Gonca sabah erkenden uyanıp amine ile avluya inmiş konuşmaya başlamışlar
Amine: çok kolay sanıyorlar unutabileceğimiz bir şey olduğunu sanıyorlar ama yok olmuyor teyze ben ne kendime yapılanı ne de sana yapılanı unutamıyorum
Gonca: ben de unutamıyorum o gün sanki dün gibi aklımda ne edeceğimi bilmem
Beyler ve hatunlar orada onları dinlemeye başlamış
Gonca: babam yahu babam nasıl ilk önce öldü diyip sonra gelip gözümün içine baka baka yaşarmış der ya
Amine: senin baban benim dedem bana da söylemediler ki zaten imdi iyi misin diye soruyorlar
Bala: sanki biraz burdan uzak durmaları daha iyi olur
Orhan: bilmem ki ana baksana neler çektiklerini yıllarca anlamadık
Bala: haydi osman'ım gidelim
Saadet: haydi Yakup bey gidelim Mehmet hayde
Gonca: sen boş ver beni biraz kendinden bahset
Amine: o nedemek teyze
Gonca: varmı biri hayatında
Amine: y- yok kim olsun teyze adamlar daha yanıma gelmeden yanımdaki Ahmet bey ile kağan beyi görünce gelmeyi bırak yakına bile gelemiyorlar
Gonca: ağabeyim de öyleydi amcanla asla bir araya gelemezdik biz
Ülgen: gonca hatun yemek sofrası hazır
Amine: hayde teyze yemeğe hayde
Yemek sofrası
Ezan okunur ve herkes orucunu açmış
Osman: hayde afiyet olsun
Amine ve gonca hariç herkes gülüp konuşmaya başlamış herkes çok şaşırmış çünkü normalde hiç susmayan Amine bile susmuş
Saadet: kızım eyi misiniz siz
Amine: çok iyiyiz hatta mükemmeliz yıllar önce öldüğünü düşündüğümüz adam yıllar sonra karşımıza çıkıyor kötü olacak ne var sanki dimi dede
Yakup: sen bir şey demeyecek misin kızım goncam
Gonca: denmesi gerekeni söyledi zaten anime benim bir şey söylememe gerek yok yakup bey
Osman: sizin yaşadığınızı küçük görmüyoruz sadece bu halinize üzülüyorüz hem biz de yaşadığını bilmiyorduk
Amine: işte en önemlisi bu dede siz Osman bey Yakup bey ve şehzadeleri herşeyi biliyorsunuz ama bunu bilmiyorsunuz biz de bunu anlamadık
Alp: destur varmı beyim
Osman: gel
Alp: beyim gonca hatuna bitik varmış
Gonca: ver çabuk
Nasılsın Yakup'un kızı özledin mi beni bak biz seni öldürmek için geri döndük ve öldürmeden dönmeye hiç niyetim yok her an heryer de sana da yiğenine de rahat uyku yok
Karacelasun
Amine: ne yazar teyze
Gonca kağıdı buruşturup Amine'yi de alıp sofradan kalkıp gitmiş
Gonca: gel Amine hayde gideriz
Amine: nereye teyze
Nilüfer: bacım hayırdır nereye
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Algon Orhol
Historical Fictionarkadaşlar hikaye tamamen benim kurgum ve benim fikrimi