သာယာတဲ့ညနေခင်းမှာ လေပြင်းလေညှင်းများတိုက်ခတ်နေခဲ့ပြီး ဆောင်းဟွန်းတစ်ယောက်သစ်ပင်အောက်မှာပုံထိုင်ဆွဲနေခဲ့ချိန် ကြားလိုက်ရတဲ့ဂျောင်ဝန်းအသံကြောင့်လှည့်ကြည့်လိုက်ကာ
"ငါအရက်တစ်ဝိုင်းဒကာခံမယ်ဒီနေ့"
"ရေးးးဂျောင်ဝန်းကငါတို့ကိုဝယ်ကျွေးမယ်တဲ့"
"ငါဒီနေ့သဘောကောင်းနေလို့နော်"
"ထီထိုးရမယ့်ကိန်းရှိတယ်" ဆိုပြီးပြောရင်းနိုက်ကလပ်ကိုအတူတူထွက်သွားကြတာပေါ့...။
"အရက်?မဖြစ်ဘူး အန္တရာယ်ရှိတယ်" ဆိုပြီးစာအုပ်ကိုပစ်ချပြီး ဖိနပ်တောင်မဝတ်နိုင်တော့ပဲဂျောင်ဝန်းအနောက်ကိုပြေးလိုက်တော့တယ်...။
ဂျောင်ဝန်းအသံနောက်ကိုလိုက်သွားပြီး နိုက်ကလပ်ရှေ့ရောက်တော့ ဆောင်းဟွန်းတစ်ယောက်ဂျောင်ဝန်းလက်ကိုဆွဲလိုက်ကာ
"မသွားနဲ့မကောင်းဘူး" ဆိုပြီးပြောတော့ဂျောင်ဝန်းသူငယ်ချင်းတွေလညကြောင်သွား၍
"ဘယ်သူလဲအဲ့ဒါက?"
"ဟိုနေ့ကတစ်ယောက်မဟုတ်ဘူးလား?"
"ဘယ်လိုရောက်လာပြန်တာလဲ?"
"စိတ်ပူလို့လိုက်လာတာ အရက်သေစာကသောက်တိုင်းမကောင်းဘူးရောဂါရမယ် ပြီးတော့ခလေးအတွက်လည်းမကောင်းဘူး"
"ဦးလေးကြီး ကျွန်တော်ကအသက်ပြည့်ပြီးသားပါ ဖယ်ပါ" ဆိုပြီးလက်ကိုဖယ်ထုတ်ပလိုက်တာပေါ့...။
ဆောင်းဟွန်းကမျက်နှာငယ်လေးနဲ့ခေါင်းကိုငုတ်လိုက်ကာချမ်းပြီးတုန်လည်းတုန်နေ၍ ဂျောင်ဝန်းကငုံကြည့်လိုက်တော့ဆောင်းဟွန်းကဖိနပ်တောင်မပါတာကိုမြင်သွားတော့ စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားတော့တယ်...။
"ဟေ့ရောင်ဘာလုပ်မှာလဲ?"
"အေးလေအဲ့မှာပဲရပ်နေတော့မှာလား?"
"ရော့ပိုက်ဆံ" ဆိုပြီးလက်ထဲပိုက်ဆံထည့်ပေးလိုက်ကာ
"ငါမလိုက်တော့ဘူး မင်းတို့ပဲသွားတော့"
YOU ARE READING
After tomorrow ✓ || Sungwon🐧🐈
Fanfictionခေတ်ဟောင်းဦးလေးကြီးဆောင်းဟွန်းနဲ့ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ခလေးလေးဂျောင်ဝန်းတို့ရဲ့အချစ်ဇာတ်လမ်း
