Ogen zijn om mee te zien
Lippen zijn om mee te kussen
Pennen zijn om mee te schrijven
Handen zijn voor allerlei dingen
Luisteren is om te praten
Maar horen is om te delen
Zodra je begint met horen,
Beginnen mensen opeens over hetzelfde te spreken
Waar eerder geen verband duidelijk was
Zodat onze woorden als vanzelf gedichten vormen
Zo groots als
Verlies en sterven blijven
en zullen voortduren tot het einde der tijden.
Maar tegelijk is dat enorme lijden
ingevouwen in een nog groter mysterie.
So innig wie
Ich selbsten führe dich -
die Liebe leitet mich!
Sie mag den Weg mit Rosen streu'n
weil Rosen stets bei Dornen sein
Si résiliante comme
J'ai pu dormir quelques heures c'est déjà ça
et aujourd'hui je me sens bien
juste le visage un peu gonflé encore
mais rien de bien grave
As simpel as
Sometimes I like to imagine that the clouds are mountains.
That would be great right?
Imagine those are mountains
[Gemaakt door de samenstelling van mijn eigen woorden met woorden die ik om me heen heb gehoord]
[Vertalingen Duits en Frans:]
Zo innig als
Ikzelf voer jou mee
De liefde leidt mij!
Ze mag de weg met rozen bestrooien
Omdat rozen steeds bij doornen zijn
Zo veerkrachtig als
Ik heb een paar uur kunnen slapen, dat is al iets
En vandaag voel ik me goed
Alleen het gezicht nog een beetje gezwollen
Maar niks echt ernstigs
JE LEEST
Naar binnen
PoetryGedichten over verlangen, worsteling en mooie momenten. Van lief tot grimmig tot humoristisch. Een zoektocht naar identiteit en authenticiteit. Read Entry for some English translations.
