dare you to date me /SakuAtsu/

3

MSBY'nin soyunma odalarıyla ilgili en üzücü şey takım arkadaşlarının çoğu hiperaktif olduğu için havalandırmanın yetersiz kalmasıydı. Bokuto ve Hinata geldikten sonra Kiyoomi'nin odadan çıkmak için üç dakikası vardı yoksa o ikisi herkesin boğulmasına yetecek karbondioksiti üretmiş olcaklardı.

Kaderin planları başkaydı, tabi, formasının üstünü giyemeden çıplak omzunda bir el hissetti. "Omi-kun?"

Birisi temas ettiğinde Kiyoomi'nin en ilkel içgüdüsü dokunuştan kaçınmaktı; ama Atsumu'nun durumu hep farklı olmuştu. "Bana parmak sürmeye nasıl cüret edersin sen?"

Atsumu yüzünde far görmüş tavşan ifadesiyle hızlıca geri adım attı. Kiyoomi'nin Atsumu'nun yaptığı neredeyse her şey için fazla agresifleşmesine asla alışamayacaktı. "Pardon, pardon... pardon. Bir şey yapmıyordum. Gerçekten."

Kiyoomi'nin elleri titriyordu- daha abartılı bir tepki vermemek için dudağını ısırdı. Atsumu bu fırsatı kullanmaya karar verdi, çünkü Kiyoomi'yle konuştuğu her sefer Kiyoomi sadece onun suratına bağırıyordu ve asla tek kelime ettirmiyordu. 

"Bana- öyle bir mesaj atınca endişelendim," demeyi başardı Atsumu. "Ve çok iyi görünmüyorsun."

İyi görünmüyorsun? Şimdi de aşağılıyor muydu? Kiyoomi o mesajı atmaması gerektiğini biliyordu. Tabi ki salakça bir fikirdi, çok sarhoş olduğunda ya da kafan iyiyken edinilen tipten bir fikir. 

Kiyoomi ne sarhoştu ne de kafası iyiydi. Onun doğal aptallığıydı bu.

"Oh, teşekkürler, çok kibarsın yine, hm?" diye hırladı Kiyoomi.

"Hayır hayır- demek istediğim- yorgun görünüyorsun- her şey yolunda mı? Benimle her şeyi konuşabilirsin."

Bir saniye için Kiyoomi Motoya'yla girdiği iddiadan bahsetmek istedi. Ama Atsumu'nun 'neden ben' diye sorduğu hayali bir senaryo zihnine süzüldüğünde tek kelime açıklamamaya karar verdi. "Hiçbir şey yok. Siktir git şimdi."

Atsumu kaşlarını çattı, dilini şıklattı ve uzaklaştı.

Şimdi, Kiyoomi niye böyle yapmıştı ki?

[İkinci kalp kırıklığı: Kiyoomi kendi kendini kırdı.]