"Hey Hyunjin, Hyunjin! Uyan hadi kendine gel."
Changbin omuzlarımı sarsıyor uyanmamı sağlamaya çalışıyordu.
"Tamam, Changbin sakin ol kendine geliyor gibi, daha fazla rahatsız etme çocuğu."
"Neredeyse 20dk oldu, çoktan kendine gelmesi lazımdı."
"Biz ilk geldiğimizde aynı anda bayıldığımız için ne kadar baygın kaldık bilmiyorduk bile, belki biz 2 saat baygın kaldık, aptal mısın?"
"Tamam, anladık kemancıbaşı başladın gene ötmeye."
O sırada gözüm yavaş yavaş açılıyordu. Tüm konuşmalarını duymuştum ancak gözlerimi yeni açabiliyordum, oldukça ağır hissediyordum. Nihayet kendime geldiğimde ikiside susmuş, kafamın üstüne dikilmiş bana bakıyorlardı. Gördüğüm manzara ile nefesim kesilmişti. İkisininde gözleri parıldıyordu. Nihayet kafamı kaldırdığımda bana yardımcı olmak için Seungmin elleri ile kafamın arkasından tuttu. Kendime geldiğimde gördüğüm ilk şey ayaklarımın ucunda bana kafasını eğmiş şekilde bakan tilki oldu. Sanki bana şirinlik yapmaya çalışıyor gibiydi. Onu görmek beni rahatlatmıştı. Neden bilmiyorum ama ona baktıkça dinginleşiyordum. Nihayet kafamı bizimkilere çevirdim.
"İyiyim çocuklar, sakin olun."
İkiside bunu dememle rahat bir nefes verdiler. Ardından Changbin kolumdan tutarak ayağa kalkmama yardımcı oldu. Nihayet kendime gelmiştim, tilki hala bana bakıyor, kuyruk sallıyordu. Kafamı çevirdim ve merakla sordum.
"Siz görmüyor musunuz?"
"Neyi görmüyor muyuz çatlatma adamı Hyunjin."
"Onlar beni göremez Hyunjin, sadece sen görebilirsin."
Seungmin duraksadı, tilkiye baktığım yere gözlerini dikmişti. Nereye baktığımı anlamaya çalışıyor gibiydi.
"Yoksa sen, ruhani yansımanı mı buldun?"
O da ne demekti? Daha bilmediğim neler öğrenecektim çok merak ediyordum.
"Ben senin ruhani yansıman değilim Hyunjin, benim-"
Tilkinin cümlesini tamamlayamadan yutkunduğunu gördüm. Başını yere eğmişti. Sanki hüzünlenmiş gibiydi. Nihayet gözlerini yeniden gözlerime çevirdi.
"Benim sizin dünyanızda bir yansımam yok. O yüzden çoktan varlığım silinmeliydi. Neden burada olduğumu ise sanırım zaman gösterecek Hyunjin."
Başını yeniden yana eğerek bana gülümsedi. Tanrı aşkına çok tatlıydı. Yanaklarını ısırmak istiyordum. Seungmin ise bana yeniden tereddütle seslendi.
"Hyunjin?"
"Hhmm, evet?"
"Kiminle konuştuğunu söyleyecek misin artık?"
"Yansıması olmayan kayıp bir ruh sanırım."
"Böyle bir şey mümkün mü?"
"Bilmiyorum ben daha ruhani yansıma ne demek onu bile bilmiyorum, sahi lan o da ne demek?"
Changbin ve Seungmin gülmeye başladı.
"Ruhani yansıma bizim dünyamızda yaşayan her bir insanın yansıma evrendeki karşılığıdır. İkisi birbirine bağlı iki farklı ruhtur. Yansıma evren ile dünyamızda bulunan birbirine bağlı ruhlar cok nadiren birbirini bulur ve ancak bağlı ruhlar birbirini görebilir. İnsanın hayatı boyunca, ne yapmak istediği, arayış içinde olması, yarım kaldığını hissetmesi hep bu yüzdendir. İki bağlı ruh birbirini bulmaz ise ölene kadar yarım hisseder."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Speculo, Hyunlix
Fanfiction"Ah küçük dilek yıldızı, bakma bana öyle. Seni kaderinden korumak kendinden korumaktan daha zor farkındayım. Sana şuan söyleyemiyorum ama mühür tamamlandığı zaman, umarım ki sevgiyi nefrete dönüştüren kara bahtı bu sefer yenersin." ⚜⚜⚜ "O an o gülüm...
