bartu... Bartu Edis Güner" Edis ismini hep sevmisimdir