İnnocent Dreams | Taekook

5

Selamlarrr...<3

Tatlı bir bölüm oldu bence bu bölüm. Sevgililer günü olduğunu düşününce de ekstra tatlı geldi gözüme. Umarım sizin de hoşunuza giderrr...

Keyifli okumalarrr...<3
_________________

"Bak Jeongguk! Şimdi herkes dedemle oturuyor. Eğer gidip işten ayrılıyorum demezsen seni mahveder ve babanın evine geri gönderirim! Babana geri dönmek istiyor musun Jeongguk?"

Hızla kafamı iki yana salladım.

"Güzel, o zaman ben gidiyorum ilk dedemin yanına, sen de beş dakika sonra gelip artık ne bahane uyduracaksan uydurup ayrılıyorsun işten. Anlaşıldı mı? Yoksa ne olacağını çok iyi biliyorsun!"

Bay Jaesung bunu deyip malikaneye doğru yol aldığında dizlerimin beni taşıyamayacağını hissedip yere çöktüm. Göz yaşlarım benden habersiz akarken sakin olmaya çalışıyordum ancak olamıyordum. Ben geleceğimizi planlarken iki ay daha çalışacağımı düşünerek hareket etmiştim ve şimdi ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu. Tek olsam bunu dert etmezdim ancak karnımda bir can taşıyordum, kendimi düşünmesem bile onu düşünmek zorundaydım.

Bebeğimi düşünerek derin derin nefesler almaya başladım. Sakin olup her şeyi halletmeliydim. İlk şokum geçip biraz daha toparlanınca yine bebeğim için güçlü durmak istedim. Bebeğim için her şeyi yapacaktım, pes etmek yoktu. Hayatımda belki de ilk defa güçlü duracaktım, bebeğim için.

Gözyaşlarımı silerek malikaneye doğru adımladım. Büyük salonda neredeyse herkesin toplandığını ve sohbet ettiğini gördüğümde yeniden bir derin nefes alıp konuşmaya başladım.

"Efendim benim sizinle konuşmak istediğim bir konu vardı. Müsaitseniz konuşabilir miyiz?"diyerek söze girdim.

"Ne oldu Jeongguk? Endişe etmeye başlıyorum."diyen Bay Kim ile buruk bir şekilde gülümsedim.

"Endişe etmenize gerek yok efendim. Odanızda konuşursak memnun olurum."dediğimde Jaesung bağırmaya başladı.

"Dedeme emir mi veriyorsun sen?! Ne söyleyeceksen burada söyle!"

"Mühim bir şey değil sadece odada konuşu-"derken lafım kesildi.

"O kadar önemli değilse burada da söyleyebilirsin. Yoksa işten ayrılmak mı istiyorsun?"dedi Jaesung üzgün gibi bir sesle bana bakıp aynı zamanda meydan okurcasına gülümserken.

"Evet, ben işten ayrılmak istiyorum efendim. Her şey için size çok teşekkür ederim."dedim eğdiğim başımla. Bu lafım da Bay Kim'eydi tabiki. Benim hayatımı kurtaran kişi oydu.

"Jeongguk bir şey mi oldu benim bilmediğim? Neden işten ayrılmak istiyorsun ki? Henüz o kadar para da biriktirmemiştin."dedi Bay Kim.

"Bir şey olmadı efendim. Sadece be-"derken bu sefer lafım başka bir sesle bölünüp hiçliğe karışmıştı.

"Sadece o burada hizmetli olarak değil benim sevdiğim kişi olarak kalacak."

"NE?!"

Herkes gibi ben de şokla Bay Taehyung'a bakarken o bana hafifçe gülümseyip göz kırpmıştı.

"Taehyung sen neler diyorsun? Bir hizmetliden bahsettiğinin farkında mısın sen?"diyen teyzesini görmezden geldi Bay Taehyung.

"Jeongguk beni beklemeden başlamış konuşmaya. Gerçi eksik anlattı ancak sorun değil, ben onu tamamlarım. Doğrusu ben onu çok seviyorum."dedi elimi tutarak. Ben Bay Taehyung'a şokla bakarken odadaki diğer kişiler de benden farksızdı.