BTS (YN)MAFYA ABİLERİM-2

BTS MAFYA ABİLERİM 36.BÖLÜM

~Yazım hatam varsa özür dilerim

I.n'den

Kadınının söylediği sözler karşısında şok olmuş ve korkmuş  bir şekilde bir birimize bakıyorduk . Nasıl yani ? Bu kadın gerçekten ne diyordu ? Biz korku içinde hala bir birimize bakarken kadın konuşmaya başladı .

Kadın:
Ne oldu çocuklar ? Sonunda annenizi buldunuz işte ?

Soo-jin:
Hanım efendi ne diyorsunuz siz ya ? Ne annesi ? Bizim annemiz falan yok.

Kadın:
Aa  kızım niye öyle diyorsun ?

I.n:
Hanım efendi bakın lütfen bizi bırakın biz gidelim hah ?

Kadın:
Jihyo oğlum ? Ama sen böyle değildin ? Sen anneni çok severdin.

Soo-jin:
Hanım efendi ne Jihyosu ya I.n bu çocuğun adı . Bakın bizi biriyle karıştırıyorsunuz . Biz sizin çocuklarınız değiliz .

Kadın:
Aa Jiwoo kızım bari sen yapma .

I.n:
Allah aşkına ne Jiwoosu ne Jihyosu ya ? Bakın bu Soo-jin , ben de I.n . Tamam mı hanım efendi ? Şimdi lütfen bizi bırakın artık .

Kadın:
YETER ! Bakın şimdi ben gidip size yemek getireceğim tamam ?

I.n:
Ya biz kuş muyuz bize yemek buluyorsunuz hanım efendi . Bırakın lütfen bizi . Bakın biz sizin çocuklarınız değiliz ama isterseniz biz size çocuklarınızı bulmakta yardımcı olabiliriz . Ama şimdi lütfen bırakın bizi .

Kadın:
Ah siz bekleyin anneniz size  yemek için bir şeyler bulacak .

Diyip evden çıktı kadın . Gerçekten bizi çocukları sanıyordu . Bizim hemen buradan kurtulmamız lazımdı . Ama kadın kapıyı nasıl bağladıysa artık açmak olmuyordu . Soo-jin aksayarak  yanıma geldi . Çok denedik onunla da ama nafile . Kapı asla açılmıyor. Kapının açılmayacağına inanıp yere oturduk çaresiz bir şekilde . Oturduğumuz an Soo-jin az önce zor tuttuğu gözyaşlarını serbest bıraktı . Bende onu kendime çektim ve sıkıca sarıldım ona . Bu aralar baya zor şeyler yaşıyordu . Kendim için asla endişlen'miyorum  sadece onun için endisleneniyordum . Ya onu koruyamazasam   ? Ya ona bir şey daha olursa ? O zaman kendimi asla ama asla affetmem . Tam o sırada aklıma pencere geldi . Ani bir refleksle yatağın hemen üstündeki pencereye baktım. Çok ama çok küçüktü . Birimizin oradan geçmesi imkansızdı . Ama bağırarak yardım isteye bilirdik. Aslında bu ormanın içinde kim bize yardım edecekti ki  ? Ama sadece bir umut denemeye karar verdim. Soo-jin'i kendimden araladım.  Yüzüme bakmasını sağladım . O yeşil gözlerinden akan yaşları sildim ellerimle . Sonra yüzünü avuçlarım arasına alıp konuşmaya başladım.

I.n:.
Güzelim ? Ağlama bak orada bir pencere var . Oradan geçemeyeceğiz  ama en azından bir yardım isteye biliriz . Hıh ?

Soo-jin:
Bizi kim duyar bu ormanın ortasında I.n?

I.n:
Sadece deneyelim tamam ?

Umutsuz bir şekilde başını aşağı ve yukarı salladı . Elinden tutup ayağa kaldırdım. Ve pencereye dogru gitmeye başladık. Pencereyi yavaşca açıp başımızı çıkardık dışarıya . Başımız bile zor giriyordu oraya . Sonra ilk olarak Soo-jin bağırmaya başladı .

Soo-jin:
KİMSE YOK MU ? YARDIM EDİN N'OLUR .

I.n:
YARDIM EDİN LÜTFEN . ESİR ALINDIK YARDIM EDİN ....... ....

15 dakikadır sadece yardım çığlıkları atıyorduk. Artık sesimizin bile kısılıyordu . Artık bağırmaktan da vazgeçtik . Yine aynı çaresizlik ile yatağın ortasında oturduk. Bu sefer ikimizde bir birimize sarılıp ağlamaya başladık . Tam o sırada kadın geldi.

Kadın:
Ne diye bağırıp duruyorsunuz ki ? Burada sizi hiç kimse duyamaz ikizlerim .

I.n:
Ya teyze ne ikizi ya Allah aşkına . Bakın biz sizin çocuklarınız değiliz . Tekrar ediyorum . BİZ SİZİN ÇOCUKLARINIZ DE-Ğİ-LİZ  . TAMAM ?

Kadın:
Ah Jihyo oğlum anneye bağırılmaz . Kaç kere dedim ama ?

I.n:
Bak hala oğlum diyor Jihyo diyor ya . Çıldıracağım gerçekten . TEYZE İYI MISIN SEN ?

Kadın: .
Anneye teyze denmez ! Sakin olun bakalım anne size yemek yapacak şimdi .

I.n:
HasbinAllah ya .

Tae'den

Bu sefer hepimiz dün o atkıyı bulduğumuz yere gelmiştik. Hepimiz mahvolmuş bir durumdayız. Hepimiz dün akşam ağlamaktan harap olmuş uykusuz,kıpkırmızı gözlerimiz ile etrafı arıyoruz . Biraz daha  ilerledik ve sonunda bir kulübe çıktı karşımıza . Kulübede sesler geliyordu . Birisi bağırıyordu . Ama bi dakika bu ses çok tanıdık . Evet evet bunlar onlar . Bunlar Soo-jin ile I.n . Hemen diğerlerine döndüm . Onlarda bu seslerin sahiplerini tanımışdılar ki gülümseyerek bir birlerine bakıyordular . Vakit kaybetmeden kulübeye doğru koşmaya başladık. Yaklaşdığımızda içeriden I.n'nin sesini daha net duya biliyorduk . Biriyle kavga ediyordu anlaşılan . Ama kiminle ? Onların burada ne işleri vardı ki ? Külubeye geldiğimizde kapıyı açmaya çalıştı Yoongi hyung . Ama nafile kapı asla açılmak bilmiyordu .   

~ Bölüm sonu~

Sevgili okurlarım umarım beğenmişsinizdir . O zaman yine sınır koyuyorum .

Sınır:
20 okunma
20 yorum
7 oy .

Hadi bakalım yaparsınız siz . Şimdi gidiyorum ben Gerçek Düşman'nın yeni bölümünü yazmaya  . Onuda okursanız sevinirim  . O zaman Iyi şanslar . Görüşürüz🥰