genelde insanlar pek anlam yüklemezler sevişmeye fakat biz ruhlarımızı paylaşırdık. bu iş fiziksel boyutu aşmış bizi uzaya, yıldızlara ve öbür dünyalara götürmüştü. gözlerimizi kapattığımızda birbirimizin çıplak halini hayal edebilirdik çekinmeden. önceliğimiz birbirimizin mutluluğu ve huzuruydu, bu konuda iyice tanımıştık birbirimizi. yer, zaman fark etmezdi. ruhlarımız birbirine susadığı her an birbirimizin olmaya ve birbirimize karışmaya hazırdık. ben hep arkada klasik bir müziğin çaldığını hayal ederdim, kulağa pek tatmin edici gelmese de dinlenebildiğim nadir anların iç içe geçmesi gibi düşünürdüm bunu. seni çok özlüyorum, her anımızla.
