Herkes zamanında yanında olmalı değil mi?
Ama onlar, sikeyim devletini...
Annem ve babam şuan yanımda değildi nerede olduğumu gayet iyi biliyorum.
Sıra bana gelmişti.
Daha doğrusu bize.
Yanımda gardiyanlar olmasa çoktan kaçmış, annemin sıcacık kollarına yerleşmiştim.
Ne zaman bu kümes gibi ,daha doğrusu dört duvar içinde, kalmış odadan ayrılacaktım?
Yanımdaki adama döndüm yaka kartında anlamadığım türden bir isim yazıyordu. Bana döndü , sırıttı.
Önüme döndüm. Keşke dedim... Keşke paylaşımları abartmasaydık keşke şuan sınıfımda arkadaşlarımın yanında olsam. Keşke ilkokul zamanlarına dönsek.
Sanal zorbanın olmadığı, herkesin eşit olduğu zamanlara. Tehlike de olmadığımız zamanlara...
Artık çok geçti.
Özgür bir ülkede yaşasaydım şuan alıkoyulur muydum?
Ne düşünüyorum ki ben dedim kendi kendime birazdan aklımdaki şeyler uçup gidecekti. Belki yaşamak için hala bir umut vardı. Dışarı çıkıp kurak otlaklarda koşmanın hala bir anlamı vardı.
Değil mi?
Ya beni kullanırlarsa , evime geri dönemezsem... Diğerleri gibi bende artık yeni bir isim ve yeni bir karaktere kavuşacaktım.
Artık eski ben ben değildim.
Önündeki kapı açıldı. Siyah maskeli beyaz önlüklü biri...
Sıfatını sikim.
"Sıra sende. " Boğuk sesinin altında bir yorgunluk vardı.
Kolumdan beni sıkıca tutup kaldıran gardiyanlar...
Bağırdım. İşe yaramadı...
"Burada seni kimse duyamaz." Dedi yanımdaki gardiyan.
" Ama onlar duydu." Dedim hiddetle.
Kim der gibi baktı.
"İnternet!"
"Sesinizi sadece orada mı duyurabilirsiniz? "
•
•
•
•
•
•
Medya gözüküyor mu?
Bölüm hakkındaki düşünceleriniz🖊?
Vote atmayı ve yorum yazmayı unutmayın!
Fikirleriniz benim için çok önemli❣️
YOU ARE READING
YANIMDA KAL#ilmelistan
Non-FictionEvden çocuklar alınır... Neden mi? 2028 yılında teknolojinin ilerlemesiyle çocuklar sapıtmaya, bir alet gibi hayatlarının kronolojik bir ilerlemesi olmasından, tek düzine bir hayatta yaşamaktan ve hayattaki yaşama sevinçlerinin kalmamasından artık b...
