tanrı melezi, taegyu.

13

6 haziran, salı. yaz mevsimini sevmem çünkü sıcağı, terlemeyi, çantamdan çıkardığım suyun güneşten daha sıcak olması fikrini sevmem. elimde şarjlı fanımla dolaşmayı, şapkayla gezmeyi, şapkasız saçlarımın tutuştuğu hissini sevmem. serinlemek için aldığım, favori dondurmamın çok hızlı bir şekilde erimesini sevmem. ama yaz mevsimini kıştan daha çok severim. geceleri dışarı çıkmayı, bisiklet turlarını, arkadaşlarımı, asla oynayamadığım voleybolu, kuzenimde sabahlamayı, tüm gün hiçbir şey yapmadan dizi izlemeyi severim. karpuzu severim mesela. kirazı, çileği, yaban mersinini. karpuzu hiçbir şeye değişmem ama. bu yaz farklı olur belki. uzun bir tatile gideriz, tatil arkadaşları edinip onlarla sabahlarım belki. sabahlara kadar playlist hazırlar sonra varlıklarını unutup hep dinlediklerime dönerim yine. ben herkese playlist hazırlamam. belki dizi izlemem ama kitap okurum. belki yazarım. şu güne kadar aklımı bulandıran ne varsa yazar kurtulurum belki. belki unuturum seni. unutmalıyım. seni hatırlatan şarkıları dinlemeyi bırakmalı, senin için yazmamalıyım artık. seni hatırlatacak şeylerden kaçınmalıyım. uzun, upuzun, fazlasıyla uzun zaman oldu. bana ne oldu? nasıl geldim bu duruma? nasıl da yine sana geldi konu. oysa ben yaz mevsimini sevmem. sevmediğimi yazmak için oturmuştum masanın başına. farkında bile değilsin sadece var olarak beni nasıl derinden etkilediğinin. bu gururumu kırıyor. birine karşı böylesine derin ve temiz duygularımın o kişi tarafından tamamen görmezden gelinmesi. ne kadar gurur kırıcı biliyor musun? umarım tüm hayatın boyunca sevilirsin ama kimse seni benim sevdiğim kadar sevmez. umarım kimse seni karşılık beklemeden sadece sevmek için sevmez. üzgünüm, bencil ve kindar bir insanım bu yüzden uzunca bir süre benimle olacaksın bunu bilmesen de. şimdi saat sabah üçü on geçiyor ve ben kendimi yine çok kırgın hissediyorum. ben yaz mevsimini bu yüzden sevmiyorum.