Roma, mi AMOR

De eerste dag alleen:

De eerste dag alleen,

Het is zes uur, mijn wekker gaat af. Ik sta op, kleed mezelf aan en verzamel de laatste spullen die in mijn koffer en in mijn tas moeten. Ik pak mijn laatste appel uit de koelkast en eet deze op. Mijn moeder staat om half zeven voor de deur want de lijnbussen rijden niet vanaf vandaag tot en met vrijdag. Ze staken in verband met de lage lonen die zij krijgen. Gelukkig is mijn moeder vrij op woensdag en is ze zo lief dat ze mij naar het vliegveld in Eindhoven wil brengen.

Ik stop mijn koffer achter in de auto en ga zelf met mijn tas voorin zitten op de bijrijdersstoel. Dezenuwen beginnen te komen op moment dat we weg rijden. Ik zal alleen een week door moeten brengen, geen ouders om op terug te vallen en geen vrienden om me heen. Het is thuis heel anders om alleen te zijn, ik werk vier dagen in de week en opwerkdagen ben ik snel moe in de avonden. De tijd die ik alleen doorbreng zijn avonden en weekenden. Mijn vrienden wonen her en der over Nederland verspreid. Een oud klasgenootje van mijn opleiding woont tussen de rivieren in en is nu druk bezig met haar huisje waar zij binnenkort de sleutel van krijgt en samen gaat wonen met haar vriend, een oude vriendin heeft het erg druk met haar nieuwe relatie waardoor ik haar niet meer heb gesproken sinds dat zij een relatie hebben. Mijn beste vriend woont al even samen met zijn vriendin maar ook die hebben het samen druk en als zij iets leuks gaan doen dan vergeten ze mij mee te vragen. Helaas gaat het leven voor iedereen door en lijkt die van mij even stil te staan. Daarom leek het mij een goed idee om op reis te gaan alleen en te ontdekken wie ik ben en wie ik nou werkelijk wil zijn. 

Mama en ik zijn aangekomen bij de kiss en ride parkeerplaats. Het is zeven uur, ik pak mijn koffer uit de auto en doe mijn tas op mijn rug. Ik geef mama nog een laatste knuffel en kus en ik loop naar de grote hal. Het is nog erg donker buiten en er lopen en rijden weinig mensen op straat. Daar ga ik dan, met mijn roze koffertje. Aangekomen in de hal blijkt het al superdruk te zijn. Ik ga in de rij staan en wacht rustig tot ik aan de beurt ben. Er staan een hoop stellen, gezinnen en vriendengroepen. Er zijn maar weinig mensen die alleen op vakantie gaan. Over de hoofden van al deze mensen heen zie ik dat de linker rij voor de mensen is waarvan de vluchten al bijna vertrekken. Door de drukte en de chaos op de vliegvelden ontstaan er lange rijen voor de deur. Ik had hier gelukkig al rekening mee gehouden. Ondertussen zoek ik op google op: Rome. Rome is de grootste stad van Italië en daarbij ook de hoofdstad. Na Rome is Milaan de grootste en heeft het dubbele aantal inwoners. Er is geen andere stad in Italië zo groot als Rome.

Deze rij viel mij alles mee! Ik kan sneller door dan ik had verwacht. Ik ga door de poortjes heen, het is half acht, scan mijn boardingpass en loop door naar de volgende rij, de rij voor de douane. Het is wel druk op het vliegveld maar het loopt wel goed door allemaal. Links van de rij is een gangpad afgezet voor personeel. Er loopt een vrouw in beveiligingskleding en stopt bij het gezin dat voor mij staat. Er staat een jongetje van, ik gok een jaar of zes, zeven misschien. Ze kijkt de jongen aan en steekt een vuist naar hem uit, ''box'' zegt ze. De jongen geeft haar een box en lacht naar zijn vader. Het is zo vroeg in de ochtend en die vrouw loopt zo blij op haar werk rond. Dat zegt genoeg, dan hou je van je werk. En ik, ik geniet hier super erg van!

Na de douane ga ik op een stoel zitten wachten en eet ik mijn ontbijt op. Ik heb nog twee bolletjes en een half bakje tonijnsalade over van gisteren. De gate waar ik dadelijk moet zijn is bijna bekend, nog even naar de wc toe voor ik weer in de rij moet gaan staan en twee uur in het vliegtuig moet zitten. Bij de wc vul ik nog even mijn fles met water. Ik weet uit ervaring dat als ik het water in Italië drink dat ik dan aan de diarree zit dus dat risico wil ik deze vakantie niet lopen. Ik moet bij gate twaalf zijn, dat is de roltrap omhoog. Ik ben nog nooit naar deze gate gemoeten, maar ik weet wel dat ik de volgende keer boven ga zitten als ik nog eens ga vliegen op Eindhoven airport. Ze hebben daar grote zachte banken staan, het is er vele malen rustiger dan beneden en je hebt vanaf hier zo veel leuker uitzicht over de vliegtuigen dan dat je beneden hebt. Ik sta in de priority rij en er staan meer Italianen in de rij dan Nederlanders naar mijn idee. Tot ik in het vliegtuig zit heb ik nog maar weinig Nederlanders gehoord. Ik zit op stoel 26A, dit is een stoel naast het raam. De twee stoelen naast mij zijn nog leeg en de rij voor mij ook. De rest van het vliegtuig lijkt al aardig gevuld. Altijd als ik ga vliegen hoop ik dat de stoelen naast mij leeg blijven en er achter mij iemand rustigs zit. Helaas is dit vaak niet.