Hasta Bakıcı

20. bölüm (FİNAL)

"Olmaz." Dedim gülerek, bana bakmak için doğrulduğunda kesik bir nefes çekti içine.

"Neden olmazmış?" Kendimi alttan ona ittiğimde yüzünde garip bir zevk ifadesi oluştu.

"Korkun geçtiyse devam ederiz diye düşünüyor aşağıdaki eleman." Kafasını hafifçe sallayıp beni onayladı.

"Tamam, olur." Gülerek onu yatağa devirdim, neşeli bir gülüş çıktı dudaklarımdan.

"Seni altıma alabildim sonunda, şimdi yandın." Korkuyla büyüyen gözlerine inat sakince öptüm onu.

Yavaş git gellerle alışması için uğraşırken inlemesi bana hiç yardımcı olmuyordu. Delirten bir tınıya sahipti sesi, onu dağıtmak isteyen sert tarafımı duymazdan geliyordum.

Bir an kontrolümü kaybedip sertleşince Mete'nin ağzından fırlayan 'evet' çığlığıyla tüm kontrolüm buharlaştı. İçinde sertçe gidip gelirken kafasını iki yana sallıyor ve gözlerinden yaşlar süzülüyordu.

Karnına doğru tazyikli bir şekilde boşaldığında yüzümde bir sırıtış belirdi. Onu iyice delirtmek için tarifsiz bir istek duyuyordum.

Bacaklarını omzuma atıp sıkıştırdım, küçülen deliğine daha da sert girerken tüm vücudu ter içinde kalmıştı. İki eliyle başının altındaki yastığı avuçlamış, sımsıkı tutuyordu.

İki bacağını tek omzuma atıp daha da sert girmeye başladığımda yükselen sesi sayesinde sona yaklaştım. Onun zevk noktasını ezip tekrar boşalmasını sağlayıp içine geldim.

İçinden çıktığım gibi yatağa sıvılarım akmıştı, tamamen dağılmış görüntüsü zihnime kazınmıştı. Uyuyacak gibi duran sevgilimi sırıtarak izledim, protezimi takıp ayağa kalktım.

Banyodan ılık suyla bir havlu ıslatıp onu güzelce temizledim. Deliğine krem sürüp yanına kıvrıldım ve yorgunca uyuyan yüzünü izledim.

Öyle masum, öyle güzel bir adamdı ki...

Uzamaya başlayan saçları, gamzelerinin olduğu yerdeki belli belirsiz duran çukurlar, dolgun dudakları... herşeyi çok güzeldi.

Uzun uzun onu izlerken aklıma birlikte geçirdiğimiz geceler geldi, bazı geceler birbirimizde kayboluyorduk. Bazı geceler ise onun uyuyuşunu izlemekten vaktin nasıl geçtiğini anlayamıyordum.

Bazen uyanıp beni izlediğini görüp onu öperek uyutuyordum, aşkımızı sonuna kadar yaşamaya yemin etmiş gibi her an bir aradaydık. Asya'nın onu benden çalmadığı zamanlar, -alışverişe beni götürmüyorlardı- onun için birşeyler yapmaya çalışıyordum.

Bir keresinde çok sevdiğini bildiğim için sarma sarmıştım, ama benim sardıklarım pompalı fişeği gibi olmuştu. Ona rağmen iştahla yemiş ve dünya kadar iltifat etmişti.

Bugün de onun için birşey yapmak istiyordum, yastığa büyük bir titizlikle Mete'den saklı yaptırdığım yüzükleri koyup uyanmasını bekledim. İkimizin arasında duran yüzüklere bakıp gülümsüyordum.

Dümdüz beyaz altından olan alyanslarımız tıpkı sevgilim gibi ışıl ışıldı. Kıpırdanan gözkapaklarına bakıp dudağımı ısırdım, yavaşça aralanan gözleri ilk gözlerimi buldu. Isırdığım dudaklarıma bakıp gülümsedi ve yüzükleri fark ettiği anda ki hayretini yakaladım.

Hafifçe dolan gözlerine rağmen kocaman gülümsedi, büyük olan yüzüğü alıp kendi parmağına taktı. Elini uzatıp yüzüğüne bakarken gözünden bir damla yanaklarına savruldu, hemen eliyle sildi.

"Erkan, sevgilim..." elini enseme atıp dudağıma kondurduğu yumuşak öpücük bolca aşk barındırıyordu.

"Ömrümüzün geri kalanında hep birlikte olalım güzelliğim." Kafasını sallayıp diğer yüzüğü benim parmağıma geçirdi.

"Dilerim ki, uzun uzun yıllar kokunla uyurum." Boynunu ve gamzesini öpüp onu kaldırdım.

"Eeee, nerede evlenmek istersin?" Omuz silkti.

"Evlenmek istemiyorum, benim açımdan biz zaten evliyiz. Sadece bir evrak için başka bir ülkeye gidip vaktimizi heba etmeyeceğim. Onun yerine senin seçtiğin ve çoktan rezervasyonunu yaptırdığın otele gidelim." Gülümsemem büyürken ne kadar şanslı bir adam olduğumu fark ettim.

Elli yaşıma doğru aşkı bulmuştum, sonuna kadar sevmeyi ve sevilmeyi yaşıyordum. Kızım bunu oldukça normal karşılamış, sevdiğim adamı bir arkadaş gibi görüyordu. Arkadaşlarımız ve ailemiz arkamızdaydı, en önelisi ise...

Ben gerçekten hayata aşkla bağlanmıştım ve sonsuza kadar da öyle kalmaya niyetliydim....