KUDRETLİ DÜŞÜŞLER

MEKTUP

Yeliz ERGUVAN KARATAN

Gürhan Yelen KARATAN

💌

13. 03. 2006
Bahçeşehir, İstanbul

Sevgili canım oğlum,

Evet, biliyorum, mektuba böyle başlanmaz. Hatta şu an, "anne ya, böyle bir hitap şekli yok ki ama," diye isyan ettiğini duyar gibiyim. Çünkü daha 10 yaşındasın ama şu yaşında bile, her ne kadar çoğu zaman kabul etmek istemesem de, bazı huylarını açıkça benden almışsın. Daha doğrusu benim tarafımdan. Bazı huyların, takıntıların... Sana bakınca bazen karşımda Dinçer dayının küçüklüğünü görür gibi oluyorum. Yanlış anlama, bunu kötü bir şey olarak söylemiyorum. Zaten sen de çok seviyorsun onu, istesem de onun hakkında kötü bir laf edemem sana. Ettirmezsin. Hatta seni ona benzettiğimi duymak, şu an çok hoşuna giderdi, eminim bundan. Sadece... Ona bu kadar benzemen, beni birazcık korkutuyor. Evet, doğru duydun. Büyüdüğünde ona benzemenden korkuyorum. Ve bu korku, benim kalbimi, her aklıma geldiğinde sıkıştıracak kadar büyük. Şu an anlamlandıramıyor olabilirsin. Haklısın. Sana her şeyi anlatacağım. Bu benim boynumun borcu.

Neden böyle dediğime anlam verememiş olabilirsin güzel oğlum, normaldir. Büyüyünce anlayacaksın diyeceğim ama umarım anlamazsın, anlaman senin için yıkım mahiyetinde olur. Biliyorum, tanıyorum seni. Dinçer dayını da, onun çocuklarını da çok seviyorsun ve benim sana anlatmak zorunda kaldıklarımın çok ufak bir kısmını dahi ben sana anlatmadan, tek başına öğrenirsen gerçekten bu sana çok ağır gelebilir. Böyle bir şeyler yaşansın, senin tüm doğru bildiklerin başına yıkılsın asla istemem, güzel oğlum benim. Sen hep mutlu olmayı, hep sahip olabileceğin en iyi hayatı yaşamayı hak ediyorsun. Ben de nefes aldığım her saniye sana bunu sağlayabilmek için çalışıyorum. Dinçer dayına bu kadar benzemene ve onunla bu kadar iyi anlaşmanıza rağmen seni onunla ve onun çocuklarıyla çok sık görüştürmememin sebebi bu. Hatırlıyor musun, bir keresinde bana bunu sormuştun. Neden Dinçer dayınla baban ortak oldukları hâlde ve ileride onun çocuklarıyla sen bu işi devam ettireceğiniz hâlde bize sık gelmediklerini ve yakın olmadığınızı. O an sana verecek cevap bulamamıştım. Çünkü ben öğrendim, belki de öğrenmemem gereken şeyleri öğrendim ve dünyam başıma yıkıldı. Sana anlatacağım, doğruları göstereceğim ama sen ne olur ona benzeme. Ne olur, sen benim oğlum ol ve onun gibi olma. Lütfen ona benzeme. Senden istediğin tek şey bu.

Benim vaktim daralıyor, Yelen'im. Biliyorum, sen pek inanmazsın böyle şeylere. Hurafe dersin, kendini boşu boşuna gerip celalleniyorsun anne dersin. Dinçer dayına benzeyen bir özelliğin daha. Ama öyle değil. Son zamanlarda sen de buna inanmaya başladın. Hani bir gece sana gelip demiştim ya, içime doğdu, Tunç'un hayatında bir ölüm olacak sonra taşınacaklar buradan diye. Sen de inanmamıştın. Birkaç ay önceydi. Bugün gelip bana artık inandığını söyledin. Çünkü gerçekten de dediğim çıkmış ve haftaya taşınacaklarmış. Çok üzüldün, biliyorum. Ben de üzüldüm. Tunç senin buradaki tek arkadaşındı, annesi de çok tatlı bir kadın. Çok da yakındınız. Umarım bağlantınız kopmaz. Bu olayın vesile olduğu tek iyi şey hislerimin çok kuvvetli olduğuna artık inanman. Ve bil, hissediyorum. Son kapıda. Benim de zamanım dolmak üzere. Bu gerçekleşmeden, sana şu anda söyleyemediğim ama bilmen gereken her şeyi anlatacağım. Ne kadar uzun olur bilemem, epey bir uzun olacağını düşünsem de, ama bu mektubu benden kaç yıl sonra okursan oku bil ki, ben ne yaptıysam senin için yaptım. Başka hiçbir şeyden değil. Zira ben sadece senin için yaşıyorum, canım oğlum benim.

Ben, bugüne dek, senden hiçbir şey gizlemedim. Babanın aksine, sana küçüksün diye hiçbir şeyi söylememezlik etmedim. Sana hiç yalan da söylemedim. Sadece henüz yaşın küçük olduğu için şu anda anlayamayacağını düşündüğüm şeyler var; onları da şimdi, bu mektupta anlatacağım zaten. Senden hiçbir şey gizlememe sözümü son anıma kadar tutmuş olacağım. Son nefesimi verirken bile aklımda sen olacaksın, benim güzel bebeğim, canparem, Yelen'im. O yüzden bundan sonrasını çok dikkatli oku, olur mu?