Beyaz Açelya

Şenlikli sofralar

Sanırım hep beraber yaşamaya alışıyorduk yoksa neden halen hepimizin bir arada olduğuna emin olamıyordum. Ferit abimleri de merak ediyordum bir yandan da Meryem hanımın oğluna kavuşacağı günü bekliyordum. İki gün geçmişti babamın cenazesi yarındı ve ben katılıp katılmama konusunda garip bir paradoksun içindeydim.

Bir yanım yıllardır büyüdüğüm adam olduğunu söylüyordu beni sevmese bir şekilde onun sayesinde varolmuştum ve şimdi beni neden sevemediğini anlıyordum. Bir yanımsa halen o namlunun ucunda oturuyor ve ona yalvarıyordu. Ondan dinlesem gerçek ne kadar değişirdi bilmiyorum ama ihanet beni canavarlaştırdı demesi onunda hikayesinin bambaşka olduğunu söylüyordu tüm bunların gölgesinde o cenazeye gidip gitmemek tam bir karmaşaydı nasıl olacaktı cenaze yengemler gelecek miydi? Onlarıda merak ediyordum tüm hayatım boyunca herkesi düşünmüş herkesi merak etmiş biri olarak yine aynı durumdaydım bana yapılanı bir kenara bırakmış yine herkesi düşünüyordum. Parmaklarımda ki titreme avuç içime yayılırken elimdeki çatalı masaya bıraktım. Geniş bir sofradaydık Meryem hanım mutlulukla kurmuştu bu sofrayı etrafta bir sürü insan vardı sanırım tek matem havası benim içimde yanıyordu. Annem bile mutluydu sanki yıllardır bir şekilde evli olduğu adam ölmemiş gibi bir haldeydi. Belkide ben yanlış okuyordum belkide benimde tam şuanda mutlu olmama gerekiyordu. Ama zihnimdeki o küçük ışık bana sürekli beni sevmeyi denemiş olduğu anları hatırlatıp denedi ama olmadı diye eziyet ediyordu. O yüzden kahkaha atan insanları sadece izliyordum. Masanın en uç noktasını da sırf bu yüzden seçmiştim herkes Mete'yi tebrik etmek için onun etrafında uçuşurken onu uzaktan izlemek daha mantıklıydı. Mutsuzluğumun onun adalet için verdiği savaşı gölgelemesine izin vermek istemiyordum. O yüzden en baştan bu kenarı seçmiş bir şekilde çatalım ile oynuyordum.

Alin dünden beri bana iyi davranıyordu babamın değişmiş olması beni katilin kızı konumundan çıkarmıştı ama ben bunu içten içe bir iki yüzlülük olarak görüyordum. Sonuçta tam yirmi altı yıl babam olan adam kan bağı yüzünden bir anda değişmiyordu ama insanlar benim gibi düşünmüyor olacak ki onlar çoktan beni yeni kimliğim ile kabul etmiş hatta kendi aralarında anneme nasıl bir canavarla yaşadığını öğrendikleri için üzgün olduklarını sırlayıp duruyorlardı. Hepsinin gözleri belli aralıklarla bana değiyor yeniden geri neşelerine dönüyorlardı. Zafer havası tüm masanın üstüne pembe bulutlar sererken ben kopkoyu bir gri olarak öylece duruyordum.

Etrafta ki neşeli kahkahalar bana düğünleri doğum günlerini toplu akşam yemekleri hatırlatırken gözlerimi kapatıp bir süre sadece sesleri dinledim. Hiç bir zaman kucaklayamadığım o kahkaha sesleri zihnime dolarken bir yandan da yüzündeki rahatlama ile Kemal beye bakan babamı düşünüyordum ölürken intikamını almıştı. Ona bakıp babası benim demişti ondan sonra değişecek onlarca detay artık onun omuzlarında değildi kendi içinde kazanmış olarak gitmişti. Bu detayı dün gece fark edebilmiştim yüzündeki o huzurlu zafer bu durum için olmalıydı ondan yıllarca çaldığı şeyle intikam almıştı.

Tüm bunların ortasında kendimi uçup duran ama bir türlü yere inemeyen bir yaprak gibi hissediyordum. Sürekli bir yükselip bir alçalıyordum ama bir türlü rahat bir nefes alamıyordum. Etrafımda ki kahkahalar bir anda kesildiğinde derin bir sessizlik oldu sonrasında etrafa yayılan şaşkınlık dolu seslerin arasında yeniden masaya bakabildim. Bir anlığına en uçta oturan Mete ile göz göze geldiğimde o anın bu an olduğunu anladım. Meryem hanımın şaşkınlık kırgınlık ve mutluluk arasında gidip gelen oğlum nidası ile masadan kalkıp arkamızda bir yere koşuşunu izledim. Uzun yıllar sonra gelen bu kucaklaşma herkesi şaşkına çevirirken onun peşinden koşan Alin'de ağlayarak Efe'ye sarılıyordu. Efe abinin onlardan özür dilediğini duyuyordum. Meryem hanım uzun bir süre ayrılamadığı kolların arasında ağlarken bu anın gerçektende bir şenlik olduğunu fark ettim. Alin durup durup yüzüne dokunduğu abisine inanamazken onları sakinlik ile izleyen Mete'ye baktım. Sonunda tüm ailesi toparlanmıştı.