Red Lights//Hyunchan

Hyunjin Kimdir?

Genç oğlan, omzuna atılan kalın kolun kendisine uyguladığı kuvvet ile Walther'ın bedenine doğru çekildi. Ayakları birbirine dolandı ve şakağının adamın ter kokan geniş göğsüne yaslanmasına izin verdi.

Üvey babasının hasta yatağında uyanmasının ardından her şeyin eski haline döneceğini düşünmüştü. Annesi tekrardan dilini yutacak, üç maymun misali etrafındaki her şeyi görmezden gelecekti. Jisung evde hiçbir sorun yokmuş gibi davranmaya devam edecek, kendisine biçilen biricik evlat rolünü oynayacaktı. Babası ise hastayken kaybettiği gücünü geri kazanacaktı. Hyunjin'in o bilinçsizken yediği bokları öğrenecek, kendi yöntemleriyle küçüğü düzeltmeye çalışacaktı.

Ne var ki kafasında dönen bu denklemde doğru olan tek şey Jisung'un üstlendiği roldü.

Küçükken yaşadıkları her şey bir rüyadan ibaretmiş gibi davranıyor, bazı günler adamın hasta yatağının yanıbaşından ayrılmayı reddediyordu. Öyle ki bunu yapabilmek için okulunu aksattığı bile oluyordu ve Hyunjin, Jisung'un bu durumundan pek memnun değildi. Zira adam yaşattığını yaşıyordu ve özel ilgi görmeye ihtiyacı yoktu. Jisung'un böyle bir insan için okulunu aksatmasına ise hiç gerek yoktu.

Annesi ise adamın bilinçsizliğiyle değişen rolüne çok çabuk adapte olmuştu. Sakladığı dili adeta bir pitonun sivri diliydi ve evlatlıklarını nereden vurması gerektiğini çok iyi biliyordu zira çoktan Jisung'un kanına girmiş, onu adamla ilgilenmeye ve kendisinin yapmadığı ev işlerini yapmaya ikna etmişti.

Gün yüzüne çıkmak için hazırda bekleyen aile sırları ise kadının onları sakladığı güvenli bir kutuda denizin dibini boylamış gibiydi.

Babasıysa...eh, onun kendi adını dahi hatırlayabildiği yoktu. Kazanın ardından belden aşağısı felç kalmış ve zorlukla kurabildiği birkaç kelimeyle yaşamsal ihtiyaçlarını anlatmaya yeni yeni başlamıştı.

Adamın bu aciz halinin kendisini keyiflendirmesi gerektiğini düşündü Hyunjin. Zira babası, artık tuvaletini bile beze yapmak zorundaydı. Bunu hak etmişti. Hak etmiş olmalıydı ama öyle hissetmiyor; derinlerde bir yerde onun için duyduğu vicdanın acısını çekiyordu.

Hiçbir zaman iyi bir çocuk olmamıştı. Ne kendi öz ailesinin ne de koruyucu ailesinin sözünü dinlemiş, herkesin imrendiği uslu evlat olmayı becerememişti. İşte yaramazdı. Kendi babasının katili ve üvey babasının bu hale gelmesinin tek sebebi kendisiydi. Onu her seferinde bu kadar sinirlendirmemiş olsaydım, diye düşündü o gün evde olsaydım belki de bu kaza hiç olmayacaktı, babam sofranın başında oturup yine bize emir yağdırıyor olacaktı.

Hoş, bu sorumluluğu da sırtlanmaması gerektiğini biliyordu genç oğlan. Yine de her boş bulunduğunda zihnine akın eden düşünceleri susturabilmesi mümkün değildi. Üvey babası onu adam etmeye çalışmış, kendi bildiği yolla ona tüm sevgisini vermişti. Nankördü. Adamın yaptığı her hareketi yanlış yöne çekecek, kendisine ve kardeşine verdiği sıcak yuvayı, yemekleri ve kıyafetleri göremeyecek kadar nankördü hemde.

Üvey babasının yokluğu, üvey annesinin değişen kişiliği ve Jisung'un onların elinde bir kuklaya dönüştüğü gerçeği o evde daha fazla yaşayamayacağını; yaşasa bile bir şekilde kendi ayaklarının üzerinde durması gerektiğini hatırlatmıştı genç oğlana. Bu yüzden okulu bırakmış, sadece birkaç aydır tanıdığı Walther'ın kendisine hem nefsini tatmin edebileceği hem de para kazanabileceği bir iş bulmasına izin vermişti. Onun güvenli kollarının altına sığınmak bir nebze de olsa iyi gelmişti genç oğlana. Zira uzun zamandır bu denli huzurlu hissettiğini hatırlamıyordu.

Walther iyi bir adamdı. Hem de her anlamda, oldukça iyi bir adamdı.

"Etrafa ölü balık gibi bakmayı kes hemen!" dedi Walther dişlerinin arasından. Çocuğun elinin altındaki tenini çimdikleyerek ondan acı dolu bir tıslama kazandı ve Hyunjin'in yüzünü ekşiterek kendisinden tarafa dönmesine sebep oldu. Yüzünde oyaladığı sahte gülümseme, kolunun altındaki bedenin sinirli görünmek için verdiği çabayla birlikte kasılırken parmaklarını onun ince omzuna geçirdi. "Bara ilk defa geliyormuşsun gibi davranma, başımı belaya sokacaksın."