Sa huling sandali ng kanilang paglalakbay, habang nakatayo silang dalawa sa gitna ng mga nasirang tulay, nagpasya silang magkaroon ng tahimik na sandali para mag-usap.
Vincent: (*nang may pagmamalasakit*) Elaiza, kahit ano pa ang mangyari, alam mo ba na nandito lang ako para sa iyo?
Elaiza: (*may pag-alaala*) Oo, Vincent. At hindi ko malilimutan kung paano mo ako pinangiti kahit sa mga pinakamalungkot na panahon.
Vincent: (*nagtitigan*) Gusto ko lang sabihin sa iyo na mahal kita, Elaiza. Hindi mo kailangan mag-alala, handa akong harapin ang anumang hamon para sa iyo.
Elaiza:(*napangiti*) Salamat, Vincent. Mahal din kita nang sobra-sobra.
Sa gitna ng kanilang mga puso na naglalakbay, naramdaman nila ang lakas ng kanilang pag-ibig at ang sigla ng kanilang mga pangarap. Sa mga salitang iyon, naging mas matatag ang kanilang pagtitiwala sa isa't isa, at handang harapin ang hinaharap na magkasama.
YOU ARE READING
Ang Liwanag ng Pag-ibig sa Lungsod ng Serendipity
RandomAng pag-ibig ay hindi hinahadlangan ng mga pagkakaiba at hamon sa buhay. Ito ay isang puwersa na nagbibigay-buhay at nagpapalakas sa ating mga puso, naglalayong magbigay ng kahulugan at kasiyahan sa ating mga buhay.
