Vecd | Parçalı Kırık

RUPEL

Derdin beni azad etmez .
Boynumda pranga,ellerimde kırık , solumda soğuğun , içimde cehennem.Dört yanım insan ; etten, kemikten, sözden.

Gecelerime tünemiş bir şeytan
Aklımda intihar ve bir ihtimal
Ah o ihtimal aslında binbir intihar
Yontulmuş düşüncelerin içinde
Gebe bir aşk ,doğurmak üzere .

Duygularım jilet yarası
Bileklerim sızlıyor.
Gözlerimde mermi yağmuru
Delik deşik bakıyor .

Bugün dünden aceleci
Ölüm çağırıyor .

Alacakız—

Parmaklarımın arasındaki kalemi alıp hırsla yere attı Afrin .

Emekleyerek atılıp yerden geri aldım demin sözlerimle ıslattığım kağıdı odanın dört bir yanına dağılmış mektupların üstüne attım .

Dizlerimin üstüne doğrulup üstünde bembeyaz kağıtlar olan zigon sehpaya doğru eğildim ve titreyen parmaklarım kaleme bir daha sarıldı.

Ecelin ipi
Nefesin gibi boynumda—

Var gücümle bastığım kalemin siyah ucu kırıldığında gözbebeklerimde salınan yaşlar hızla kelimelerime döküldü . Elimi saçıma daldırıp hırsla etrafta bir kalem aradım .Onlarca kağıdın arasına duran sarı kalemi görür görmez elime alıp , dudaklarımı ısıran dişlerimi kaldırıp derince soluklandım ; kalem yeniden yazdı , kağıdı gelişigüzel atıp yenisine başladım.

Görüyor musun ?
Sana, sayfalar ölüyor,kalemler kırılıyor.

"Reha ! Beni korkutuyorsun ! Yırtma üstünü!"

Dudaklarımda yarım bir tebessüm belirdi bir an  ne yazacağını bilemediği için yakamı yırtan elim avucundaki kaleme daha sıkı sarıldı ve yeniden kağıda değdi .

Yalnız kıyafetlerimi değil kalbimi yırttım özleminden. Paramparça her şeyim .
Aklım ,bedenim ve giysilerim.
Kırk kış etti bu Ali ,kırk soğuk .
Ben niye bu azgın soğukta
Üryanım Şah'ım?
Yok mu bana verecek bir çulun ,pulun hiç yoktan yarım nigar bir selamın ?

Kapının kırılma sesiyle beraber Demhat'ın saatlerdir odamın kapısını paralan eli saçlarımı kökünden kavradı .

"Kendini odalara kilitleyip üstüne deli ayağına yatarsın ha ! Kabullenmem diye ağlarsın ! Kalan parmaklarını da kıracağım ,mektuplar yazamacaksın! Yetmeyecek oyacağım o gözlerini artık onun için ağlayamayacaksın! "

Hâlâ yazmakta direnen elim o saçlarımdan sürükleyip beni ambara tıkmadan hemen bir kez daha konuştu .

Kalem kırılır Ali —
Ben kırılırım.
Ziyanı yok .
Ziyanım.

"Başın eğilmeyecek değil mi ?! Ölüsünü dizine yatırsam yine inanmayacaksın manyak karı! "

Göğüsüme bastırdığım kağıdı elimden çekip aldı .Gözleri satırlarda gezinirken çehresinde dehşetli bir öfke belirdi .
Beş parmağını yüzüme indirecekken durdu kağıdımı ayağının altına aldı .

"Yarın düğünümüz var Reha Giryan ! Düğünümüz!"