Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
2.Bölüm Cihan
Anneme yaptığım uzun açıklama ve ardından gelen bir kamyon dolusu öğüt sonrasında nihayet odama geçebilmiştim. Üzerimi değiştirip elimi yıkadıktan sonra yatağımın içine oturup her gece yaptığım gibi günümü gözden geçirdim.
Çok çalıştığım için uyku hemen bastırır diye düşünüyordum ama cüzdanım aklıma geldikçe uykum kaçıyordu.
Genelde sinirlendiğimde veya üzüldüğümde beynim çalışmayı durduruyordu ama son kalan aklımla kredi kartlarımı kapattırmıştım. İçinde biraz nakit para, kimlik ve annemin fotoğrafı vardı. İnanın annemin fotoğrafı hariç hiçbiri önemli değildi ama cüzdan...
Cüzdan babamdan bana kalan tek şeydi. Eskiydi yıpranmıştı ama babamındı. Bir zamanlar onun o nasırlı elleri gezmişti o cüzdanın üstünde.
Annem her ne kadar kullanma kaybedersin dese bile yanımdan ayıramıyordum. Babam yanımda gibi hissediyordum. Elimde değildi. Şimdi çalınmış olması beni o kadar üzüyordu ki...
Karakola gitmem lazımdı.
Bunu aklıma not edip sırt üstü yattım. Derince bir nefes verirken bulunacağına dair kendimi telkin ederek uykuya daldım.
O kadar rahatsız edici bir uykudaydım ki sürekli uyanıp uyanıp duruyordum. Büyük ihtimal babamı çok fazla kafaya takmıştım. Çift kişilik yatağımda esneyip başucumda duran telefonuma uzandım.
Saat 5.57 idi.
Alarmın çalmasına bir saate yakın bir zaman vardı.
Uyumak istemediğim için yataktan kalkıp penceremin önüne gittim. Hava daha aydınlanmamıştı. Karanlık sokakta dikkatimi çeken ışığı yanan eve baktım.
Cihan'ın eviydi.
Bu saatte uyanmışlardı yada hiç uyumamışlardı bilmiyordum. Penceremin kenarına oturup mahalleyi izlemeye başladım.
Etrafta hiç ses yoktu.
Dün çocukların oynayıp sıkıldıkları için kenara bıraktıkları topa gözüm çarptı sonra patilerini kendine çekmiş uyuyan kediyi gördüm.
Gözlerim dönüp dolaşıp yine ışığı yanan eve takılınca onlara mahalle olarak ne kadar çabuk alıştığımız aklıma geldi.
Mahalle onları benden daha önce tanımıştı. Bildiğim kadarıyla üç arkadaş uzun bir zaman sokakta yaşamışlar. Sabahları ufak tefek işlere gidiyorlarmış ve geceleri de uyumak için park gibi yerler arıyorlarmış.
Bir gün bizim mahallenin bitişinde ki eski parkın banklarında uyurlarken görmüş mahalleli bunları.
Birkaç kişi hiçbir şey demezken mahallemizden bir kadın bu durumdan rahatsız olduğunu kocasına söyleyince yine bir gece uyumaya gelen bu üçlü ile adam kavgaya tutuşmuşlar.
