GEÇMİŞE YOLCULUK

YALANLAR

"YALANLAR MI BİZİ YÖNETİR YOKSA
BİZMİ ONU KONTROL EDERİZ
BUNU ANCAK YALAN SONUCU
KAYBEDİLEN ŞEYLERDEN ANLARIZ"

Sabah kalktığımda heryerim ağrıyordu
Kafamı yastıkta zorla kaldırdım ve etrafıma bir göz gezdirdim

Yine aynı yere getirilmiştim. o soğuk depodaydım

Kapı dan ses gelince o yöne döndüm
Annem tam karşımdaydı

Yaptıkları yetmiyormuş gibi korumasında yanındaydı
Bana yaklaşıp yerden kaldırdı ve sahte bir endişeyle

Yanaklarımı ellerinin arasına aldı
"Kızım ne oldu sana ,niye kendine bunu yapıyorsun"

Bana bunu yapan o değilmiş gibi . Sırtım daki izleri ben yapmışım gibi benle konuşması beni deli ediyordu

Arkasındaki korumaya gitmesini işaret ettikten sonra
Koruma odadan çıktı

Korumanın gittiğinden emin olunca hızla kafasını bana döndü ve yanağımda ki eli sertleşti ve çeneme indi

Yüzümü yüzüne yaklaştırdı ve tükürürcesine konuştu

"Eğer bidaha seni emniyetten toplamam gerekirse bu sefer
Seni elimden kimse alamaz"

Yüzümü ondan kurtardım ve aldığım tüm yaralara rağmen karşısında dik durmaya çalışarak ayağa kalktım

Gözlerimi gözlerine diktim ve kendimden neklemediğim bir cesaretle kulağına doğru yaklaştım

"Zamanı gelince seni benim elimden kim kurtarıcak acaba"

Geri çekildiğimde gözleri şok olmuş bir şekilde açılmıştı
Ona bu cümleyi kurmamı beklemiyordu .

Onu arkamda bırakarak açık ola kapıdan dışarı çıktım
Ve salona doğru ilerledim

Kendime olan bu özgüvenim ona karşı elimde olan kozdu
Ve bu elimde oldukça bu özgüvenim de tükenmiyicek

Motorsikletime doğru ilerlerken hava bozmuştu
Yağmur yağıcsk gibiydi garaja girip motoruna atladım
Ve yaşadıklarımı unutmaya çalıştım

Konağın penceresine doğru kaydı gözlerim
Bana gözlerini dikmiş öylece izliyordu

Cama vura yağmur damlaları onu göründüğünden daha korkunç ve gizemli kılıyordu

O sarsılmaz egosunun sebebi yada her hafta da bir aynı saatte gittiği yer neresiydi bilmiyordum

Bı seferinde onu gizlice takip etmiştim ama daha sonra yakalanmıştım

Hepsi cevapsızdı babamla bile ara sıra görüşürdü
Şirket işlerini evden halleder gerek olmadıkça konaktan
Çıkmazdı

Annem olmasına rağmen onun hakkında hiç bir şey bilmiyordum.

Ve bu beni her zamankinden daha da korkutuyordu

Ona son bir bakış atıp motoru çalıştırdım ve sağanaklı

havada asfaltı inleticek bir sesle oradan hızla uzaklaştım

ARKADAŞLAR NASIL BULDUNUZ BU BÖLÜMÜ SEVEREK YAZIYORUM UMARIM BEĞENİRSİNİZ

OY VE YORUMLARINIZI EKSİK ETMEYİN