🌼
Aynı evde yaşadığım insanların yanında kendimi yabancı gibi hissediyorum.
Kalbimin attığı her an rahatsız olan insanlara "Aile" olarak sesleniyorlar.
Aldığım nefes içimi yakıyor bir süredir, çocukluğum acıyor. Halimi görenlerin içi acıyor.
Yaşdığım şeyler akıl sağlığımı bozuyor, öldüğümü hissediyorum her gün, yüzüme inen darbelerle. Görenlerin dili lâl, kulağı sağır oldu.
İnsanoğlunun acısını görmezden gelenler bazılarımızın ölümüne sebep oluyor.
Hiç bir zaman başkasına yapılan adaletsizliğe veya haksızlığa göz yummayan ben kendime gelince sesimi çıkarmak bile istemiyorum.
Ben Lavin Demir.
21 yaşındayım içimde 60'ına girmiş bir ihtiyar var. "Saçmalama ya gençsin daha geçecek hepsi" diyenler yarama tuz basanlardı.
Okuduğum okulun, yediğim bir lokma ekmeğin, içtiğim bir yudum suyun, yattığım köşemin lafını edenler benim AİLEM.
Ben Lavin. Yaşadığım her şeyi ifade etmeye çalıştığım her an şiddete maruz kalan Lavin.
"Eşi tarafından sevgisiz bırakılan bir annenin çocuğuna sevgi verebilmesi de zordur."
Teşekkürler:)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SESSİZ ÇIĞLIKLAR/Berdel(Düzenlenecek)
Teen Fictionİlk yazdığım bu kitabı size sunmak istiyorum... Her şeyin sona erdiğini düşündünüz mü hiç? Yaşamanın bir anlamı kalmadığını? Umudunuza sımsıkı sarılmak isterken itildiğinizi düşündünüz mü? Lavin sessizliğiyle bilinip duyulmayan çığlıklarıyla savaşıy...
