"Asya hadi geç kaldık!" Diye bağırdı annem. Yani anne denilirse neyse.
"Tamam geliyorum." Dedim ve odamdan çıkıp aşağı annem demek istemediğim kadının yanına gittim. Onu arabasına binip hastaneye ilerlemeye başladı. Neden hastane diye sorarsanız galiba ben bebekken bir bebekle karıştırılmışım. Ve bunun için DNA testi yapmaya gidiyorduk.
Hastaneye gelince arabadan indim. Ardından da annem. Kapıda babam duruyordu. Evet bu adamda babalığı haketmiyordu. Bana ters ters baktı ve annemin yanına ilerledi. Ardından hastaneye girdik ve danışmadan nereye gideceğimizi sorduk. Hemşire bizi bir odaya yönlendirdi. Odaya girdik.
Odada göz gezdirdim. Bir tane doktor vardı. Süslü püslü bir kız vardı onun yanında da 15 yaşların da bir çocuk vardı. Onların yanında anne ve babaları olduğunu tahmin ettiğim adam ve kadın vardı.
İçeri girdik ve koltuklara oturduk.
"Evet diğer ailede geldiğine göre başlayalım. Öncelikle sizden çok özür dileriz. Büyük ihtimalle çocuklarınız karıştı. Çünkü çocukları karıştıran hemşire yaşlıydı ve bir ölümcül hastalığa yakalandı. Ölmeden önce hastanemize gelip herşeyi itiraf etti. Yani bu karıştırılma işi kasıtlı olarak yapıldı. Hemşire 2 ay önce Hatay da vefat etti. Biz yinede DNA testi yapalım. Şöyle buyrun." Dedi doktor diğer kızı da kan almak için çağırdı.
Kız kan alınacak koltuğa oturdu ve iğne tenine değmeden ağlamaya başladı.
Hadi ama bir iğne için ağlamak nedir.
Kızı doktor sakinleştirmeye çalıştı.
"Hey daha iğne tenine değmedi bile." Dedi doktor.
"Amağğ acıyacakğğ." Dedi sesini cırtlak bir şekilde çıkararak. Yüzümü buruşturdum. Ne yani kendi sesini çocukça çıkarmaya çalışmıştı ama ve ama becerememişti.
Of ne kadar saçma.
Altı yedi dakika sonra sonunda o kızdan kan alınmıştı. Sıra bendeydi koltuğa oturdum ve kolumu uzattım. Doktor kısa sürede kanı aldı ve bende yerime geçtim. Sonra diğer ailedeki yani kızın babası konuştu.
"Doktor sonuçları bugün istiyorum. En fazla iki saatin var. "Dedi kızın babası.
"T-tamam efendim iki saate sonuçlar açıklanır." Dedi ve odadan çıktı. Bende odadan çıktım ve hastanenin bahçesine gidip bir banka oturdum ve iki saatin geçmesini bekledim. ____________________________
Sonunda iki saat geçmişti ve hepimiz doktorun odasındaydık. Doktoru bekliyorduk. Sonunda doktor geldi ve masasına oturup konuşmaya başladı.
"Evet sonuçlar beklediğimiz gibi Asya Kaya %99 Murat Karahanlı nın kızı, Ecrin Karahanlı %99 Fatih Kaya nın kızı." Dedi.
Ne yani onca yaşadığım şey boşuna mıydı? Çektiğim acılar, aldığım kayıplar...
Annemlere baktım gözlerinden neşe akıyordu. Çok sevinmişti onun kızı olmadığıma.
"Biz kendi kızımızı istiyoruz," dedi Fatih. Artık onlara anne baba demiyecektim. Normalde de demek istemiyordum zaten.
"Bizde kendi kızımızı istiyoruz." Dedi adının Murat olduğunu öğrendiğim adam. Yani bio baba.
"Bencede." Dedi doktor. Ve ardından Fatih ve Sevgi (üvey annesinin adı) kızlarını alıp gitti.
