Pankreas kanseri hastası Han Jisung, onu iyileştirmeye yemin etmiş doktor Lee Minho...
"Kötülük gelmekte olan ateş gibi yayıldı."
***
"we're all gonna die"
***
"Şu 7 yıllık doktor hayatımda sana yemin ederim ki seni iyileştireceğim Han Jisung. Sen...
Bazı aşklar yarım kalır derler... Jisung sormuştu Minho'ya, "Biz yarım kalmayız değil mi?"
Minho gökyüzüne bakarak cevap vermişti. "Ölümden başka hiçbir şey ayıramaz bizi." ve dediği gibi de olmuştu. Ölümden başka hiçbir şey ayıramamıştı onları Ayıramazdı da...Çünkü aralarındaki bağ çok güçlüydü.
🐿🐰...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
~
Yıl 2008; Seul, Güney Kore Seul Lisesi
Han Jisung
Yatağımda uzanmış, kitaplığımın derinlerinde bulmuş olduğum eski sararmış kitabı okuyordum. Normalde kitap okumayı seven birisi değilimdir. Ama içimden bir ses kitabı okumamı söylemişti.
Kitap, bir kadının terk edilmesiyle başlıyordu.
Şimdi ise kitabın betimlemeli kısımlarını atlayarak okuyordum ki gözüme çarpan cümle ile gözüm o cümlenin üzerine odaklandı. "Ayrıldıktan sonra kişinin önce acısı mı fark edilir yoksa yalnızlığı mı?" diyordu kadın.
Arkadaşı ise cevap vermişti, "Sorunun cevabı acı..." "Çünkü yalnızlık kalabalıkta ama acı her yerde belli eder kendini."
O cümlelerle bir süre bakışmıştım.
Sebebini bilmiyordum. Sadece o kısım çok içime oturmuştu ve bir süre duvarla bakıştıracak cinstendi.
Kendime gelerek kafamı iki yana sallayıp kitabı sertçe kapatmıştım. Yataktan kalkarak kitaplığıma ilerleyip kitabı geri yerine koymuştum. Gereksiz ve boş bir kitaptı. Okumaya değmez.
Saat sabahın 6'sıydı ve az sonra okula gitmem gerekiyordu.
Üstümü giyinip çantamı sırtıma taktığımda, büyük salondan geçerken anne ve babamın evde olmadığını bildiğim halde her seferinde "Günaydın." dediğimde belki hizmeçiler yerine bu sefer onlar cevap verir diye umut ediyordum.
