RUSALKA

XXXIII. DAVETSİZ MİSAFİR

İyi okumalar dilerim.
Lütfen satır arası yorumları unutmayalım.

(Wattpad kafayı yediği için fotoğraf koyamadım.
Ağlamak istiyorum.)

XXXIII. DAVETSİZ MİSAFİR

Lana Del Rey - Gods&Monsters
Broken İris - Fallen
David Kushner - Daylight

🔥

LARA

Zihnimde bir dünya vardı.

Sadece benim görebildiğim manzaralardan ibaretti. Sadece benim duyabildiğim kelimeler ile süslenmişti. Yaşamımdaki izlerin paralel birer yansımalarıydı. Her şey benim ile başlıyordu ve benim ile bitecekti. Aklımdaki yaşamlar, parmaklarımdan klavyeye, oradan ise beyaz sayfalara akıyor, adeta yoktan var oluyordu. Kendimi durduramıyor, günün ilk ışıklarından beri yazmadan edemiyordum.

Dimitri, Demir ile benim fotoğraflarımı çekip gönderen kişinin babası olduğunu öğrendiğinden beri bir tuhaftı. Sanırım bu bilginin ardındaki niyeti anlayamamak onu öfkelendiriyordu. Bu konuda onu anlayabiliyor, hak veriyordum çünkü aynı düşünceler içindeydik. Victor Volkov'u tanımıyordum fakat hakkında duyduklarım ondan hoşlanmamam adına yeterliydi. Yine de hedefi ben miydim yoksa Demir mi bilemiyordum. Oğlundan haberdar mıydı? Benim hakkımda ne biliyordu? Neden Dimitri'ye bizim fotoğraflarımızı göndererek yanlış bir algı yaratıp oğlunu bile isteye üzüp delirtmek istemişti?

Bu soruların cevapları sadece bir kişideydi ve o kişi şu an bir muammaydı.

Dimitri nerede olduğunu bilmediğini, ona ulaşamadığını söyleyerek bana gelişmeleri anlattığında afallamıştım. Babasının bu denli kayıp olabilmesine inanamamıştım. Görebiliyordum ki sevgili kocam babasıyla konuşmak istiyordu ve bunun tek nedeni gönderdiği fotoğraflar değildi. Dimitri, Demir hakkındaki gerçekleri babasından duymak istiyor, buna ihtiyaç duyuyordu.

Dün hastaneden çıkıp eve geldiğimizde Demir ile Helen, kızlarıyla birlikte bize eşlik etmişlerdi. Bir süre misafirimiz olacaklardı. Onların varlığı beni mutlu ediyordu ve biliyordum ki Dimitri'nin de duvarları iniyor, Demir'e olan önyargıları yok oluyordu. Yine de bazen bakışlarında bir avcının kaotik ve hesapçı çıkarlarını görebiliyordum. Hikâyenin tamamını bilmiyor olmak, Demir'in yanında durmak, varlığına alışmak ona iyi gelmiyordu. Bu yüzden dün gece apar topar gitmiş, Helsinki ile ilgili olan yeni gelişmeyle evden ayrılmıştı.

Birkaç saat önce konuştuğumda akşam yemeğine dek geleceğini söylemiş, bana bir sorun olup olmadığını sormuştu. Sorundan kastıysa Demir'in ne yaptığıydı. Aralarındaki garip durum iki taraflıydı. Demir'de Dimitri'nin gittiğini öğrenince sanki bozulmuş, sinirlenmişti. Helen ve Amara ile geçirdiği saatlerde bile sessizliğini korumuş, düşüncelerinde kaybolduğunu yüzündeki ifadeyle anlamamı sağlamıştı. Helen üstüne gitmiyor lakin benden daha iyi bir şekilde kocasının içinde bulunduğu çelişkiyi sezebiliyordu.

Sabah, Amara'a çok ağlamış ve bir türlü sakinleşmemişti. Demir ile Helen'e yardımcı olmak adına yanlarında bulunsam da elimden bir şey gelmiyordu. Yapabildiğim yegâne şey onlar kızının üstüne titrerken birkaç ay sonra aynı senaryoyu kendimin deneyimleyeceğini bilerek deneyim ve gözlem kazanmaya çalışmaktı. Amara'nın uykuya dalmasıyla Helen'de dinlenmek istemişti. Demir ise saatlerdir, Dimitri'nin çalışma odasında İstanbul'daki işleriyle ilgileniyordu. Bende bu fırsatı değerlendirip kendimi yazmaya vermiştim. Benim için bir mabet olan çalışma odamda durmadan yazıyordum.