Bende diğer aileye baktım. Onlar zaten bana bakıyordu. Kadın yanıma geldi. Ve bana sarıldı ama ben karşılık vermedim. Yinede bozulmadı ve sarılmaya devam etti. Ardından benden ayrıldı.
"Merhaba kızım ben Ömür. " Dedi elini uzatarak. Bende elini tuttum.
"Merhaba bende Asya." Dedim. Bana gülümsedi ve benden ayrıldı. Sonra bio bab geldi.
"Merhaba kızım bende Murat." Dedi.
"Merhaba." Dedim.
"Oğlum gelsene ablanla tanış." Dedi Ömür hanım. Yanındaki çocuğu göstererek. Çocuk benim gibi siyah saçlıydı ama göz renklerimiz farklıydı.
"O benim ablam değil anne. Ve hiçbir zaman ablam olmayacak ta!" Dedi.
"Ege!" Diye bağırdı murat bey.
"Sorun değil benim yüzümden oğlunuza bağırmanıza gerek yok. " Dedim. Ömür hanım bana anlayışla baktı.
"Kızım bizimle gelmek ister misin?" Dedi Ömür hanım. Onlarla gitmek zorundaydım. Çünkü reşit değildim.
"Olur." Dedim.
"Hadi o zaman arabaya geçelim." Dedi Murat bey. Ve hastaneden çıkıp siyah Audi ye bindik.
"Şey ben eski evimden eşyalarımı alabilir miyim?" Dedim.
"Kızım ailen eşyalarını bizim eve yollamış." Dedi murat bey. Benden okadar çok nefret ediyorlardı ki hemen eşyalarımı göndermişler.
Murat beye kafamı salladım ve kafamı arabanın camına yasladım. Ege denen çocuğun bakışlarını üzerimde hissediyordum ama bakmıyordum. Oda yanımda oturuyordu.
Bir iki saat sonra 4 katlı büyük bir villaya gelmiştik. Arabadan indik ve eve girdik. Hepimiz salona oturunca Ömür hanım konuşmaya başladı.
"Kızım eski ailenle aran nasıldı?"dedi.
"Yani onlarla pek anlaşamazdım." Dedim.
"Yarın abilerin gelecek, onlarla da tanışır sın." Dedi Murat bey.
"Abilerin mi?" Dedim. Ne yani abilerim mi vardı.
"Evet evet 5 tane abin var, ve 1 ikizin onlar şehir dışındaydı." Dedi Ömür hanım.
LANNN İKİZİM VE ABİLERİM VARDI
OHA
PARDON
"Şey bana ayrılan bi oda varsa dinlenebilir miyim?" Dedim.
"Tabi kızım ben sana odanı göstereyim." Dedi ve ayağa kalkarak yürümeye başladı. Beden onu takip ettim evde asansör vardı. Asansöre bindik ve 3. Kata girip bir odaya girdik.
"Kızım burası senin odan istediğin gibi takılabilirsin. Hadi sen dinlen görüşürüz." Dedi ve odadan çıktı. Odaya göz gezdirdim. Genellikle gri ve beyaz tonlarında bir odaydı. Küçük bir balkonu vardı. Bir de banyosu. Çalışma masası, iki tane tekli koltuk ve makyaj masası vardı. Ayriyeten giyinme odası vardı.
Vay be.
Banyoya girip kısa bir sürede duş aldım. Ardından üzerimi giyindim.
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Siyah bir takım giydim. Giyinme odasında benim kıyafetlerim haricinde yeni alınmış kıyafetlerde vardı. Giyinme odasından çıkıp yatağa yattım ve telefonumu şarja taktım. Telefonumun camı kırıktı. Ve birazda eskiydi ama işime yarıyordu.
Bugün çok yorulmuştum. Hem mental hem fiziksel olarak. Akıtmak istemediğim yaşlar gözlerimden aktı. Biraz ağladım ve günün yorgunluğu ile uykuya daldım. ________________________
