kısa hikayelerim

Untitled Part

Tanıdık bir yüz görmeyi özlüyorum arada sırada. Oturup bir kelam etmek istiyor insan ama kelimeler ağzımdan çıkmıyor. Her gece yürüyorum bu garip şehrin sokaklarında. Bir şey arıyorum ama ne olduğunu ben bile bilmiyorum. Bir sanrı dans ediyor üstümüzde. Hepimizin ruhuna dokunmak istiyor, elleri dört bir yana açık şekilde dolaşıyor sadece. İnsanlar diz çöküyor önünde. Esintisi yüzümü okşuyor, yolumdan sapıtıyor beni. Aradığım şeyi bulmamı istemiyor sanki. Işığıyla sokaklar aydınlanırken kapıların ardına kadar açıldığını duyuyorum. Bir, iki ve işte üç. Sonunda yanımdaki kapı çarpılırcasına savruluyor. Yıllardır görmediği sevgiliye koşar gibi çıplak ayak fırlıyor insanlar dışarı. Birbirleriyle yarışıyorlar ona varmak, gölgesinin düştüğü yerleri öpmek için. İstemiyorum gitmek bu yalancıya. Yalancı olduğunu biliyorum, onu aramıyorum. Ben seni arıyorum. Bu şehre kaybettiğim, biricik ışığımı arıyorum. İnsanlar çekiştiriyor beni, ters yöne gitmek istiyorum. Yanacaksın diye bağırıyorlar suratıma. Tükürükleri gözlerime giriyor. Yanmak istiyorum senin için, seni ararken her gece yandığımı biliyorum. Sahi ne zamandır senin için koşuyorum bu sokaklarda. En son ne zaman gördüm seni? Ya da hiç gördüm mü gerçekten. Hayallerimde soluk bir hayaletten farklı değilsin aslında. Gün geçtikçe sönmeye devam eden kor bir alev gibisin. Kolumdan asılıyor görmediğim biri. Neden büyük sevgiliden kaçıyorsun diye bağırıyor bana. Neden onun senin iyiliğini istediğini göremiyorsun. Etrafımdaki sahne yavaşça değişiyor. Kan kaplıyor dört bir yanı. İnsanlar birbirlerini katlediyorlar onun için. Benim için, haykırıyor sanrı. Yaptığınız her şey bana daha yakın olmak için. Huzur içinde olmanız için. Gözlerimin önünde çocuklar ailelerini öldürüyor, kendi hayatlarını feda ediyorlar. Mahvolan bedenler dört biryanımda sıralanıyor. Sevgi bu değil diyorum kolumu hala tutan adama. O böyle yapmazdı. O bana zarar vermezdi. Zarar vermek istemezdi.

Bitmedi ve bitirmeyi planlamıyorum.