RAPUNZEL

1.Bölüm ~ Asıl Kimlik

Umarım beğenirsiniz.
Benim kurgusunu çok sevdiğim ve zevk alarak yazacağım bir kitap olacak.

Başlama tarihinizi yazabilirsiniz.

"Beni hiç sevmemiş Pamira. Aptal gibi kaldım.Ne diyeceğimi de bilemedim. Rezil etti beni milletin içinde."

Alpars, ikizim olduğu için mi onu anlıyordum yoksa aynı şey benim başıma gelse onunda bana teselli vereceğini bildiğim için miydi bilmiyordum. Ama bu gözyaşları boşa gidiyor değildi.

"Ağlama artık. Sen ağlayınca daha çok kibirlenir."

"Seni seviyorum, bir şans istiyorum sadece çok mu şey istiyorum dedim. Senin gibi biriyle niye olayım ki dedi . Benim gibi biri nasıl olur Pamira?"

Bir şey demedim. Bu olayı da konuşmak istemiyordum. Alpars Koran benim kadar güçlü değildi. Ben güçlü de değildim. Sadece olaylara duygusal yönden bakmıyordum artık.

"Enes'e mesaj attım. Bu hâlde araba sürme. Sen otoparka in. "

"Sen gelmiyor musun?" Dedi hıçkırıklarının arasından.

"Ben gelmiyorum. Kızlarla bir kahve içip gelirim eve . "

Onu bu haldeyken bırakıp kızlarla kahve içecek değildim.
Başka işlerim vardı.

Suratı düşse de belli etmedi. Keşke ne yaptığımı sana da söylesem Alpars, ama söylersem bırakmazsın ki yapayım.

O kalkıp otoparka doğru giderken ben de yerden çantamı aldım ve kızlar tuvaletine yürümeye başladım.

Tuvaletin kapısını açtığımda aynanın karşısında makyaj yapan bir esmer güzel vardı.
Bingo!

Çantamı mermere koydum ve aynadan yüzüne baktım. Kırmızı rujunu sürerken göz göze geldik.

Ona hafifçe gülümsedim.

"Selam güzellik ."

Bana şaşırmış gibi baktığında devam ettim.

"Tanırsın sanırım. Geçen hafta olan partide bahçede omuz atmıştın bana."

" Tanıyamadım."

"Boşver canım. Tanımana gerek yok. Ama benim senden isteyeceğim şey için de tanışmamış lazım. " Elimi uzattım sıkması için.

" Pamira ben."

"Alpars'ın ikizi değil misin?"

Gülümsedim.Rezil ettikleri kişiyi nasıl da tanıyordu. Tam olarak o rezil etmese de Aybüke'nin çok yakın arkadaşıydı.

Aybüke, Alpars'ı herkesin içinde rezil etmese bu konuşmayı yapmıyor, muhtemelen arabamla eve gidiyor olurdum şu an.

"Ta kendisiyim. Seninle bir işimiz var."

"Ne işim olacakmış seninle?"

"Partiyi hatırlıyor musun? Hani şu sarhoş olup da Aybüke'nin arkasından salladığın partiyi? "

Suratı buz kesmişti. Muhtemelen öyle bir şey yapıp yapmadığını sorguluyordu. O gece dediklerini birine anlatmak kimsenin işine gelmezdi zaten. Ama benim şu an geliyordu.

"Ne saçmalıyorsun sen ya ? Benim hakkımda ileri geri konuşamazsın böyle."

O konuşmasını bitirdiğinde cebimden telefonumu çıkarıp ses kaydını açtım.