Τέργκερον

2

Ο λόγος που ο Ryd ταξίδεψε στο Dargyn για να γίνει μέλος της φρουράς ήταν ο Βασιλιάς Φραζ Τεργκερον. Ήταν η αρχή όλων των δεινών για τη ζωή του. Τα έχασε όλα και το μόνο που του απέμεινε ήταν λύπη, απόγνωση και...θυμός. Απίστευτη ποσότητα θυμού που έπρεπε να κατευνάσει και να περιορίσει βαθιά μέσα του 15 ολόκληρα χρόνια. Ένιωθε σαν ορολογική βόμβα, σαν να μην μπορούσε να τον συγκρατήσει παραπάνω μέσα του. Ο καιρός πλησίαζε. Η στιγμή που θα τον σκότωνε και θα έπαιρνε εκδίκηση δεν απείχε πολύ. Αποτελούσε βαθιά του ανάγκη να αποκαταστήσει την αδικία και να εκδικηθεί. Σαν χείμαρρος άρχισαν να κατακλύζουν το μυαλό του οι αναμνήσεις από εκείνη τη μέρα. Τη μέρα όταν μετά από διαταγή του Φραζ Τεργκερον-

Οι σκέψεις του διακοπηκαν από τις φωνές στρατιωτών που διεταζαν τους νεαρούς άντρες να μπουν στις αντίστοιχες ουρές μπροστά από τα ετοιμόρροπα ξύλινα τραπεζια όπου θα γινόταν η καταγραφή. Ο Ryd πήρε τη θέση του σε μια από τις δεκάδες ουρές.
<<Κουνηθείτε αποβρασματα>> φώναζε ένας άντρας, που είχε στολη στρατιώτη αλλά ξεχώριζε από τους άλλους. <<Θέλετε να γίνετε και στρατιώτες και δε μπορείτε γρήγορα σε μια σειρά.>>

Μάλλον κάποιος πιο υψηλόβαθμος στρατιώτης θεώρησε ο Ryd. Παρατήρησε γύρω του τους υπόλοιπους συνομηλίκους του. Όλη στην ηλικία των 20 ετών. Το επιτρεπτό όριο ηλικίας για κατάταξη. Υπήρχε ποικιλία συναισθήματων ανάμεσα σε όλους τους άνδρες. Κάποιοι αδιάφοροι με ελάχιστο ίσως άγχος περίμεναν βαριεστημενα στις ουρες, κάποιοι με σκυμμένο κεφάλι και τρέμουλο από το άγχος και κάποιοι λίγοι γεμάτη αυτοπεποίθηση και φαινομενική σκληρότητα, έτοιμοι να αποδείξουν τον ανδρισμό τους. Μπορεί οι τελευταίοι και ο Ryd να κατάγονταν εθελοντικά, αλλά η πλειοψηφία είχε αναγκαστεί να υπηρετήσουν ως στρατιωτες.

Κάθε χρόνο μάζευαν από τις δεκάδες πόλεις και εκατοντάδες χωριά σε όλη την επικράτεια του Βασιλείου αγόρια που έφταναν στην ηλικία των 20 ετών. Η διαχείριση αυτού του μεγάλου Βασιλείου που στηριζόταν στον φόβο και τη τιμωρία απαιτούσε δεκάδες χιλιάδες ανένδοτους στρατιώτες που θα εφάρμοζαν με σκληρότητα τους νόμους των ευγενών και το θέλημα του Βασιλιά. Κάθε χρονιά στην εποχή κατάταξης όλες οι οικογένειες έτρεμαν τη πιθανότητα το 20 ετών παιδί τους να επιλεχθεί.

Ήταν ευρέως γνωστή η απίστευτα σκληρή και απάνθρωπη εκπαίδευση που λάμβαναν οι στρατιώτες και κατά τη διάρκεια  αυτής τουλάχιστον οι μισοί πέθαιναν από τις κακουχίες. Ακόμη και αυτοί που κατάφερναν να περάσουν την βασική εκπαίδευση και να τοποθετηθούν κανονικά ως στρατιωτες ζούσαν μια μαύρη ζωή επ αόριστον. Η ζωή του στρατιώτη δε καλυτερεύει ποτέ. Ήταν ένας κανονικός εφιάλτης το να επιλεχθεις, αλλά αυτό δε σημαίνε ότι η ζωή των ατόμων πρωτύτερα ήταν καλύτερη, αφού η πλειοψηφία του πληθυσμού μετά βίας έβγαζε  τα προς το ζην. Η πείνα και και πρόωροι θάνατοι ήταν η μόνη κατάσταση που γνώριζε ο λαός και όλα συνέβαιναν λόγω των αβάσταχτων φόρων που διεταζε ο Βασιλιάς και οι αυθαιρεσίες των τοπικών αρχόντων.