Geçmişin İzi (Askıda-27 Temmuz'da yeni bölüm yayınlanacak!!!)

12. Bölüm

Hoş geldiniz kuzular,

Medya Elif'in gelinliği.

Bu bölümü okurken geçmiş zaman olduğunu unutmayın. Objektif okuyun olur mu?

Sınır 270.

Keyifli okumalar. 🌸

❄️❄️❄️
Duvağının üzerinde duran kırmızı duvaktan dolayı etrafına göremeyen kızın elini tutuyordu kayınvalidesi. Yatağa oturan kızın koluna üç bilezik daha taktı kadın. "Kocan gelince nasıl davranacağını biliyorsun he mi kızım?"

Utancından yüzü alev alan kız başındaki duvağa dua etti. Kıpkırmızı olduğuna çok emindi. Başını hafifçe salladığında kaynanası duvağının üstünden başını sevdi. Gözleri istemsizce yeşeren Elif'in aklına annesi düştü o an keşke bu anı görebilseydi. Sıkı sıkı sarılıp onu uğurlayan annesi olsaydı.

Kapının açılıp kapanma sesiyle derince nefes aldı Elif. Çok korkuyordu. Ya Asaf ona iyi davranmazsa diye aklı çıkıyordu. Birde nişan zamanı görüşmemişlerdi hiç. Köy yerinde zaten ileri geri konuşacakları için çok dert etmemişti bu uzaklığı Elif ama şimdi düşünüyordu da keşke biraz Asaf'ı tanımak için uğraşsaydı. Böyle kendini bilmediği bir vadiye atmış da sonunun ne olacağını göremiyormuş gibi hissediyordu.

İçini tedirginlik saran kız kocasının gelişini uzun bir süre bekledi ancak o kapı açılmadığı gibi eve gelen giden de olmadı o gece. Bir süre sonra Elif sızıp kaldı yatağın üstünden açmadığı gelinlikle.

❄️❄️❄️

"Neden yaptın?!" Diye mırıldandı genç adam üç aydır bir gün bile ziyaret etmeden geçmediği mezara. "Neden hayatını benim yüzümden karartın ki?" Yutkundu genç adam buz kavisi gözlerin ölü bakışlarını hiç silememişti gözünün önünden. "Rüyalarıma giriyorsun sürekli." Yutkundu. "Ama dün..." Gördüğü rüya aklına girince ürperme aldı vücudunu. "Dün onu da öldürdün." Donuktu bakışları mezara bakarken. Sanki karşısındaydı o ölü beden de hesap soruyordu. "Ağabeylerin beni suçladı. Annen baban yüzüme tükürdü. Katilinmişim senin. Benim haberim yoktu ki senin bu kadar sevdiğinden." Eline aldığı tütünü eli titreye titreye yaktı. "Benimle evlenmekten başka ne suçu vardı da dün onu öldürdün." Kıkırdadı genç adam. "İstediğin oldu Arzu. Sana köleyim artık. Gidemiyorum evlendiğim kadının yanına. Vicdanım izim vermiyor. Sen o toprağın altındayken mutlu olmaya hakkım yok benim."

Eliyle toprağı avuçladı. "Mutlu ol Arzu öte tarafta. En azından orada mutlu ol." Yanındaki suyu alan adam mezarı suladıktan sonra ağır adımlarla oradan uzaklaşmaya başladı. Elindeki tütünü yere atıp ezdi.

Dere kenarında bir ağacın dibine çöktü adam. Az önce düğünü olmuştu ama o düğününden uzaklaşmıştı. Babası ona yarın bir ton fırça atacaktı kesin. Başını ağaç kavuğuna yasladı. Derince nefes alırken aklına az önce evlendiği kadın düştü. Güzeldi kadın çok güzeldi. Uzun, yazmasının bile örtemediği güneş gibi parlak sarı saçları vardı. Yeşil gözleri ormanın güzelliğini andırıyordu. Teni ise buranın esmerleştirdiği tenlere inat bembeyazdı. Yutkundu genç adam. Kendine yasaklamıştı Elif'i madem bir cana kıymıştı o zaman Elif'i de hak etmiyordu. Nevin'den önce görseydi Elif'i neler olurdu acaba? Güldü kendi kendine sanki Elif'i ilk defa tanıyormuş gibiydi. Başkası olsa yanında alay ederdi. Ama o gerçekten hiç bakmamıştı Elif'e şimdi ise daha önce bakmadığı için pişmandı. Belki Nevin'den önce görse bu güzelliği daha önce evlenirlerdi. Belki Arzu onun evli olduğunu bilir kendi canına onun yüzünden kıymazdı. Başını ağaç kavuğuna vurdu. "Yasaktı Elif ona o bir cana kıymışken Elif'e tek bir bakış dahi atamazdı.