Ντόριαν.
Βλέπω τη γυναίκα με την οποία είχα τις πιο ενδιαφέρουσες συζητήσεις τους τελευταίους μήνες να χάνεται από τα μάτια μου και ξεφυσάω.
Δεν μπορώ να το πιστέψω.
Δεν υπήρχε μια καταραμένη ένδειξη ότι ήταν η ίδια κοπέλα από την τάξη μου, μέχρι που ξεστόμισε το όνομά της.
Καλέντουλα.
Λες και υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι σε αυτόν τον κόσμο με ένα τέτοιο όνομα.
Τρίβω το πρόσωπό μου, νιώθοντας απαλλαγμένος από την καταραμένη μάσκα, και κοιτάζω προς την κατεύθυνση που έφυγε.
«Βάλε τη μάσκα σου, Ντόριαν», η φωνή του Ντέμιαν είναι σταθερή και στέκεται λίγα εκατοστά από μένα.
«Δώσε μου ένα λεπτό», παραπονιέμαι.
«Τι σου συμβαίνει;»
«Το νέο κορίτσι…»
«Η Καλ;» κάνω ένα νεύμα. «Τι συμβαίνει με αυτήν; Την έχεις δει; Νόμιζα ότι μπορούσατε να καταλάβετε ο ένας τον άλλον, οπότε θα σας είχα συστήσει».
«Είναι φοιτήτρια μου, Ντέμιαν».
«Ω, σκατά...» με κοιτάζει ο Ρώσος. «Αυτό είναι περίπλοκο».
«Ξανά πες το αυτό», μουρμουρίζω.
«Θα σε βάλει σε μπελάδες;»
«Δεν νομίζω», παραδέχομαι. «Έδειχνε το ίδιο έκπληκτη με εμένα. Δεν νομίζω ότι κανένας από τους δύο το περίμενε αυτό», ξεφυσάω. «Αυτό είναι ένα χάος».
«Λυπάμαι πολύ, φίλε», μου σφίγγει ο ιδιοκτήτης του Lust τον ώμο. «Εσύ... Θέλεις να ρωτήσεις τη Λιάνα πώς πρέπει να συμπεριφέρεσαι στο πανεπιστήμιο;» με ρωτάει.
«Γιατί να μπλέξω τη γυναίκα σου σε αυτό;» μουρμουρίζω θυμωμένα, κάτι που δεν απευθύνεται πραγματικά σε αυτόν.
«Επειδή εργάζεται στη Γραμματεία Θεσμικής Βίας», μου θυμίζει. «Βρίσκεται πίσω από κάθε πρωτόκολλο».
Αναστενάζω.
«Θα της μιλήσω αργότερα», του υπόσχομαι, «αλλά αυτή τη στιγμή πρέπει να ηρεμήσω λίγο».
Φεύγω από το κλαμπ, αγνοώντας την ερώτηση του Όουεν για το αν θα επιστρέψω, και περπατάω προς την μοτοσυκλέτα μου για να βγάλω το πακέτο με τα τσιγάρα από τη θήκη του καθίσματος. Ανάβω ένα και το βάζω στο στόμα μου, μένοντας λίγα μέτρα μακριά από την είσοδο του κλαμπ. Η νικοτίνη ανακουφίζει από όλη την ενόχληση στο σώμα μου, που δεν θα ήταν εδώ αν δεν είχα γαμήσει την φοιτήτρια μου.
YOU ARE READING
Αγκάθια (Lust #3)
Romance⚠️🔞⚠️Περιέχει σεξουαλικό περιεχόμενο. Διαβάζετε με δική σας ευθύνη. «Καθηγητή;» «Υποθέτω ότι το να ρωτήσουμε τα ονόματά μας πριν μπούμε σε μια σκηνή ήταν τελικά σημαντικό», μουρμουρίζει με μία βραχνή φωνή. Στη συνέχεια, βγάζει τη μάσκα του.
