Hani hayat müşterekti? Kim söylediyse koca bir yanılgıya kapılmış ya da insanlığı kandırmak istemiş. Çünkü yaşanan eziyetler, üzüntüler tek kişilik.
Zehra, otuz dört yaşında kaderin sillesini yemiş bir kadındır. Dört sene önceki yaşadığı travmatik o...
Güzel okumalar dilerim. Bu bölümün başını, Ali'nin ağzından okuyacağız. Ardından Zehra'ya giriş yapacağız.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
⚖️ Ali'den
Ben bu hayatta iki şeyi sevdim: bizi ve bizdeki Zehra'yı. Düne kadar yalan yok, sevdamı omuzlarımda taşıma cesaretimi seviyor sanırdım. Fakat şimdi birdik, beraberdik. Dün gece seni bırakmam Ali, seviyorum deyişleri; içimdeki ona dair tüm küskünlüğü ve şüpheleri süpürdü.
Bakın, benim bir kara sevdam bir de Zehra'm var. Başka hiçbir şeye sahip değilim. Ne bir ana ne bir baba. Ne de bir aile. Varım, yoğum odur: Zehra.
Topraktan koyu, siyahtan açık kahverengi saçları vardı. Saçlarının acısına, katran karası gözlerinin yorgunluğu eşlik ederdi. Çok güzel kadındı, baktıkça içim giderdi. Yüreğime inceden ağrı saplanırdı.
Zehra yahu! Hani şu gözlerimi titreten, kalbimi sızlatan kadın.
Üzerimden yorganı attım. Yanımda Zehra yoktu. Muhtemelen ya duş alıyordu ya da bana kahvaltı sürprizi vardı. Kaçacak değildi.
Dün, onun her bir karışını öptüğüm geceydi. Her bir zerresini ezberlediğim geceydi. Birlikte olmuştuk ve kendi istemişti bunu. Kendi rızasıyla bana gel demişti. Siktir ettim Yavuz itini. İki senelik hasretimi giderdim doyasıya.
Direkt yatak odasından çıkıp banyonun kapısını çalıp seslendim, "Zehra?"
Ne buradayım diyordu ne de su sesi geliyordu. Hiçbir şey yoktu.
Endişem katbekat artarken bir anda kapıyı açıp içeri daldım. Yerler nemli duruyordu. Çoktan yıkanmıştı. O zaman mutfakta olmalıydı. Koşarak mutfağa ilerledim. Gördüğüm derli topluluktan başka bir şey değildi.
Markete mi çıkmıştı? Doğru ya lan, evde hiçbir şey yoktu. Hazırlayacak kahvaltılık bulamadı. Rezil oldum Zehra'ya. Gelip bir güzel azarlasa, sıra dayağına çekse yeridir. Gülümsedim kendi kendime. Zehra bambaşkaydı.
Ona bir nebze yardım etmek adına, yatak odasını düzenlemeye karar verdim. Toplu görürse hoşuna gider diye düşündüm. Yatak odasına gittim böylelikle, yorganı yere atıp üzerine serili çarşafı çektim. Bu çarşafı makineye attıktan sonra dolaptan yeni çarşaf seçtim. Yeniden nizamlı şekilde serdim. Ardından yorganı da makineye attım. Yeni çarşafı aldığım dolapta yorgan da vardı. Oradan yeni yıkanmış yorganlardan birini çekip aldım, çarşafın üzerine serdim. Gayet toplu gözüküyordu.
Yerde benim kıyafetlerim duruyordu. Daha duş almadığım için üstüme spor atletimi giydim. Dünden kalan gömleği de kirli sepetine attım. Şimdi yorgan ve çarşafla beraber yıkanması makineyi zorlayabilirdi.
Etrafa hızlıca çeki düzen verdiğimde kendimi mis kokularla sarılmış yatağa attım. Tavana baktım ve öylece gülümsedim. Dünü düşündüm. Her an onla güzel geçse de yine de içime bir kurt düştü. Zehra benimle niye birlikte oldu? Ani verilmiş bir karar mıydı? Yoksa gerçekten beni istedi mi?
