One shots // Bankzitters

Act

Alles is één grote act.
Hun carrière, hun enthousiasme, maar vooral hun 'vriendschap.'

~

Zuchtend komen ze binnen.
Één voor één. 

Eigenlijk hebben ze allemaal geen zin in weer een werkdag. Ze hebben geen zin om zich vol te vreten, in teams op zoek te gaan naar voorwerpen of om op te treden. Want ook dat doen ze nog. Ook deze vrijdagavond. 

Geen van allen durft zich uit te spreken. Niemand durft te zeggen hoe hij echt denkt over alles. Hoe hij denkt over Youtube, de optredens en alle andere onderwerpen op de werkvloer. Toch weten ze allemaal van elkaar hoe ze erover denken. 

~

Op het moment dat de camera aan gaat, slaat heel de sfeer om. Milo doet zich weer voor als de 'jolige' oom, Matthy maakt de domste woordgrappen, Koen maakt schofferende opmerkingen en Robbie praat teveel over psv. En Raoul? Raoul is natuurlijk weer aan het tryharden. Het is de enige situatie waar de andere jongens hun ware emoties kunnen laten zien. Ze irriteren zich eraan en dat laten ze merken ook. Al hun volgers denken dat het een meme is. In de werkelijkheid menen ze alles wat ze zeggen. 

Een aantal jaar geleden zagen ze Raoul nog als de vader van de groep. Nu is er niks meer over van 'papa Roelie'.  Maar ook de hechte band tussen de rest van de jongens, is verdwenen. Waarom weten ze eigenlijk ook niet. Maar na Casa Del Huts ging hun vriendschap snel achteruit.

Langzaamaan begonnen ze zich te irriteren aan elkaar. Er ontstonden onderlinge ruzies, maar ook roddels. Koen en Robbie ergerden zich aan elkaar. Vervolgens ging Robbie naar Raoul om zijn hart te luchten. Hetzelfde gold voor Koen. Hij ging naar Matthy.
Matthy kreeg een afkeer naar Robbie, Raoul naar Koen. En Milo? Milo zat er middenin. Hij hoorde beide verhalen aan. 

~

De laatste woorden zijn gezegd. Zoals altijd werd er nog even snel gevraagd om een abonnementje. Daarna werden de camera's uitgezet. 

Weer sloeg de sfeer om. De glimlach rondom de gezichten van de jongens verdween. Blikken werden verdoofd. Zonder enige woorden, verlieten Koen, Robbie en Milo het gebouw. Matthy ging stilletjes achter zijn bureau zitten en Raoul liep stil naar de keuken om even snel een broodje te pakken, waarna ook hij achter zijn bureau ging zitten. Bij beide mannen werden de airpods snel tevoorschijn gehaald. Puur om elkaar niet te hoeven horen.

~

Iedere dinsdag en vrijdag komt er een video online. Het laat vele mensen lachen, soms zelfs huilen van het lachen. Niemand heeft door wat er zich daadwerkelijk afspeelt achter de schermen. Daar doen de Bankzitters ook erg hun best voor. Niemand hoeft te weten hoe alles echt zit. 

En precies dat is de reden dat ze ineens goed zijn geworden in acteren. Ze zouden in een film kunnen spelen zonder dat het slecht zou zijn. Alles zou geloofwaardig zijn. Net zoals de geloofwaardigheid van de video's dus. Keer op keer trappen de kijkers erin. 

Maar niet alleen de kijkers trappen erin. Soms lijkt het wel alsof de jongens er zelf ook in trappen. Alsof wanneer de camera aan staat, ze oprecht geloven dat ze nog een vriendengroep zijn. Maar daarna is dat hele beeld weer weg. Compleet verdwenen. Daarna gaat iedereen weer zijn eigen weg en lijken hun paden alleen maar verder van elkaar af te lopen.

~

Na een aantal uur komen ze weer bij elkaar. Het is tijd voor een optreden. De stilte tijdens de busreis is inmiddels normaal geworden. De tijden van kloten met elkaar in de bus, ijsjes wegslaan en continu lachen om elkaar, zijn verleden tijd. Een vage herinnering. Alsof het bijna niet heeft bestaan. Nu neemt de stilte de overhand. 

En die stilte blijft. Zelf de laatste seconden voor ze op moeten, is het stil. Maar wanneer ze dan op het podium staan, lijkt alles weer normaal. Alles lijkt weer als vroeger. Toen alles wel echt was. Toch is het nu een act. Een act die de mensen doet denken dat ze een hechte vriendengroep zijn. Niet dus.

~

En als ze dan eenmaal bij kantoor zijn aangekomen, verdwijnt iedere bankzitter zo snel mogelijk in zijn auto. Het is het moment dat hun wegen weer scheiden. Iedere keer een beetje verder. Tot de wegen recht langs elkaar lopen, zonder enig middelpunt waar ze kunnen kruisen. Het einde van een tijdperk.

-

Kutverhaal, mr ik was al begonnen dus ik heb het maar afgemaakt :)