1. bölüm

145 7 7
                                    

Arif'ten

Skeç bittiği an Emre'nin yanına gittim,"emre bir şey diyeceğim sana",emre arkasını dönerek "ne oldu Arif? Dedi "emre...ben artık içimde tutamıyorum,bu anlatacağım şeyi birine anlatmam gerek,beni tek anlayan ve saygı gösterecek tek kişi sensin...oyuzden bu akşam,sahile İnsek? Konuşmamız lazım" elini omzuma atarak "tamam kardeşim de...konu ne? Biriyle mi ilgili?" Sıkıntılı bir nefes aldım "Cenan ile ilgili emre,ama şuan burası bu konuyu konuşacak yer değil...dediğim gibi akşam buluşalım" bir adım geriye doğru gitti "Cenan mı?...neyse peki madem akşam buluşuruz" hafifçe gülümseyerek "tamam o zaman görüşürüz kardeşim" dedim geri geri gittim "tamam görüşürüz kardeşim" diyip birbirimize el salladıktan sonra eve doğru ilerlemeye başladım.

Akşam


Akşam olmuştu Emre'ye mesaj attım

Siz: emre hadi gidelim mi sahile?

Emo💗:tamam gidelim,ben geliyorum sen git


       Siz:peki, gidiyorum

Telefonu kapatıp odama ilerledim,üstümü        değiştirdikten sonra evden çıkıp sahile doğru yürümeye başladım.Bir süre yürüdükten sonra karşıdan Emre'nin geldiğini görmemle seslendim "emre! Buradayım!" Etrafına bir süre baktıktan sonra beni görmesiyle adımlarını hızlandırdı,yüzünde durgun bir ifade vardı "emre...sen iyimisin? Biraz,durgun gibisin" bir süre yüzüme baktıktan sonra "yok bir şey olmadı...neyse hadi daha tenha bir yer bulup oturalım" diyerek önden yürümeye başladı,çok üstüne gitmeyerek peşinden gittim.En sonunda boş bir yer bulup oturduk,ikimize de bir sessizlik çökmüştü,bende bu sessizliği bozarak konuşmaya başladım "emre...biliyorsun,ben...cenanla uzun zamandır konuşuyorum,beraber çok fazla vakit geçirdik...ben onun gözünde arkadaş gibiyim,ama o benim gözümde arkadaş değil" iç çekip devam ettim"ben,ondan hoşlanıyorum emre hemde 2 yıldır...onu her gördüğümde kalbimde bir çarpıntı oluyor,her güldüğünde gülüşüne takılıyorum... bilmiyorum...çok karmaşık" Emre'ye döndüğümde yüzünde şaşkın bir ifade vardı "Arif ben...ne diyeceğimi bilmiyorum...yani tabi ki de seni yargılamıyorum...kararına saygım var...ancak,benim söyleyeceğim şeyden sonra nasıl hissedersin, bilmiyorum, üzülme tamam mı?" Yüzünde tedirgin bir ifade vardı, şüpheyle yüzüne baktım "e-emre ne oldu söylesene" yüzüne daha dikkatli bakmaya başladım,cevap vermedi "emre cevap ver!" Diye bağırdım,bir süre konuşmadıktan sonra "Arif...Cenan...evleniyormuş" kalbim durmuştu umarım bu bir kabustur,çünkü bir an önce uyanmak istiyorum...

Evet arkadaşlar,bu benim ilk hikayem hatalarım olabilir lütfen kusuruma bakmayın umarım bölümü beğenmişsinizdir<33

Üzgünüm (arcen)Where stories live. Discover now