"Komadan uyandığımdan beri o benim her şeyimdi." Jimin yumuşak bir sesle konuştu.
"Onunla romantik bir ilişki yaşadınız mı?" dedi ses ve Jimin gözleri kapalı olarak başını salladı. Başını sola eğdi ve sanki bilinci tamamen yerinde değilmiş gibi hafifçe gülümsedi, tüm düşünceler zihnini işgal ederken kendini bulutların üzerinde hissetti.
"lütfen Bay Park, söylediklerime odaklanın" derin ses tekrar konuştu ve Jimin hafifçe başını salladı, mırıldandı ve kendini bir sonraki soruya hazırladı.
"ne kadar ileri gitti?" Adam sordu ve Jimin kıkırdadı. Masaya yaklaştı ve yanağını avucuna dayadı.
"Ayrıntılarımı istiyorsun, değil mi?" dedi gülümseyerek ve adam başını salladı.
"Hatırladığım kadarıyla oldukça aktif olduğumuzu söyleyebilirim." Jimin yanıtladı ve önceki pozisyonuna geri döndü. İçini çekti ve odanın etrafına baktı. Pek çok kişi psikiyatristlerin muayenehanelerinin boş ve sıkıcı olduğunu söyler ama bu sefer Jimin'in aynı fikirde olmamasına neden olacaktır. Duvarlar beyazdı doğru, üzerlerine büyük rengarenk sanat eserleri asılmıştı, onlara daha neşeli bir görünüm kazandırıyordu. Mobilyalar maun ağacındandı ve her renkten küçük dekorasyonlar oraya buraya yerleştirilmişti.
"nasıl bitti?" Doktor mümkün olduğunca fazla bilgi almayı umarak sordu.
"Kendimi öldürmeye çalıştım, evet oldukça trajik. Ama... Bir şey sorabilir miyim?" diye sordu ve doktor, beyninde ilgi artarken kendisini başını sallayıp öne doğru eğilirken buldu.
" kötü mü... Beni bir bakıma mahvetti, tam olarak bilmiyorum ama ben kendimi öldürmeye çalıştım bu da yeterli bir kanıttı. Beni zihinsel olarak, hatta belki fiziksel olarak mahvetti, ama ben... Tekrar onunla olabilmek için her şeyi unutmaya hazırım... Bu kötü mü? Bende bir sorun mu var?" Jimin gözlerinde yaşlarla söyledi. Artık ne yapacağını bilmiyordu, nasıl bu şekilde düşünebildiğini bile anlayamıyordu. Kookie onu hayatına son vermeye zorlamıştı ama sanki aklında hiçbir şey ters gitmemiş gibiydi.
"Bay Park, bilmeniz gereken şey şu ki, bu adamla ilgili her şeyi hatırlamıyorsunuz, tamam mı? Daha önce olan her şeyi bir kenara atmaya hazır olduğunuzu hissedebilirsiniz, ancak şunu anlamalısınız: O zamanlar hissettiğin tüm duyguları hissetmiyorsunuz" diye açıklamaya çalıştı doktor ama
Jimin takip etmiyordu, o yüzden konuyu detaylandırdı.
"O zamanlar bazı güçlü olumsuz duygular hissetmiş olabilirsiniz. Hayatını almana sebep oldu, en derinlerden hâlâ çözemediğin hayatlarını bilinçaltınızın kıvrımları. Şu anda hissettiğin şey sadece onun için hissettiğin olumlu duygular. Belki olumsuz olanlar vardır, ama yaptığını sana yaptıranlar değil. Yapmalısın davana dikkat et çünkü o duruma geri dönmeni istemezsin, sana neler yaşattığını tam olarak bilmiyoruz"
doktor bitirdi ve Jimin şakaklarını ovuşturdu. Bu neden bu kadar stresliydi? Yapamaz mıydı? hepsini hatırlayıp bununla başa çıkabilir mi? Neden acı verici olmak zorundaydı ve kafa karıştırıcı?
"Aslında doktor... Grup arkadaşım bana bir şey söyledi... Dedi ki bu beni bilişsel yeteneklerimden şüpheye düşüren bir şey" diye başladı Jimin ve adam kaşlarını çattı.
"Bana her şeyi anlatabilirsin, eğer gerçekse bu sana yavaş yavaş yardımcı olacaktır" dedi güvence verdi ve her ne ise onu duymaya hazırlandı.
"Erkek arkadaşımın birkaç ay önce öldüğünü söyledi" diye itiraf etti Jimin ve adam kaşlarını kaldırdı, bu hastası hakkında yeni bir şeydi ve bunu söylediğine memnun oldu
YOU ARE READING
STALKER PT2 || Jikook
Fanfiction*Stalker 1'in devamıdır, ilk onu okuyun lütfen* İkimiz de delirdik ve aşık olduk. En karanlık arzularımdan mı yoksa çarpık kalbimden mi vazgeçmeliyim? Boşversene, tüm yollar zaten her zaman sana çıkıyor. "Beni sevmekten vazgeçme" *çeviri'yi kendi...
