KANLI KUKLA (HGOİ)

VII. ATEŞ YAĞMURU

Şenliğin ortasında öylece dikiliyordum.
Alnım sızlıyordu ve zihnim hiç yaşanmadığına emin olduğum bir şeyi düşlemeye başlamıştı.
Önümdeki tabaktan bir kiraz alıp dudaklarıma götürürken, Daren’in de dudaklarının bu kadar yumuşak olup olmadığını merak ettim.
Burası biraz sıcak mı olmaya başlamıştı?
Kolye’nin yaydığı sıcaklık beni bunaltmaya başlamıştı. Nefesim maraton koşmuşum gibi düzensizleşirken, dudaklarımın arzuyla kuruduğunu hissettim. Tanrım, neden ona muhtaç hissediyordum? Neden susuzluğumu sadece onun dindirebileceğini düşünüyordum? Hayır düşünmüyordum, biliyordum.
İçime derin bir nefes çektiğimde, Daren’in belime dolanan elini hissettim. Bu gecelik onundum.
“Ne var?” Gece mavisi gözleri dudaklarımda durdu, ardından korsemde gezindi. “Bu gece, baharın yeniden doğuşunu simgeleyen bir gösteri olacak.”
“Dur tahmin edeyim, Toprak vârisi ve Hava Lordu bu gösterinin baş rolleri.”
Dolgun dudaklarına bir gülümseme yayıldı. “Bunu değiştirebilirim. Tek sözüne bakar, vârisim.”
Tek kaşımı kaldırdım. “Anlayamadım?” Diğerlerine göre tempolu sayılabilecek bir müzik çalmaya başladı. “Bu gece,” dedi elini köprücük kemiğimden boynuma doğru kaydırarak. Tüylerim diken diken oldu. “Baharın gelişiyle yeniden doğumu kutladığımız gibi... Ölümü de kutlarız.” Gözlerimi kıstım. “Yeniden doğmak için önce ölmek gerekir.”
Parmakları göğüs dekolteme kaydı ve orayı beni çıldırtacak kadar hızlı bir şekilde es geçerek, tam Persephone'nin yüzünün üstünde durdu. “İzin ver, geceyi senin yapayım.” diye fısıldadı Gece Yarısı Lordu.
Elime uzandığında geri çekilmedim. Binlerce Alfin'in içinden geçerek beni dans pistine sürükledi. Deja vu mu yaşıyordum?
“Dans etmeyi sever misin?” diye fısıldadı tüm bakışlar üzerimizdeyken.
“Ben... Eskiden bayılırdım.”
“O hâlde size eskileri hatırlatma şerefine layık olmama izin verin, Leydi Ariana.” dedi herkesin duyabileceği bir şekilde. İşte tam o anda, Amon’un arkasındaki Ayzer ile gözlerimiz kesişti. Ve ağzı bes karış açıldı. Beni tanımıştı! Sevinmeli miydim yoksa paniklemeli mi bilmiyordum. Ama beni Ariana kılığında bile tanıyabilecek tek kişi Ayzerdi. Daren elime bir öpücük kondurmak için eğilirken fısıldadı. “Gözlerini geceden almışsın. Hangi kılıkta olursan ol, gözlerin senin imzan, Gece.”
Keşke seninle başka şartlar altında karşılaşabilseydik, Daren.
Müzik Ateş Krallığına özgü isyankâr bir havaya bürünürken, Daren elimi nazikçe bıraktı. Şimdi bedenimiz birbirine temas etmiyordu. Temas yoksa dans nasıl olacaktı?
Ruhun şarkı söylerse, hayal seni mutlaka dansa kaldırır, diyordu okuduğum bir kitapta.
“Gözlerini kapat.” Kapadım.
“Ve ritmin seni yönlendirmesine izin ver.”
Ayaklarımı hafifçe yere vurarak başladım. Hayatım boyunca gözlerin üzerimde olmasından çekinmemiştim, dolayısıyla utanmıyordum. Yine de beni izleyen herkese ruhumun en derinliklerini gösteriyormuş gibi hissediyordum ve bu rahatsız ediciydi. Kemanın nabzını, her zerremde hissediyordum.
Pelerinimi çıkardım ve nereye düştüğüne bakmadım bile. Kollarımı birilerini selamlar gibi havaya kaldırdım ve parmaklarımı kıvırdım. Müzik bedenimi adeta ele geçirmişti.
Bacaklarım beni kendi etrafımda döndürürken, gülümsemeden duramadım. Bu sefer müziğin kuklasıydım. Ama özgür hissediyordum.
Temiz havayı içime çekerken bedenim bir oraya bir buraya savruluyor, esintiyi her zerremde hissetmeme neden oluyordu. Aniden artan fısıldaşmalar ve şaşkınlık dolu nidalar beni kendi dünyamdan uzaklaştırırken bedenim yavaşladı ve havadaki ellerimi yavaşça aşağıya doğru indirdim. Daren’in ellerini bedenimde hissettiğimde yavaşça gözlerimi araladım, ne de ağırlaşmışlardı.
Gördüğüm manzara ağzımın kocaman açılmasına sebep oldu.
Havadan ateş yağıyordu.

   °                             §                              °

Daren

Daha önce hiç vücudunu bu kadar müzikle bütünleştirebilen birini görmemiştim.
Ellerini havaya kaldırdığında, zeminin bir anlığına titrediğini hissettim. Diğerleri şaşkınlıkla birbirlerine fısıldıyor, onu hayranlıkla izliyorlardı.
Bu büyüleyici anı, o gerçekten o iken görebilmeyi dilerdim. Gece olarak, Ariana değil.